DOKTOR

subya

"Geç kaldık ." dedi Bella. Bir eliyle duvardaki kandan örnek alıyor , bir yandan da doktorun tepkilerini inceliyordu. İçinden bu kadar sakin durmayı nasıl başarıyor anlamıyorum diye geçiriyordu. Nasıl oluyor bu? Ben bu olanlara bir anlam yükleyip olaydan sıyrılayım diye uğraşıyorken o... o neden yeni yeni sorular üretip onlara yeniden soruyla cevap veriyor? Amacı ne bu çatlağın?

-Bugün cevap verirsin değil mi?
diye sordu doktor. Bella içinde dır dır eden çok bilmiş kızı susturdu ve doktorun yanına doğru yürümeye başladı. 

- peki şimdi ne olacak?

Veee...cevap yok. Bella sinirlenmeden belki duymamıştır ümidiyle tekrar sordu.

- doktor , peki şimdi ne olacak?

Veeee... yine cevap yok. Bella derin bir nefes alarak doktorun kulağına eğildi ve aniden bağırarak:

- peki diyorum şimdi ne olacak hiiiii  duydun mu ? Buradan ses geliyor mu?

Korkudan sıçrayan doktor

-duymazdan geldiysem bir sebebi var.

-Hmmmm... Neymiş bu sebep ?
diye merakla sordu Bella.

Doktor aniden Bella ' nın kolunu tuttu ve kendi odasına çekti.  Kapıyı kapatıp kilitleyen doktor derin bir nefes alıp yere oturdu. Bella doktoru üniversiteden tanıyordu ve hayatının büyük bir kısmı doktorla geçmişti. Ama onu ilk kez bu kadar endişeli görüyordu. Doktor sanki kendini sakinleştirmek istercesine elini kalbinin üstüne koyup nefesini düzene sokuyordu. Durumdan iyice endişelenen Bella doktoru  yanına oturdu ve doktorun narin , ince , süt beyazı ellerini ellerinin içine alarak konuşmaya başladı.

- Neler oluyor? 

Doktor nefesini vererek ellerini saçlarının arasından geçirdi ve titreyen sesiyle cevap verdi.

-Bunu sana neden söylüyorum bilmiyorum acemi. Ama galiba şu an güvenebilecegim tek kişi sensin.

- Bana güvenebilirsin çatlak. Şimdi derin bir nefes al.

Doktorun nefesi gidip gidip geliyordu. Bella doktorun elini iyice sıktı ve

-Bebeğim. Sakin ol.

Bella' nın sözlerinden sonra kahkaha atan doktor sakinleştiğini farketti. Ne var bu kızda . Ben bu kadar stresliyken bile nasıl beceriyor beni güldürmeyi? diye içinden geçiren doktor tekrardan sessizliğe gömüldü. 

- Benim hatam.

- Anlamadım.

- Bu virüs aslında... sustu. Daha fazla devam edemedi doktor. Bella doktorun gözlerinin dolduğunu gördü ama ağlamadı. Yıllarca önceye gitti aklı.  Doktorun söylediği sözler geldi aklına.
"Eğer bir şey için gözlerimden o tuzlu suyu çıkarıp kornea mı tahriş ediceksem bu çok önemli bir şey olmalı. Asla ama asla boşu boşuna ağlamam. "
Evet doktor , eğer gözlerin dolduysa bu çok önemli bir şey.  Anladım.

Titreyen sesiyle devam etti doktor

- Bu virüs aslında mutasyon geçirmedi Bella. Benim virüse karşı bulduğum ilaçla daha da güçlendi.

- Ama çatlakcığım senin ilacın daha piyasaya sürülmedi ki.

- Biliyorum ama aldığımız kan örneğinde ve Subya'nın kanında ki virüs benim ilacımda kullandığım bileşenlerle aynı .