Müsaitsen Seni Sevenilir Miyim ?

3.Bölüm

Kaç ay oldu hala ortalıkta yok.Klasik kız bunalımlatına girdim.Tek dostum çikolata.Her gece belki gelir umuduyla cam kapıyı kilitlemiyorum.Ama gelmiyor.Neredesin Kayra? Seni çok özledim bir bilsen.Keşke yanımda olsan öpmene bile kızmayacağım.Yanımda ol yeter.

Ve bu gün tam üç ay oldu.O üç ay bana sanki üç sene gibi geldi.Ya polise gitmek bile istedim.Odamdan dışarı çıkmıyorum.Sürekli ağlıyorum.Yavuz bugün beni ziyarete gelecekmiş.Hayır kimseyi görmek istemiyorum.Ben Kayra'yı istiyorum.Kapı çaldı."gel." Karşımdaki Yavuz."Yavuz gel otur.Ben onu çok sevdim o nerede? Haber bile vermiyor özledim onu.Beni kıskanmalarını.Kokusunu özledim.Onsuz olmaz.Kendimi ölü gibi hissediyorum." Dedim. Tabii bınları Yavuz ' a anlatırken gözlerimden damlalar süzülüyordu.Ah Kayra neredesin?

Kayra yokken sanki bir yanım boş gibi.O olmadan olmuyor.Neden kimse bilmiyor.Yine gelse 'müsaitsen seni sevebilir miyim? 'Dese hiçbirşey söylemem öpmesine izin veririm.Grafiti yaptığımız yere gitmeye karar verdim.Şimdi tek başıma onunla anılarımızı tekrar yaşayacağım.Yolda aylak aylak yürürken birden fren sesi geldi.Ne oluyor dememe gerek kalmdan."Kızım aşık mısın önüne baksana senin yüzünden hapis mi yatayım?" Diyen bir adam geldi."Evet aşığım ne oldu biliyor musun?Sevdiğim çocuk ortada yok! Özledim onu hemde çok Aşığım ona ben!" Diye bağırdım.Adam bastı gaza ilerledi.Arkamdan hızlı adımlarla yürüyen iki erkek sesi geliyordu.Tabii bana ne ?

Beş dakika kadar sonra ikisi koluma girdi ve beni çekiştirmeye başladılar.Keşke Kayra burda olsaydı beni kurtarsaydı.Onlar beni çekiştiritken ben inatla ağzım kapalı olmasına rağmen bağırıyordum.Ama nafile hala beni çekiştiriyorlardı.Bi siyah araba geldi ve beni ona zorla bindirdiler.Nerey gidiyorduk ?
Kimdi bunlar? Bana ne yapmaya çalışıyorlardı.Nerdesin Kayra?

Artık dayanacak takatim kalmadı.
Zaten ne babama güvenebiliyordum annem zaten gitti.Kayra'ydı beni bu hayata bağlayan.O da yok benim yaşamam için bir sebep yok.Artık çırpınmayı bıraktım.Kayra ve annemi düşündükçe kalbim sızlıyordu sanki.Biri kalbimi sökmeye çalışırmış gibi.Gözlerimden akan yaşlar dizlerimi ıslatıyordu.Beni kaçıran şerefsizlerden biri geldi ve önüme çorba ve biraz ekmek koydu."ye şunları elimizde kalma."dedi ve ellerimi çözdü.Ağzımdaki bandı çıkartırken çok canım acıdı.Kaba adam.

Tabii ben o yemeği ölsem yemem.Adam arkasını döndüğünde ayağımı bağlamamışlardı zaten sadece ellerim sandalyeye bağlıydı.Şu anda serbesttim.Adam telefonla konuşuyordu.Adam dediğime bakmayın.Benden bir veya iki yaş büyüktür.Yerden bir sopa aldım ve kafasına geçirdim.Telefonu alıp kapattım.Sonra polisi aradım.İnşAllah beni görmezler.gizlice ordan çıktım.Büyük bir depodaydık.O kadar çok palet vardı ki kolilerde tabii.Acaba o kolilerde hangi madde vardı? Uyuşturucu mu ? Bonzai denilen illet mi ? Eroin veya esrar mı ? Bu adamlardan herşey beklenir.Ben hala ne ara bu kadar cesur olduğumu anlayamamışken polisler yer tespiti yapıp beni bulmuşlar.Polis karşımda beni kaçıran adamlardan biri beni tuttu."Gelmeyin vururum." Kafama silah dayamışlardı.Gözümün önünden hayatım geçti resmen.Taa ki arkamdan bir polis gelip beni kurtarana kadar.Silah patladı.Ahh kolum kanıyordu.Kolumdan vurulmuştum.Yere çöktüm polisler ambulansı aradılar.Sadece Kayra'yı düşünüyordum.Ambulans yaklaşık beş-on dakika sonra geldi.Beni apar topar sedyeye yatırdılar kurşun hala içerideydi.Kan kaybı fazla diye sesler gelirken ben geçmişe yolculuğa çıkmıştım.Kayra'yla ve annemle yaşadıklarım.Gözlerimi açtığımda yanımda Ezgi,Eda,Yavuz ve Bahadır vardı.Kolum çok acıyordu doğrulmaya çalışırken biraz zorlansamda doğruldum.

Çok acıyordu ilk sorduğum soru;"Kayra...Geldi mi?" Yavuz bana üzgün üzgün bakarken herkes yüzünü başka yere çevirdi."Yavuz söylesene geldi mi ?" Hala ses seda yoktu."Ha-yır ." Dedi Yavuz.Sanki zar zor ağzından çıkatmışlar gibi güçlükle.Kendime hakim olamıyor sürekli ağlıyordum.Kolumun acısından mı hayır.Gelmedi demek ki son umutta kayboldu.Gelmedi mi yani? Tek suçum sevmek miydi? Ah Kayla neden güvendin ? O kötü çocuk senden önce birini , sonra seni ,senden sonra  birini kullanacak.Ben kimseye güvenemeyecek miyim ? Hayat hiç gülmedi bana.

Yada ben erkeklere güvenmemeliyim.Babama çok güvendim hergün annemi döver , her gece bi kadına giderdi .Ah ben onu severdim.Çocukluk ya işte.O baban derdi annem.Her ne yaparsa yapsın sev onu.O zamanlar annem üzülmesin diye ağlayamazdım.Odamda ağlardım.On sene öncesinden bahsediyorum.Artık o küçük masum Kayla yok.Ona asla güvenemezdim.Daha sonra hatasını anlayıp geldi ama annem sırf beni düşündüğü için gururunu ayaklar altına aldı.O babam denen adamı affetti.Boşanmaktan vazgeçti.

Kayra'ya gelelim.Beni sevdiğini söyledi ya okulun ikinci haftası sevgili olduk.Hiç onun da bana kazık atacağını düşünmedim.
Güvendim dudaklarımı kalbimi ona verdim.O bana açıklama yapma gereği görmedrn gitti.Beni kaçıranlar onun pisliklerindendir kesin.Ya ben sadece güvendim ona.

O sırada babam geldi."iyi misin Kayla?" Dedi."Değilim iyi olamamı beklemeyin benden."dedim.Bana masum masum bakıyordu."Telefonumu verebilir misin Yavuz?" Dedim.Telefonumu verdi ve hepsi dışarı çıktı.Onunla olan fotoğraflarımız.Ne güzel gülüyordu öyle.İçime işliyordu bakışı , gülüşü.Beraber yatakta çekindiğimiz fotoğraflarımız.Beni habersizce çektiği.Benim onu uyurken çektiğim.Çok özledim kokusunu, gülüşünü , kıskanışını.Keşke gelse...

Odaya hemşire girdi.Serumu yeniledi ve içine ağrı kesici ilaç sıktı."Bi ihtiyacınız var mı ?" "Kapının önünde Yavuz diye bir genç var onu bana çağırabilir misiniz?" Kadın başıyla onayladı ve dışarı çıktı.Bir iki dakika sonra içeri girdi Yavuz."Yavuz bana Kayla'nın tişörtlerini getirir misin?"
"Tamam." Dedi ve gülümsedi.Sonra dışarı çıktı.Çok geçmeden getirdi tişörtlerden."Yavuz bana hemşireyi çağırır mısın ?"
Başıyla onayladı ve çağırdı dışarı çıktı daha sonra."Bana bu tişörtü giymeme yardım eder misiniz?"
Hemşire bana Kayra'nın tişörtünü giydirdi altıma da bir eşoftman.Teşekkür ettim ve dışarı çıktı.Bir tişörtünü de elime aldım.Çok geçmeden yemek geldi.Şehriye çorbası ve biraz ekmek.Canım gerçekten hiçbir şey yemek istemiyordu.İtirazlarıma rağmen Ezgi bana zorla bir kase çorbayı içirdi.Sonra hemşire ilaçlarımı getirdi.İlaçlarımı içtim ve biraz uzandım.

Uyandığımda yatak kan olmuştu.Hemşirelere seslendim."kanama var hemen doktor beyi çağırın."dedi biri.Ne oluyordu?
Doktor tampon yaptı şimdilik kanamam durmuştu.Tekrar pansuman yapıp sardılar.Benim braz yürümem lazımmış.Beni Eda ve Ezgi yürüttükten sonra ben gelmeye yeni çarşaf geçirilmiş kısacası yatak örtüsü komple değiştirilmişti.Üzerime Kayra'nın başka bir tişörtünü giydim çünkü diyeri kan olmuştu.

Kolum sanki sızlıyordu ama olsun kalbimin sızısının yanında boş hepsi.Özledim o kadar...

NERDEYSEN GEL ARTIK KAYRA...