"Açelya biraz dışarı çıkıp dolaşalım mı ?"
"Olur canım.Elini yüzünü yıka ,hazırlan ben seni bekliyorum aşağıda ,o sırada bende anneme haber vereyim " diyerek aşağıya indi.
Keşke benimde dışarı çıkmak için haber verebileceğim bir annem olsaydı yada babam ama yoktu işte yoktu...Ben kalbimdeki bu acılara daha fazla dayanabilecekmiyim bilmiyordum...
Yüzümü yıkadım,çok hafif makyaj yapıp üzerime rahat birseyler giydim ve Açelya' nın yanına gittim.O sırada Açelya annesine"Teşekkür ederim anneciğim bende seni çok seviyorum ,görüşürüz "diyordu...
O an onu çok kıskanmıştım ama biliyorum ki oda bunu isteyerek yapmıyor .Benim annesiz olmam onun suçu değilki sonuçta böyle şeyler düşündüğümü bilse bana ne derdi kim bilir...
"Ben hazırım Açelya hadi çıkalım."
"Tamam canım hadi çıkalım."dedi ve çıktıkk.
İzmir 'de bir yalıda oturuyorduk ve sahil çok yakındı yürüyerek sahile gittik ve bir banka oturduk.Tam karşımızda o huzur dolu deniz vardı.Denizi çok seviyorum geceleri daha çok seviyorum çünkü oda benim gibi yalnız oluyor...
Tam denizi izlerken arkamızdan bir ses geldi
"Açelya!"
Seslenen kişi Açelya'nın okuldan bir arkadaşıydı
"Aaa ,Kerem nasılsın ?"
"İyiyim sen nasılsın napıyorsun burada ?"
"Hani sana hep bahsettiğim onyedi yıllık arkadaşım olan Defne vardı ya işte onunla birlikte oturuyorduk."
O sırada arkamı döndüm ve
"Merhaba ben Defne "dedim
Karşımdaki uzun boylu ,sarışın bir çocuktu ve ellerini uzatarak oda bana
"Merhaba bende Kerem "dedi ve Açelya bana dönerek
"Defne,Kerem benim kolejden arkadaşım "dedi bende "memnun oldum" dedim
Kerem meraklı gözlerle bana bakarak
"Demek şu meşhur Mert Atahan' ın kızı sensin...şu bizim okulun sahibi olan Mert Atahan ...Çok merak ediyorum kolajin adı neden Arzu Atahan ve sen neden o kolejde okumuyosun ?" dediğinde bugün kalbimde oluşan kaçıncı acı olduğunu anlayamamıştım oysaki ben buraya rahatlamak için gelmiştim .Uzun bir süre çocuga baktıktan sonra cevap verdim
"Arzu Atahan annemin adı.Benim babamla sorunlarım var o okulda okuyup her gün o adamın suratını görmek istemiyorum "dedim ama işin doğrusu babam olacak adam onca şirket varken o okulun müdürü olmuş ve benim suratımı görmemek için beni sıradan bir okula göndermişti
Kerem üzülerek
"Özür dilerim .Böyle şeyler olduğunu bilmiyordum" dedi bende güçlükle
"Önemli değil"dedim...
Açelya üzüldüğümü anlayarak
"Kerem biz artık gidelim yarın okulda görüşürüz."dedi ve oradan uzaklaştık.Eve dönerken hiçbirşey dememiştim Açelya ' ya beni eve bıraktı ve giderken ona sımsıkı sarılıp "iyiki varsın"dedim
Oda
"Sende iyiki varsın daha fazla canını sıkma ve şimdi çık odana iyice bir dinlen yarın okul var ."dedi ve gitti...
