"Açelya!"
Dedim sadece çünkü o an gözüm şu sinir bozucu çocuğa kaymıştı.
"Şu çocuk hep mi böyle?" dedim gözümle işaret ederek .Açelya gösterdiğim yere baktı ve "Kim? Eymen mi? Şu köşedeki yakışıklı mı?" dedi.
Belliki yakışıklılığı bir tek benim tarafımdan dikkat çekmiyordu. Kendimden şüphelenmiştim çünkü daha önce yakışıklı çocuklara pek rastlamamıştım hatta hiç rastlamadım bu yüzden çok mu abartıyorum diye düşündüm ve
"Adı Eymen miymiş .Gerçekten de kurduğu cümleden kısaymış ,sadece adını sordum beni öldürecek gibi baktı ." dediğimde Açelya gülüyordu.
" Ne var ? Ne oldu? Niye gülüyorsun?"dedim.
" Merak etme birsey yapmaz. O hep öyledir. Kendi kafasında bir çocuk birkaç arkadaşı var sadece. Biride hani yanımıza gelen Kerem varya o işte. Tüm kızlar Eymen 'in peşinde ama o hiçbirini umursamıyor ."dediğinde bir an kendime benzettim onu çünkü genlede erkeklerde benim peşimdedir ama ben onları umursamam . Bu çocukla iyi anlaşacağız galiba .
"Belli zaten çok soğuk birisi." dedim sadece Açelya nın içimden geçenlerden haberi yoktu. Bir söylesem yaygarayı koparırdı. İçeri zili çaldı ve ben yerime gittim. Yanıma birkaç erkek geldi,tanıştık ve biraz sohpet ettik. Bazıları çok iyiydi bazıları ise hâlâ çocuktu . Kerem.ve Berk Eymen'in arkadaşlarıydı ama hiç onun gibi değillerdi. Çok iyi ve cana yakın çocuklardı. Onlarka sohpet ederken Eymen gözlerini onlara dikmişti ve tekrar onlara döndüğümde ikisi de çoktan önlerini dönmüşlerdi . Anlaşılan şözü geçen birisiydi Eymen .
Adını öğrendiğimi bir şekilde söylemek istiyordum ve yine sinir olacağını düsünerek
"Gerçekten ismin kurduğun cümleden kısaymış,Eymen !!!" dedim üzerine basa basa . Yine o öldürücü bakışlarıyla bakarak
"Sonuçta adımı öğrenmiş oldun işte uzatma!!" dedi ve defterine çizdiği şey ile uğraşmaya devam etti. Bu çocuk neden bu kadar sinir bozucuyduki.
Bugün boyunca hi konuşmamıştı benimle,derside dinlemiyordu ,sürekli birşeyler çiziyordu.
Şimdiden hissedebiliyordum bu yeni okul bana yeni bir hayat verecekti. Açelya olmasa burasıda eski okulumdan farksız dı. Ama onun sayesinde farklı arkadaşlıklar kurmuştum. Kerem, Berk , Eymen ,Elif ve Cenk henüz bunları tanıyordum.
Kerem ve Berk çok iyilerdi. Eymen' inde onlarka takıldığını düsünürsemm Eymen inde iyi birisi olduğunu hissediyordum. Elif ise Açelya nın buradaki iyi arkadaşıydı. Hem güzel hem de çok iyi bir kızdı.
Cenk' e gelince çok çocuksu ,çok hadeketli bir çocuktu. Benden hoşlandığını farketmiştim hep peşimde dolanıyordu,nereye gitsem geliyordu ,hep bir konuşma çabası vardı .Evet oda yakısıklıydı ama tam bir çocuktu işte .
İlk gün güzel geçmişti aslında hatta diğer okul günlerimle kıyaslarsak çok güzel geçmişti . Sonunda çıkış zili çalmıştı.
" Defne seni baban mı eve bırakacak acaba yoksa seni bekleyeyim mi? " dedi Açelya
" Bilmiyorum " dedim iç çekerek .
Evet güzel bir okul günüydü ama işin içine baba girince tüm güzellikler yok olup hemen yüzüm düşüyordu.
" Kızım üzüpmen için söylemedim.Hadi asma suratını gel gidelim bırakacak olsa zaten bu zamana kadar gelirdi." dedi ve kolumdan tutup kapıya doğru sürükledi.
Arkadaşlar ...
Lütfen kitabı okuduğunuzda beğenilerinizi veya yorumlarınızı görmek istiyorum .
İlk kitabım ve sizlerin beğenisine göre devam edeceğim..
Beğenilerinizi bekliyorum..
Şimdiden teşekkür ederim :)
