Multide Mira (piçsmile).
Eve geldiğimde evde kimse yoktu.Odama çıktım.Okul üstlerimi çıkarıp pijamalarımı giydim.
Aşşağıya inip mutfağa girdim.Karnım toktu aslında.Ama yine de bir şeyler yemek favorimdir.Mutfakta biraz abur cubur aradım ama bulamadım.Niye evde bulundurmuyorlarsa?
Mutfaktan elim boş bir şekilde çıktım.Ve içeri geçtim.
Televizyonu açıp biraz gezindim.Aradan 5-10 dk sonra kapı çaldı.Bildiğin tekmeliyolardı kapıyı.Alacaklı gibi basıyolardı zile.
Hızlıca yerimden kalkıp kapıyı açtım.
Gelen Melis'ti.
Kapıyı açtığım an Melis üstüme zıpladı.(fesat düşünmeyin)
Korkmuşa benziyodu.Hızlıca içeri girip kapıyı kapattı.
"Noldu?"dememe kalmadan Melis konuşmaya başladı.
"Mira kızım bittik biz."söyledikleri ağzından çıkarken gözyaşları durmuyodu.Her kelimesi başka bir şey diyordu sanki.
Gözleri kıpkırmızı olmuştu ağlamaktan.Söyleyeceği her şeyi merakla bekliyodum.
Melis bir şey anlatmıyordu.O yüzden ben soru sordum.
"Kim bitti?Noluyo lan?"
Merak ettiğimi bildigi halde hiç bi b*k demiyodu.Ağzını açıp geri kapatıyodu.Sonunda söze başladı.
"Berk'le ben bittik.Yokuz artık.Ayrıldık."
"Ne?"diye bağırdım.İlk önce inanmadım.Ama sonra gözyaşlarının gerçek olduğunu fark ettim.
Melis'le Berk nasıl ayrılabilirler?
Ben onlar kadar iyi anlaşan başka çift görmemiştim.Ayrılmalarındaki sebep çok büyük bir şey olmalıydı.
"Ayrıldık işte."dedi Melis.
Konuşmaya gücü yoktu.Ama yine çok merak etmiştim.
"İyide niye?"dedim.Konuşmuyordu sadece ağlıyordu.Derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.
"Bugün okuldan çıktıktan sonra beni eve kadar bıraktı.Oraya kadar her şey çok iyidi.Tam arabadan ineceğim zaman telefonu çaldı.Açtı.
Sonra telefondakini bekletip "sen
in bebeğim yarın görüşürüz."diyip sıkıca sarıldı.Bende ona sarıldım.
Yüzüne baktım.Yüzü asıktı.Ben de "görüşürüz."diyip arabadan indim.
Eve girdim.Aradan bi yarım saat felan geçti.Berk geldi odama."hoşgeldin."dememe kalmadan "ayrılalım."dedi.Ne oldu ne bitti hiç bir şey anlamadım Mira.Neden diye soramadım bile.
Çünkü gitti Mira.Son kez sarılmadı bile.Nasıl olur lan?Nasıl gider?Kokusunu nasıl unutcam Mira ben onun.Her gece rüyamda ne görcem ben.Neyin hâyaliyle mutlu olucam lan ben.Kızım yapamam ben onsuz anlıyomusun?Yapamam.Her dakika kimle kavga edicem ben.
Kim beni kıskanıcak.Kim benim için her haltı yapıcak.Kimin omzunda uyicam ben.Kimin kokusuyla mutlu olucam ben.Kim koruyacak lan beni.Kim bana sıkıca sarılcak.Kim bana odunluk yapıcak.Kim lan kim?"
Söylediği her şey kalbime iğne gibi batırılıp çıkarılıyodu sanki.Gözleri hâla bir şey anlatmak ister gibi bakıyodu.Ama ağzından bu kadarı çıkabiliyodu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KANDIRMA KENDİNİ!
Novela Juvenil"-mış gibi..."yaptım ben hep. Güçlüymüş gibi. Canı hiç yanmazmış gibi. Yaşıyormuş gibi..
