Ik rende naar Thomas toe. Thomas gaat het? Hoor je me? Hij gaf geen antwoord. Ik stond op, ZIE JE NOU WAT JE DOET?! JE HEBT IEMAND BEWUSTELOOS GEMAAKT. ALLEEN DOOR JALOEZIE. JE KAN HET GEWOON NIET HEBBEN DAT IK EEN ANDERE GOEDE VRIEND HEB. NU WEET JE HOE IK ME ELKE AVOND VOEL ALS JIJ ZOGENAAMD NAAR JE WERK GAAT! Wat bedoel je daar nou mee? Ik ben niet zoals jou. Zei Jaden. Ik liep boos de kamer uit en rende naar mijn kamer. Ik pakte de telefoon en belde 112. Nadat ik gebelt had liet ik mezelf vallen op bed. Na 2 min hoorde ik voordeur met een klap dicht gaan. Ik liep naar de woonkamer en er lag een briefje op de grond.
Hanna
Ik kan hier niet meer tegen. Je beschuldigt me voor allerlei dingen. Ik weet niet wie je denkt dat ik ben maar ik heb besloten om even afstand te houden. Besteed maar wat meer tijd aan Thomas en je vriendinnen. Mijn zien je ooit nog wel is terug.
Jaden
Waarom doet hij dit? Maakt hij het nou uit? Het boeit me allemaal niet meer! Ik verscheurde het papiertje in 100 kleine snipertjes. En ging toen op de bank liggen.
Even later werd er aangebelt. Ik deed open en het was 112. Ze vroegen wat er was gebeurt en ik zei maar dat hij uit gleed en met zijn hoofd tegen de tafel punt kwam. Ik vind het zo sneu voor Thomas. Het was helemaal niet zijn schuld. Ik zag hoe Thomas werd opgetilt en op het bed werd neergelegt. Wil jij met hem mee naar het ziekenhuis? Vroeg een van de verpleegsters aan mij. Ja graag, ik pakte me Jas en stapte in me schoenen en ging mee naar het ziekenhuis.
Ik zit nu al een uur te wachten in de wachtkamer. Ik mogt niet mee naar binnen, ze moesten namelijk wat belangerijke dingen doen. Eindelijk ging de deur open en kwam de verpleegster naar me toe lopen. Voordat ze iets kon zeggen zei ik: Is alles oke met Thomas? Ja, het gaat goed met hem hij heeft ene lichte hersenschudding maar na veel uitrusten komt het wel goed. Antwoordde de verpleegster. Maar je mag wel even kijken hoe het met hem gaat, hij is al wakker. Ik knikte en liep naar binnen. Hey Thomas, zei ik zacht. Hey, antwoorde hij schor. Het spijt me heel erg voor wat wat er is gebeurd, ik voel me echt schuldig het is immers ook mijn schuld. Thomas schudde zijn hoofd, zei: Hanna.. En viel toen ik slaap..
