Bi daha seni görmek istemiyorum diyip döndüm arkamı tam gidecektim. Dur dedi al telefonumu at kıza mesaj ayrıldık de dedi. Bende bağırarak
- Bana yaptıklarını bsşkalarına yapamazsın dedim.
Yavaşça acıtmadan saçımı tuttu kokladı sarıldı. Aslında sarılmak o kadar iyi geliyordu ki. Bir öpücük kondurdu. Kendimi geri çektim bunu yapamazdım onlar yapardı ama ben yapmadım. Gitmem gerektiğini söyledim
- Git hemen git burdan dedi. Eve vardığımda hava kararmıştı. Saat 21.30 civarı gene telefonumda bir mesaj
İbne'den bir mesaj : (Vahti)
Hişş oruspu senin için o kızdan vazmıgeçicem yazıyordu. Sen kimsin bidaha beni sakın arama numaranı engelliyorum dedi. Atmadım mesaj çünkü bana söylenmeyecek bir laf söylemişti kimin altında görmüştü beni ben o kırılmasın diye hala ona hiçbirşey demiyordum. Keşke deseydim. ARDINDAN BİR HAFTA GEÇTİ.
- Odamın arkasında motor seslerinden durulmuyordu cama cıkıp bağıracaktım bütün motorcu arkadaşlarını toplamış lamba tutuyorlardı. Cama çıktım. Tam yeter defolun dicekken Vahti arkadan bağırdı.
- Telefonlarımı aç durmadan meşgulsün dedi.
- Bende dayanamayıp seni hayatımdan da telefonumdanda engelledim benden uzak dur deyip camı kapattım. Tam perdeyi çekerken hepsi kornaya basmaya başladı. Açıp
- Ne var ne var diye bağırdım hepsi Vahti'ye gülüyordu. Çünkü onu orda reddetmiştim. Kıpkırımızı olmuş suratını görmek hiçde zor değildi. Adeta kasımkasım bozulmuştu. Bende gülüyordum istemsizce. Perdeyi çektim motoruna binen kaçtı. Telefonumda engelli olduğu için karalisteye girdim tam 33 mesaj 76 arama vardı ve hepsi Vahti'ydi. Resmen bir hafta boyunca beni aramıştı. Mesajlarda beni sevdiğini ayrıldıkları yazıyordu. Ayağa kalkıp sevinç dansımı yaptım. Ve çocuklara çikolata dağıttım.
