Hayallerim

BABAM

Berkeyle bir kafeye gelmiştik ve konuşuyorduk.Berke benim çocukluk aşkımdı.Ama tabi o bunu bilmiyordu.Çocukluk arkadaşımla 5 sene sonra aynı okulda karşılaşmıştık. Tesadüfe bak.

Bana annemle babamın gelip gelmediğini sordu. Gözlerim yavaş yavaş dolarken Berke " ne oldu deniz? " gözlerimi silip "onlar öldü" diye fısıldadım.Oda " Ne Şule abla ve Mustafa abi öldü mü?"
diye tepki verdi.Masadan kalkıp bana sarıldı ve omuzlarına doğru hıçkırmaya başladım.Herkes bize bakıyordu. Bizse hiç aldırmadan birbirimize sarılmış halde ağlaşıyorduk.

****

İlk derse girmemiştik.Kafeden ayrılıp Berke'nin kapıdaki arabasına bindik.Yolda hiç konusmamıştık. Berke bir müzik açmıştı.Babamın en sevdiği şarkıydı. Bu kalp seni unutur mu? Asla unutmaz baba.Gözlerim buğulanmıştı.

Yıllar geçsede üstünden
Bu kalp seni unutur mu
Kader gibi istemeden
Bu kalp seni unutur mu

Bir hasretlik yüzün vardı
İçinde bir hüzün vardı
Söyleyecek sözün vardı
Bu kalp seni unutur mu
Bu kalp seni unutur mu
Bu kalbim seni unutur mu

Anlamı yok tüm sözlerin
Sensiz geçen gecelerin
Yaşanacak senelerin
Bu kalp seni unutur mu

Bambaşka bir halin vardı
Farketmeden beni sardı
Benliğimi benden aldı.
Bu kalp seni unutur mu
Bu kalp seni unutur mu
Bu kalbim seni unutur mu

Bana aşkı veren sendin
Sonra alıp giden sendin
Yollarımız aynı derdin
Bu kalp seni unutur mu

Oysa düşlerim başkaydı
Birdenbire yarım kaldı
Yaşanacak çok şey vardı
Bu kalp seni unutur mu
Bu kalp seni unutur mu
Bu kalbim seni unutur mu

Hergün akşam yastığında
Üşüyorum yokluğunda
Yaşıyorum boşluğunda
Bu kalp seni unutur mu
Asla unutmayacak baba.....

Bana seslenen sesle gözlerimi araladım. Berke çok korkmuşa benziyordu. Bana sanki bıçaklanmışım gibi bakıyordu. Halbuki sadece gözlerimi kapatmıştım."Pardon, şarkıyla uyuyakalmışim senide korkuttum." dedim."Bi daha böyle yapma aklım çıktı."dedi Berke.

Okula geldiğimizde Berkeyi takip ettim. Aynı sınıftamıydık.Ah, çok şanslıyım. En azından hocadan fırçayı yalnız yemeyecektim. Kapıyı çalıp içeri girdik. Ancak hoca hiç bi laf etmedi.Yerimize oturunca sordum"Hoca neden bi şey demedi"Karşılık olarak önümüzde oturan kız "Sıkıysa desin" diye bir cevap vermişti. Neden diye soracakken adımın geçtiğini duydum.Hoca beni tahtaya çağırıyordu. Tahtaya kalkıp kendimi tanıtmaya başladım." Deniz Taşkın. Eskişehirden buraya geldim. Kardeşim yok. Olmasınıda istemiyorum.Zaten artık istesemde olmaz. Bu kadar" deyip yeeime oturacakken,öndeki bir çocuk "Niye "diye soru attı ortaya.Bu soru üzerine bütün sınıf kıkıradamaya basladı. Çok sinirlendim ve kırıldım.Öndeki çocuğa bağırarak "çünkü artık ne bir annem ne de bir babam var."Bu sözleri söylerken gözlerim dolmuştu. Hemen sınıftan koşarak ayrıldım.Koridorda ayak seslerim yankılanıyordu. Bir dakika sonra etraf kararmaya başladı. Elimi duvara yasladım ancak bu yetmiyordu.Arkamdan gelen sesle irkildim.Berke buraya doğru koşuyordu.Daha fazla tutamadım kendimi ve bıraktım.
Berkenin sesi kulağımda yankılanıyordu. Gözlerimi actım ve revirde olduğumu gördüm.Kalkmak istiyordum ama başımın ağrısı buna izin vermiyordu.Gözlerim tekrardan kapandı ve kendimi uykunun kollarına bıraktım....

Arkadaşlar bu ilk hikayem. Kusurum varsa affola. Hepinizi seviyorum .

Vote ve yorumlarınızı esirgemeyin...