Hayallerim

Hafıza Kaybı

Multideki şarkıyı cok seviyorum paylaşmak istedim
(Bölümle birlikte dinlerseniz cok guzel oluyo..)

***Berke***

Arabanın önünden deniz arabaya bindikten en fazla yarım saat sonra binmiştim.Uyuyordu.Omzuna bi kaç defa dokundum ancak açmadı gözlerini. O mavi gözleri sanki bir mühürle bastırılmıştı."deniz!"diye bağırmaya başladım ve onu kendime doğru çektim.Birde ne göreyim.Yarısından çoğu bitmiş hap kutusu "Hayır bunu yapamazsın. Niye Allahım niye? Deniz aç gözlerini " Daha fazla zaman kaybetmeden hemen hastaneye doğru yola koyuldum.Hastaneye vardığımda gözleri hala kapalıydı.Çok korkuyordum. Hemen bir sedye getirdiler. Sedyeyle koridorlardan geçerlerken hemşire ne olduğunu soruyordu.Hemen cevap verdim"i i il ilaç i i içmiş."Hemşire"ilaç yanınızda mı?" Diye sordu .Arabada diye cevap verdim.
Koşa koşa kapıya doğru ilerledim.İlerlerken durumu daha kötü hastalar gördükçe halime şükrediyordum.Arabanın yanına gidip kilidi açtım.İlaçları torpidodan aldım.Hemen içeri girip doktora ilaçları verdim.Hemen ameliyathaneye gittiler.

Çok merak ediyordum.Tam bir saat olmuştu.Ne oldu acaba?Ben denizin babaannesine ve dedesine ne diyecektim.Bilmiyordum.Kafam çok karışıktı.Dinlenmeye ihtiyacım vardı.Gözlerimi kapattım.Ta ki biri gelip beni dürtene kadar.Bir hemşire bana kalk diye işaret veriyordu.Yerimden kalktığımda hemen Denizin durumunu sordum.O kadar hızlı konuşuyordum ki hemşire bana şaşkın şaşkın bakıyordu.Bi sandelyeye oturttular.

1 saat sonra**
Doktor ameliyathane kapısından çıkınca gözlerimi ona diktim.Hemen yanına koşup durumu sordum.Doktor konuşmaya başladı."Tam vaktinde getirmişsiniz.Eğer ki biraz daha gecikseydiniz hastayı kaybedebilirdik.Ancak hastanın yaşadığı durum.."durdu.Bağırdım."Ne durumu?Bi şey mi oldu?Açık konuş doktor!"Bu kelimeleri ben mi söylüyordum.İnanamıyorum kendime.Ellerimi adamın yakasından çekip konuşmasını bekledim."Uyandığında neyle karşılacağımızı bilmiyoruz.Her şey olabilir.Hazırlıklı olun"Bu sözler doğru olamazdı.Yanındaki duvardan destek aldım ve sandalyeye oturdum.Doktor tekrar konuştu."Onu odaya aldığımızda görebilirsiniz."

2 saat sonra * * *
Odaya girdiğimde Deniz uyuyordu. Acaba ne olacaktı ?
Gözlerini yavaş yavaş araladı.Ona bakamıyordum.Bana baktı.Şaşırmış gibiydi.Etrafını süzüyordu.Sonra "Annemler geldi mi "dedi.Olan olmuştu.Beş dakika beklemesini söyledim.Beni tanıyordu.Fakat anne ve babasının öldüğünü bilmiyordu.Hemen. doktora gittim.Doktor böyle şeylerin klasik olduğunu, Denizin geçici bir hafıza kaybı yaşadığını ve bu süreçte yanında birinin olması gerektiğini söyledi.

Hafıza kaybı mı? Peki ben ona nasıl anne ve babasının öldüğünü söyleyecektim.Babaannesine ve dedesine haber vermem gerekiyordu.Bi of çektim.Hastanenin çıkışına doğru yöneldim.Ne zamandır sigara içmiyordum.Resmen lisenin kötü çocuğu gitmiş yerini eski Berke almıştı.Zaten Derinle karşılaştığımızda okulda yine ve yine bir çocuğu dövüyordum.Duygusal,çekingen bir çocuk. Aslında hiçbir zaman böyle bir kişi olmak istemedim.Ama yakınlarıma böyle şeyler olması canımı yakıyordu.

Odaya girdim.Denizin yüzüne hala bakamıyordum.Yine sordu o cevabını söyleyemeyeceğim soruyu."Annemler geldi mi?"Her an gözümden yaşlar dökülebilirdi.Sonra birden ayağı kalktı ve yanıma geldi.Omzuma dokunarak sakince "Nerde onlar"dedi.Çok güçsüz ve yorgun görünüyordu.Başımı öne eğerek "Derin..Sakin ol..tamammı.."Ben.bunaları yavaş yavaş söylerken dikkatle beni dinliyordu."Onlar...kaza..kaza..bi kazada öldüler.

Berke:))

Derin:)))

Düşüncelerinizi buraya yazarsanız sevinirim::)))