Babamın ve annemin ölümünden sonra teyzemler burada iyi olmayacağımı söyleyip beni İstanbula göndermeye karar verdiler. Onlarda haklıydı. Artık ne bir annem ne bir babam vardı. İstanbul'a dedemlerin evine gidecektim.Orası bana iyi gelebilirmiş.Bu teyzemin fikriydi.
1 gün sonra
Artık burada kalmayacaktım. Yola çıkmama 1 saat vardı. Bütün arkadaşlarımla vedalaşıyordum. Bu vedalaşmaları hiç sevmezdim. Tıpkı annem ile babamın o ölüm yolculuklarına çıkmadan önceki vedalaşma gibi....
Bütün arkadaşlarımla vedalaştıktan sonra beni bekleyen arabaya bindim. Gözlerimden akan yaşlar çok kötü bir his veriyordu. Artık bu köy benim köyüm değildi. Bütün acılarla birlikte silip atacaktım bu köyü aklımdan.
1 güne varmıştık İstanbul' a. Dedemlerin evi çok güzeldi.
Tam bi aydır gitmemiştim okula.Teyzemler burada yeni bir okula gideceğimi söylediler. Yarın başlıyacağımı öğrenince kriz geçirdim resmen.
Yeni arkadaşlar,yeni ortam ve yeni sorunlar.
Akşam bir köşeye çekilip yarını düşünmeye başladım. Acaba nasıl arkadaşlarım olacaktı,onlarla anlaşabilecek miydim derken zamanın nasıl geçtiğini farkedemedim.
Sabah....
İşte o an gelmişti. Dedemle yola çıktık. Çok merak ediyordum yeni okulumu ve arkadaşlarımı. Okulun kapısına geldiğimizde dedem beni bırakıp eve geri döndü. Okula ilerlerken bir grubun kavga ettiğini gördüm. Grubun içinde tanıdığım bir çocuk vardı. Olamaz bu Berkeydi.Koşarak yanına gittim ve olayın ne olduğunu anlamaya çalıştım.Berke bir kaç çocuğa tekme tokat dalıyordu.Hemen onları ayırmaya çalıştım.Ayırdıktan sonra onu bir kenara çektim . Berke" Deniz senin burda ne işin var? " diye sordu.. Bende ona "Sen bu okulda mı okuyorsun" diye çıkıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayallerim
Teen FictionHerkesin bir hayali vardır bu hayatta diye düşünürdüm küçükken. Hayallerin pesinden gidilmesini babam öğretmişti bana. Bense hep onun yolunu izlemek istedim. Ama o günden sonra ne hayal kaldı elimde ne de hayal kurmayı öğreticek bi babam. Kaybetmiş...
