The Republic

9. De duisternis in het licht

Ik stond op een enorm plein. Om mij heen stonden mensen met misvormde hoofden. tenminste, waren het wel mensen? Het waren allemaal aliens met wapens in hun handen. Ze stonden het plein te bewaken. Alles viel op ze plek, daarom wilde Seamile en Skyfall geen alianci. Die hadden ze al lang, maar met iets anders dan mensen! Ik sloopt langs de wezens met grote wapens. Toen hoorde ik een harde stem. "Mijn lieve trouwe volk, vandaag is de oorlog met The Republic begonnen". De mensen juichte er op los. Ik hield me in. "Om onze kracht te laten zien hebben wij hier de moeder van de Heer van de senaat hier". Mijn ogen werden groot. Het was me nu wel duidelijk dat Mike dit zei. Ik keek naar haar. Ze keek terug alsof ze voelde dat ik er was. Ik ging door de menigte heen. Woede kropte zich op. Ik zou dit niet laten gebeuren. Ik was via de menigte nu op het plein. Ik zag Mike. "Welkom David, kom je kijken naar haar executie?" Mijn haat en angst sneden elkaar, ik wist niet wat ik moest doen. "Laat het mes vallen" riep het publiek. De guillotine begon de rammelen. De man met de bijl hakte een draad door midden. Er viel en enorm mes naar beneden. In een seconden hoorde ik een harde gil. Daar zag iets. Daar lag mijn moeder, dood. Ik was zo woedend. Dat mensen zo wreed konden zijn. Ik had geen genaden meer. Ik opende mijn mantel. Er kwamen aliens met hun wapens naar me toe lopen. De mensen juichte er op los. Mijn zwaard vloog uit mijn mantel. Met een flits ging hij aan. Het rode licht branden in mijn ogen. De aliens begonnen op me te schieten maar het maakte niet meer uit. Ik kaatste met mijn lightsaber de kogels terug. Ze kwamen dichterbij en hielden niet op met schieten. Ik kwam op ze af en hakte één voor één hun hoofde af. Het ging tegen me wil in. Het was haat die mij hielp die dag. De mensen renden gillend het plein af. Ik liet ze gaan. Ik wilde geen onschuldige mensen doden. Mike stond daar. Op een balkon. Ik sprong met een groten sprong omhoog. Ik had nog nooit zo hoog gesprongen. Toen ik op het balkon was legde ik mijn zwaard tegen ze kin. Mijn woede was in staat hem meteen te doden, maar ik gaf hem nog een laatste woorden. "Dit wilde ik niet zelf" zei Mike. Ik een rits was zijn hoofd was zijn hoofd van zijn romp. Mijn haat ziet me de naschokken merken. Ik had een slecht gevoel in mijn maag. Ik keek naar beneden. Op het plein lagen doden aliens. Ik voelde me schuldig. Ik sprong naar beneden. Een traan rolden over mijn wang. Ik zag daar mijn moeder liggen. Ik had dit niet mogen doen zei ik tegen mezelf.

Ik liep het plein af naar mijn shuttle. Daar zat BB8 op mij te wachten. Ik stapte in en liet me vallen op mijn cockpit stoel. De X-Wing vloog een aantal minuten daarna het luchtruim in.

Toen ik aankwam in The Republic lande ik op het senaat gebouw. Ik kwam aan in de straten. Ik had een nieuw plan voor The Republic. Maar toen zag ik iets wat mijn ogen niet meer konden zien...