Herşeyden nefret ederek büyüdüm.
Tüm dünyadan, kendimden.
Sevmek istedim sevmediler.
Herşeyimi anlatabileceğim arkadaşım, kardeşim olsun istedim olmadı.
İçimdeki bu öfke beni bitiriyor.
Ne zaman unuttum desem her zaman bir yolunu bulup en uç noktaya geliyor.
Beni yiyip bitiriyor.
Tüketiyor, içimdeki en ufak sevinci alıp paramparça ediyor.
Kimi sevdiysem Hayatımdan en iğrenç şekilde çıkıp gidiyor.
Tükendim artık.
Dayanacak gücüm kalmadı.
Bir an önce ölmek istiyorum.
Bu iğrenç, pislik yuvası olmuş dünyadan çekip gitmek istiyorum.
Benim içimdeki bu duygu öyle birşey ki beni hep deliliğin sınırında tutuyor.
İçimde nefretten, boşluktan, ızdıraptan, başka birşey yok.
