Ağlayarak geldik bu dünyaya ağlayarak devam edicez ve ağlayarak bir son vericez.
Aslında bu hayatta ki en huzur verici en güzel şey intihardır.
Kimse cesaret edemez onu yapmaya.
Herkes ister ama yapamaz.
Ölüm en güzel hediyedir bir insana çoğu insanın seve seve kabul edeceği.
Ölürken gülümser mi insan ben gülümsicem.
Çünkü bu hayatın bana verebileceği en güzel ve tek hediye bu.
Onu gülerek karşılamak lazım.
Acının en güzeli ve sonuncusu.
Hani çok sevdiğin bir yemek vardır en aç olduğun zaman da karşına çıkar oradaki mutluluk, en çok istediğin hayvan alınmıştır o anki sevinç, aşık olmuşsundur. –aslında hiç olmaman gereken birisine– İşte bunların hepsi toplansa yinede bir ölüm kadar huzur veremez.
Bu beden boğar ya insanı, katlanamazsın, sanki birisi sıkıyordur boğazını, içinde bir ağırlık hiç hafiflemeyen, aklında intihar, hissiz, duygusuz, boş bir beden ve bunun üstüne dinmek bilmeyen gün geçtikçe artan acı hangi insan katlanabilir ki buna.
Boşlukta yok olur, kendi içinde kendini arar durur ama zaten hiçbir şey olmadığı için bulamazsın ya kendini işte o an ölüm zamanıdır.
Ben intihar etmeyi denemiş ama başarısız olmuş birisiyim. Ve bunu bir daha ki denemem de başarıcam.
Ölümle kalın.
