Içimde ölüp giden birileri var.
Onlara yaşamak için bir sebep sunamıyorum.
Yavaş yavaş ölüyorum bende onlarla.
İçim çürüyor.
Hayatım bi düzensizlik içinde .
Seçimlerim var hangisi doğru bilmediğim.
Belki de acısını hayatımın sonuna kadar hissedeceğim.
Belki de her günüme şükredeceğim bir seçim yaptım.
Vicdanım avazı çıktığı kadar bağırıyor.
Aklım doğru olduğunu kanıtlamak için uğraşıyor.
Ben ise ikisinin arasında kayboluyorum, boğuluyorum.
İçimde ölüm taşıyorum.
İçimde siyah taşıyorum.
İçimde ölü taşıyorum.
İçimde geçmişi taşıyorum.
İçimde seçimlerimi taşıyorum.
İçimde öfkemi taşıyorum.
İçimde hüzün taşıyorum ama
Bir tek kendimi taşıyamıyorum
Çünkü kendime yer yok
Çünkü kendime fazlayım.
Ben ölüm arzusuyla dolup taşan ama ölümü bekleyen beklerken de kendine zulüm yaşatan bi insanım.
Kimse bana mutlu ol demesin.
Ben kendimi böyle seviyorum.
Ben ağlarken mutluyum.
Son.
