Just Give Me a Reason [Justin Bieber]

Part 10 : Birthday gift

"แม่ครับ...ผมคิดว่าผมรักเจซี่" จัสตินสารภาพความจริงกับแพทตี้ผู้เป็นแม่ของตน ภายในห้องทำงานของแพทตี้เพียงสองต่อสองโดยไม่มีเจสสิก้าอยู่ด้วย

"แล้วลูกรักเจซี่แบบพี่น้อง หรือว่าแบบไหนกัน" เสียงสั่นเครือปนไปด้วยความโมโหของแพทตี้ที่ยืนท้าวสะเอวสนทนา

"แบบ..." จัสตินนิ่งไปสักพักก่อนจะคว้ามือของแพทตี้ขึ้นมากำไว้ที่อกของเขาเอง

"..."

"ผมรักเจซี่แบบความรักของชายหนุ่มที่พร้อมจะมอบให้ญิงสาวครับ" แพทตี้แกะมือของตนออกจากเงื้อมมือของจัสติน

"แม่เห็นใจลูกนะจัส แต่เรื่องความรักของลูกกับเจซี่มันเป็นไปไม่ได้" จากสีหน้าอันเกรี้ยวกราดของแพทตี้ถูกเปลี่ยนไปเป็นสีหน้าอันเศร้าสลดทันที

"ทำไมเป็นไปไม่ได้ล่ะครับ ในเมื่อเจซี่เป็นแค่ลูกบุญธรรมของแม่"

"ก็จริงของลูก แต่เจซี่ไม่เหมาะกับคนอย่างลูกหรอกนะ สักวันนึงแม่จะบอกเหตุผลเองว่าทำไม" แพทตี้ตัดพ้อและเดินออกไปจากห้องทำงานของตน ปล่อยให้จัสตินนั่งเงียบอยู่ในห้องทำงานเพียงคนเดียว

จัสตินเริ่มสงสัยแล้วว่าเรื่องราวของครอบตนนั้นมันต้องมีอะไรมากกว่าการที่เจสสิก้าเข้ามาเป็นลูกบุญธรรมของแพทตี้ ตั้งแต่จัสตินจำความได้แพทตี้ไม่เคยพูดถึงพ่อแม่ผู้ที่ให้กำเนิดเจสสิก้าโดยแท้จริงสักที แต่ถ้าพ่อแม่ของเจสสิก้าเป็นแค่บุคลสามัญชนธรรมดาแล้วทำไมแพทตี้ต้องปิดบังมาตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมาด้วยล่ะ?

.

.

คลื่นน้ำทะเลที่กำลังซัดสาดเข้าชายฝั่งหลังคฤหาสถ์แห่งนี้ ผืนน้ำกระทบกับแสงตะวันสีส้มที่ริบหรี่ใกล้จะลับขอบฟ้าเข้าสู่ยามค่ำ ... เจสสิก้านั่งลงบนหาดทรายสีขาวแล้วหยิบหูฟังเฮดโฟนขึ้นมาสวมใส่เพื่อจะฟังเพลงโปรดของตน ทันใดนั้นก็มีอ้อมกอดแสนอบอุ่นของใครสักคนโอบกอดเจสสิก้าจากทางด้านหลัง เจสสิก้าสะดุ้งตกใจเล็กน้อยจึงหันกลับไปมองบุคคลที่กังโอบกอดเธออยู่...จัสติน