I wish..

3

Ik zit thuis met een bakje Ben & Jerry's ijs naar een of andere huilfilm te kijken. Het lijkt wel alsof ik liefdesverdriet heb, zo gedraag ik me. Ik luister zielige muziek, eet veel ijs, kijk huilfilms, ben stil, en huil heel veel. Jup, net liefdesverdriet. Ik werd vanmorgen wakker met een kutgevoel en dat werd alleen maar erger toen One Direction op de radio kwam. Normaal ben ik helemaal happy, zelfs al kan ik niet maar het concert, maar vandaag dus niet. Misschien word ik wel ziek ofzo? Ik leg mijn hand op mijn voorhoofd. 'Hmm, niet warm' mompel ik. Ik kijk naar de bak ijs die ik op m'n schoot heb. Waarschijnlijk is m'n hoofd daardoor niet warm. Ik grinnik, maar leg mijn aandacht weer op de film. Eigenlijk weet ik nog niet zo goed waar ie over gaat, maar het is zielig dus ik huil lekker mee. Ik neem een grote hap van mijn ijs. 'Mmm' ik kijk verliefd naar mijn ijs. Gelukkig is Jason er niet, anders had hij míjn ijs nu waarschijnlijk afgepakt. Ik heb het tenslotte zelf gekocht. Jason is vandaag naar de voetbaltraining en gaat daarna naar een jongen uit zijn team, die trouwens ook in zijn klas zit. Ik moet altijd om hem lachen, volgens mij is hij verliefd op mij, aangezien hij altijd naar me blijft staren en heel dicht naast me komt zitten op de bank. Het zou ook kunnen zijn van niet maar ik denk van wel. Ik grinnik, ik heb al geen zin meer om deze stomme film te kijken. Ik kruip uit bed en zet de tv uit. Ik ga straks lekker maar het park hier dichtbij met mijn penny board. Ik pak een lichte skinny jeans en mijn zwarte sweater met in groene letters "get lucky" erop. Daaronder staat een groen klavertje vier. Deze trui is een van m'n favorieten, hij is super warm en zit heerlijk. Ik trek snel mijn kleren en zwarte vans aan. Ik loop naar beneden met mijn penny board. This girl is hungry! Beneden pak ik een roombotercroissant, vers van de bakker. Thank you momma. Ik prop snel het hele croissantje in m'n mond en loop dan weer naar boven om mijn tanden te poetsen en mijn haar te kammen. Ik ren weer naar beneden en pak mijn penny board weer. Voordat ik de deur achter me dicht trek grits ik nog snel mijn beanie uit een kastje.

Ik ben al een tijdje in het park en ik heb nog geen bekenden gezien, gelukkig want ik zie er niet uit, ik kom eigenlijk net uit bed en ik heb geen make up op. Ik heb nog geluk dat ik m'n haar nog uit kon kammen, anders was ik nu echt een complete zombie. Het is hier best rustig, wat fijn is zodat ik lekker kan penny boarden. Ik stop bij de schommels en ga op één van de twee schommels zitten. Dit is lang geleden. Ik begin langzaam te schommelen en als ik eenmaal hoog ben doe ik mijn ogen dicht. Ik krijg altijd kriebels in m'n buik als ik schommel, en nóg meer als ik mijn ogen dicht heb tijdens het schommelen. Ik stop met het bewegen van mijn benen en ontspan me. Dit heb ik echt gemist. Vroeger deed ik dit elke dag; naar het park, schommelen en van de glijbaan enzo. Ik was niet binnen te krijgen. Ik voel dat ik steeds langzamer ga. Dit vind ik nou genieten. Schommelen met de wind in mijn haren. Helaas ook door mijn trui. Ik krijg bijna overal kippenvel van de kou. 'Sorry, is deze bezet?' Ik schrik en doe mijn ogen open. 'Nee ga maar' zeg ik terwijl ik glimlach naar de jongen die op de schommel naast me komt zitten. Ik hang nu bijna stil maar ik laat mijn hoofd weer hangen en doe mijn ogen dicht. 'Gaat het wel?' Vraagt de jongen. Ik kijk op. 'Jahoor, hoezo?' Ik voel dat de jongen me aankijkt, 'nou het leek alsof je aan het huilen was' grinnikt hij. Ik kijk hem aan. 'huilen? Haha nee ik was gewoon aan het genieten. Ik kwam hier vroeger heel vaak, en nou ben ik hier al een hele tijd niet geweest' waarom vertel ik hem dit? Ik ga schuin op mijn schommel zitten. Mijn ene been aan de ene kant en de andere aan de andere kant, weet je wel? De jongen doet hetzelfde. 'Oh oké, ik was al bang dat ik je zou moeten troosten' hij begint te grijnzen. Player. Ik schud lachend mijn hoofd. 'Ik zou me nooit laten troosten door een vreemde' ik kijk hem nep-vuil aan. 'Heb je een naam?' Vraagt hij, mijn opmerking negerend. 'Ja, Alli. Heb jij ook een naam?' Zeg ik. Hij mompelt iets met mijn naam erin. 'Huh? Wat?' Vraag ik. De jongen schudt zijn hoofd als in: laat maar. Ik haal mijn schouders op. 'Ik ben Daan' hij steekt zijn hand uit en ik pak hem vast. 'Aangenaam Daan' ik steek mijn tong maar hem uit. Hij trekt aan mijn arm zodat ik dicht bij hem kom. 'Ben je al verdrietig?' Fluistert hij in mijn oor. Waarom zou ik nou weer verdrietig zijn? En trouwens, hij komt in m'n comfort-zone. 'Nee? Waarom?' Vraag ik twijfelend. De grijns van net staat weer op Daan zijn gezicht. 'Anders kon ik je troosten, ik ben geen vreemde meer want je kent m'n naam.' Hij knipoogt naar me. Ik moet lachen. Blijkbaar negeerde hij mijn opmerking dus niet. Die jongen denkt wel goed na zeg. Ik ga weer normaal op de schommel zitten en begin weer te schommelen. Ik kom zoals gewoonlijk weer moeizaam vooruit. 'Moet ik duwen?' Vraagt Daan. Dat is zeker weer zo'n excuus om aan m'n kont te kunnen zitten. Ik schud mijn hoofd, 'nee hoeft niet' Daan staat toch op en gaat achter me staan. 'Pech gehad' fluistert hij in mijn oor terwijl hij de schommel vastpakt en naar achteren trekt. Die dude is wel sterk. Ik draai mijn hoofd zodat ik hem aan kan kijken. 'Wel stoppen als ik het zeg oké?' Vraag ik in de hoop dat hij dit keer wél zal luisteren. Daan knikt en knipoogt weer. In 1 ding is hij sowieso goed; alles ongemakkelijk maken. Ik draai mijn hoofd weer goed en wacht totdat Daan me duwt.