"ANG KINABUHI NI RONI ( VERONICA JOSEPHINA SANTIAGO)"

Chapter ONE- INTRO ni sa iya life mga friend...

7:30am mao ang ni appear sa akoang digital clock nga nakapatong sa gilid sa akoang kama. Well,unsa pa ang buhaton, mubangon . Ako ang usa ka tao nga walay pakialam sa itsura pag naa ko sa sulod lang sa amoang balay o masking asa siguro nga lugar. Nideritso ko sa kusina namo. Naa didto akoang pag-umangkon naglingkod sa iyang paboritong spot while eating her breakfast. Yes, her. Babae akoang pag-umangkon, sipat ug bugalbugalon,kalaban gani meng duwa.

“ Goodmorning Myra” natinga mo English si tita, dapat man gud kay sosyal akoang pag-umangkon.hahaha. I only have to speak two languages in front of her; Tagalog and English.

“ Goodmorning”  tubag niya ug busy ug kaon. Huhay lamia sugbagon aning bataa, masking eng ana na siya ganahan ko ana usahay mulambing lang ug pinakalit. 7 yrs. Old na siya and a grade two pupil sa SPED Tugbok.

“ So do you have a class today?” I asked.

“ Obviuosly Roni” tubag pa niya.hay naku unsaon ko na nlang jud ning bataa ni.

“ Myra, it’s TITA RONI” emphasize pa sa iyang mommy. Well, my sister Rita mao ng pinakamagulang sa amoa mag-igsoon. Myra’s mother.

Akoang lang gidilaan si Myra ug gingisihan ,gikasab an enuon siya sa iyang mommy, poor child.

“ Obviously Tita Roni, it’s Thursday. Weekday so I have my class and because I already lost my appetite I have to go na” .

“ Who cares. Umalis ka na at baka malate ka pa, it’s already 7:30 am.”

“kung makapag salita ka Roni parang ang aga mong pumasok noon sa klase.” Buyag naman ng sister ko. Pero its not what you think . Usahay lang ko ma late pero madalang ang late, libog no, nevermind.

“Where different Rita” mao lang akoang na engon “ What’s for breakfast?” I asked.

“ I cooked fried egg and hotdog. But you can also take the pancake above the fridge , I know it’s your favorite.” Idol na jud ko ni akoang ate kabalo siya sa akoang paborito bantog ganahan kayo ko mupuyo niya. “ Wala ba kay lakaw karon?”

I shoved my head. It means nothing “ pero depende kung nay mangagad ug laag “ and then I smiled.

“ just remember ,you have a worked. Sige una nami ug hot na kayo emung pag-umangkon musulod sa school, just text me kung mulakaw ka, ok?”

“ ok, ingat kayo. And Myra” lumingon naman ang nakasimangot na mukha ni Myra “ Be good.”

“ Whatever” sabay rolled eyes pa. hay naku.

And then they left. Alone again. My sister and I together with her child were living in this small house here at Juna Subdivision. Ug naga- questioned mo  kung nganong naga puyo pako sa ilang balay, well ginaayos pa akoang gipahimo nga balay, my own house.

Oy nakalimot ko ug paila-ila. Ako diay si VERONICA JOSEPHINA SANTIAGO, 26 yrs. Old ,single and I’m still waiting for my man. Naga trabaho ko sa  BAR as a manager after nako mag abroad niuli nako dri sa pilipinas, dri sa davao gimingaw naman gud ko . after 5 yrs. Imagine naka survive ko ug ing ato ka dugay sa panahon nga layo sa akoang pamilya ug friends but then again mga part nato sako past. Naa nako dri, ug magtanga na pud ko ani dri sa balay kung dili matulog, mubasa , mg surf sa internet , maghulat na pud ko sa oras para mag alas singko sa hapon mao man ng oras sakong in sa trabaho. Lisod mag manage ug bar labon na adlaw-adlaw lahi-lahing tao emung masagubang.

Ay duh, over nata dira. Naa ko karon sa kusina habang gakaon ug pancake ug nagtanga nakadungaw sa gawas sa bintana. Taod-taod habang nagakaon ko nay naa nitawag sakong cellphone gikuha pud nako ug dali-dali nga naa sa ibabaw sa sofa. Akong gitubag daun nga pagkabalo sa Amanda ang nitawag ang one of my closest friend in college.