VALERİA'NIN BAHÇESİ

Bölüm 2

ARKADAŞLAR BÖLÜM HAKKINDA YORUMLARINIZI BIRAKIRSANIZ BENİ ÇOK MUTLU ETMİŞ OLURSUNUZ :)

Telefonu kapattıktan sonra bir süre sabahın ışıklarıyla yeni aydınlanan şehrine baktı . Derin bir nefes alıp düşünmeye başladı bu şehri özleyecek miydi , bu gerçekten bir terk ediş miydi , bu bir kaçış mıydı? Valeria bunların hiçbirinden emin değildi fakat tek bir şey hariç : Annesinin kokusunu ve sesini özleyecekti. Küçükken korktugunda kafasını annesinin boynuna yaslayıp ağladıgı günlere dönmek için herşeyini feda edebilirdi. Artık korkuları bambaşkaydı, yaşayabilmek için annesini yalnız bırakıp gitmek zorunda kalmıştı ve o an düşündü Valeria eğer bir tanrı varsa bana şu an değil de ne zaman yardım edecek diye. Valeria isyan etmemesi gerektiğini öğrenmişti annesi ona küçük şeylerle nasıl mutlu olacağını öğretmişti. Bu şu an içinde yeşeren umut tohumlarının sebebini açıklamaya yetiyordu Valeria ruhunun bir parçasını annesiyle bırakıp gidiyor olsa da içini başlayacağı yeni hayatın umutları sarmıştı. Madeline'ı görecek olmak da onu çok heyecanlandırıyordu. Valeria elinde bileti bir de küçük çantasıyla otobüsünü bekliyordu. Her bitişin bir başlangıcı, her gecenin bir sabahı , her kışın bir baharı , her yağmurunda ardından bırakacağı bir gökkuşağı olduğunu bilen Valeria belki de bir gökkuşağının altından geçmek üzereydi..

Otobüsü geldiğinde göğsünün üzerinde bir ağırlık hissetti arkasına dönüp bakarsa ağlayacağına adı kadar emindi bu yüzden tereddüt etmeden bindi koridorda ilerilerken 18 numaralı koltuğu aramaya başladı . Bulduğunda çantalarını üst bagaja yerleştirip camın kenarına kuruldu . Ellerini iç içe yumruk yapıp kucağında tutmaya başladı ne zaman korksa, heyecanlansa elleri üşümeye başlar ve istemsizce yumruklarını sıkardı. Yarım saat sonra otobüs hareket etmeye başladı otogardan geri geri çıkmaya başladığında Valeria'nın yanına 40 yaşlarında bir bayan oturdu. Birbirlerine merhaba der gibi gülümsedikten sonra Valeria kafasını cama yasladı ve son kez şehrini seyretmeye başaladı. Şehirden anayola çıktıklarında Valeria'nın gözleri teslim bayraklarını sallamaya başladı. Aklına Madeline'nın beni her molada mutlaka ara dediği geldiği için çekinerek yanındaki bayana molaya kadar uyumuş olursam beni uyandırır mısınız lütfen diye sordu .Kadın sevecen bir ses tonuyla merak etme tatlım sen uyumana bak biraz yorgun görünüyorsun dedi . Valeria hayatında olan onca kötü insandan sonra böyle iyi insanların olabileceğine şaşırmıştı. Hırkasını çıkarıp camın kenarına yastık gibi koyarak kafasını yasladı ve uykuya kendini bıraktı.

Uykunun huzurlu kollarında gezinirken bilinçaltının oyunlarıyla rüyasında Noah'nın yüzünü görmeye başladı ona bakıyordu , aynı o gün baktığı gibi . Valeria kendini bir karanlığın içinde geri adım atarken buldu Noah ona yaklaşıyordu Valeria ise o yaklaştıkça geri adım atarak kendini daha da köşeye sıkıştırıyordu. Aralarındaki mesafe azaldıkça Noah'ın iğrenç gülümsemesi yüzünde daha da genişliyor , gözlerindeki saf arzu ve kötülüğü daha belirgin bir hal alıyordu. O gece Noah'ın kemikli yüz hatları tamamıyla Valeria'nın zihnine kazınmıştı. Yüzü saf bir karanlığın içinde yaklaştıkça Valeria nefes alamıyordu . Noah ile aralarında mesafe kalmadığında Valeria tam göğsünün ortasına bir kaya oturduğuna yemin edebilirdi. Bir an için nefesi kesildi ve öksürerek uyandığında yanındaki bayan onun sırtını sıvazlıyordu bir yandan da korkmuş gözlerle tatlım iyi misin neyin var bir rüya gördün sanırım sakinleş diyordu. Valeria bir kaç saniye etrafına bakınınca rüya olduğunu anladı ve kadın burada dur sana biraz su getireceğim dedi ve elinde bir bardak su ile geri döndü . Valeria bir iki yudum su içtikten sonra kalp atışları eski haline dönmeye başlamıştı . Kadın ona merak ve endişeli bakışlarla bakmaya devam ediyordu Valeria merak etmeyin bir rüya gördüm bilirsiniz biraz kötüydü diyerek geçiştirmeye çalıştı. Kadın anlıyorum tatlım Seattle'a gidiyorsun değil mi diye sordu . Valeria evet der gibi başını sallayınca kadın ne için gidiyorsun tatlım tatil mi diye sordu. Valeria'nın pek sohbet edecek havası olmasa da hayır oraya yerleşeceğim yani Seattle'a bağlı Bainbridge Adası'na dedi. Kadının yüzünü bir gülümseme kapladı ve Valeria merakla kadının yüzünü incelemeye başlayınca kadın sana sadece şunu diyebilirim tatlım yürüdüğün her sokak denize çıkıyorsa aşık olma ihtimalin çok yüksek dikkat et dedi.