Αν..

Από την άλλη πλευρά..

Πλευρά Δημήτρη

Έχω να της μιλήσω δύο μέρες. Δεν ξέρω πώς στα σκατά αντέχω. Δεν έπρεπε. Δεν έπρεπε να φύγω τότε έξω από τις τουαλέτες. Δεν μπορώ να πνίγω όσα νιώθω πάντα. Προσπάθησα να πνιξω αυτό που νιώθω γι'αυτήν όμως είναι αδύνατον. Ήρθε έτσι απλά και τα άλλαξε όλα.

Η αλήθεια είναι πώς απο τότε που μας άφησε η μητέρα μου άλλαξα. Δεν είναι και λίγο να σε αφήνει η γυναίκα που σε έφερε στον κόσμο. Απο τότε άλλαξε η συμπεριφορά μου προς όλες τις γυναίκες.

Έλεγα πως δεν θα ερωτευτώ ποτέ. Πώς δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να αγαπήσει καμία. Αλλά έπεσε πάνω μου και όλα άλλαξαν. Ήταν ανάγκη να την ερωτευτώ? Είμαι ανίκανος να αγαπησω. Δεν θα είναι ευτυχισμένη μαζι μου. Πληγώνω τους πάντες..

Δεν ξέρω καν αν νιώθει το ίδιο. Αλλά δεν μπορώ να το αφήσω ετσι το θέμα. Πρέπει να της μιλήσω. Αλλά δεν έχω το τηλέφωνο της..

Ο Αλέξης. Ο καλύτερος haker και ταυτόχρονα κολλητός μου. Τον παίρνω τηλέφωνο.

"Ελα ρε μεγάλε. Πώς πάει? " με ρωτάει

"Καλά.. Θέλω χάρη.." του λέω.

"Για πες να δω αν μπορώ να βοηθήσω." Λεει..

"Ένα τηλέφωνο θέλω." Του λέω.

"Τι το θες ρε ? " ρωταει.

"Σου εξηγώ άλλη ώρα. Αγγελική Λαμπρού. Από το τμήμα μου είναι." Του λέω.

"Κάτσε μισό.. Σου το στελνω σε γραπτό μήνυμα. " λεει

"Ευχαριστώ ρε μεγαλε. Σου χρωστάω." Του λέω και το κλείνω.

Μετά από κάτι λεπτά ήρθε μήνυμα. Επιτέλους έχω το νούμερο της. Της στέλνω αμέσως μήνυμα.

"Βγες έξω από την πολυκατοικία σε 5 λεπτά."

Το έστειλα και κατέβηκα αμέσως κάτω να την περιμένω. Άρχισα να έχω άγχος. Θα έρθει? Ένα μέρος του άγχους έφυγε όταν την είδα. Ήταν πανέμορφη. Τώρα που ήρθε τι κάνω? Θα κάνω το πρώτο βημα.

"Γεια.." λέω αμήχανα..

"Γεια. " μου απαντάει.

"Ολα καλα?" Την ρωτάω.

"Εσύ να μου πεις ρε Δημήτρη." Μου λέει

"Τι να πω? " ρωταω. Βλάκας είμαι.

"Ας ξεκινήσουμε από αυτό. Που βρήκες το νούμερο μου?" Με ρωτάει.

"Οποίος ενδιαφέρεται ψάχνει και οποίος ψάχνει βρίσκει.." λεω..