Proloog

606 24 9
                                    

Proloog

"Mamma alsjeblieft sta op, zeg iets maakt niet uit wat!" ik bleef maar schreeuwen met mijn handen vol met bloed,mijn gezicht vol tranen en het geluid van de sirenes kwamen steeds dichterbij.

Met alle adem wat ik in mijn lichaam had riep ik mamma mamma alsjeblieft haal adem, terwijl de jongen met de zilveren medaille en de tatoeage op zijn arm staarde naar me met een gemengde uitdrukking van verwarring en angst.

En ik bleef maar met mijn vuisten tegen haar borst aan slaan. Haar borst stopte op en neer te gaan en mijn hand werd steeds zwakker.


Kussen in de schaduw(geschreven door Saradardikh)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu