The Key (A 5sos Fanfic)

Γιατι? (5)

Λ: πρεπει να μιλησουμε...

================================

Ν: πες μου.

Λ: απο κοντα. Μπορεις να ερθεις στο παρκο?

Ν: αμ... Ειναι κατι που πρεπει να ανησυχω?

Λ: σε περιμενω σε μιση ωρα στο παρκο.

Ν: καλα :/

Ανησυχω... Γιατι θελει τοσο πολυ να μου μιλησει? Ελπιζω να ειναι καλα... Εκλησα τον υπολογιστη, σηκωθηκα και αρχισα να ντυνομαι. Εβαλα ενα μακρυ τζιν με σκισιματα και απο πανω μια ροζ μπλουζα. Βαζω τα μαυρα μου adidas, πηρα κλειδια, λεφτα και κινητο και εφυγα. Ευτυχως η μαμα μου δεν ειναι σπιτι για να δικαιολογηθω.

Μετα απο 10 λεπτα ημουν στο παρκο. Κοιταξα την ωρα στο κινητο. Ηρθα νωρις... Πηγα στο περιπτερο και αγορασα 2 τσιχλες. Οταν επεστρεψα τον ειδα να καθεται σε ενα παγκακι. Φαινεται πολυ αγχομενος. Τον πλησιασα...

Ν: Χευυυ!

Λ: γεια...

Ν: λοιπον... Τι ηθελες να μου πεις?

Λ: ουουου.. κατευθειαν στο ψητο!
*ειρωνια*

Ν: μην εισαι ετσι... Πες μου τι ηθελες?

Λ: λοιπον θα ειμαι συντομος... Δεν θελω να νομιζεις οτι εμεις οι δυο θα ειμαστε ποτε μαζι. Εισαι καλη και εξυπνη κοπελα. Το μονο που σου ζηταω ειναι να μεινεις μακρια μου.

Ν: τι εννοεις?

Λ: δεν σε θελω κοπελα μου! Πως να σου το πω?

Ν: πας καλα αγορι μου? Για χαλαρωσε λιγο!

Λ: ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΣ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ!

Ν: ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ? ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΧΑΣΙΜΟ ΧΡΟΝΟΥ! ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΑ ΕΡΘΕΙ! ΕΙΣΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ Ο ΑΛΛΟΣ! ΜΗΝ ΤΟΛΜΙΣΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!

Λ: ποιον αλλον?

Ν: Να μη σε ενδιαφερει...
Ειπα και εφυγα.

Μολις εστριψα στην γωνια και βεβαιωθηκα οτι δεν μπορουσε να με δει, κολησα στον τοιχο και εσυρα την πλατη μου εναντιον του μεχρι να πεσω στο πατωμα και τοτε ολα μου τα δακρυα επεσαν σαν χειμαρρος απο τα ματια μου. Ηταν ιδιος... Ιδιος με εκεινον... Ολες οι αναμνησεις ηρθαν στο μυαλο μου βομβαρδιζοντας με. Δεν θελω! Δεν θελω να θυμαμαι! Θελω να τα ξεχασω ολα! Μπορω?

Εκατσα εκει, κλεγοντας, για 5 λεπτα και μετα σηκωθηκα και αρχισα να περπαταω. Εφτασα σπιτι. Δεν ειχα ορεξη για τιποτα ετσι κατευθυνθηκα προς το δοματιο μου. Ηθελα η υπολοιπη μερα να περασει γρηγορα. Τοτε ακουσα το κινητο μου να χτυπαει. Ηταν η Andrea.