ISLAK ATEŞ

1. BÖLÜM

Hande(Deniz)

Hayat bana yaşata bilecegi en acı şeyi yaşatmıştı ailemi benden alarak .Onları kaybedeli yaklaşık 14 yıl olmuştu ama yokluklarını ilk günlü gibi en acı bir şekilde hişsediyordum annemle babama onlar diye seslenmeyi tercih etmiştim .Belki bana kızıyorlardı onlara öyle hitap eddigim icin ama anne ve baba dedikce yokluklarını daha cok hissediyordum. Bu da canımın daha cok yanmasına sebeb oluyordu . Onlar öldükten sonra abim olmasa tekrar hayata tutunamazdim herhalde. Ya abimide kaybedersem korkusu yiyip bitiriyordu beni .O olmazsa yapamazdım oda giderse benim ciddi anlamda ölum nedenim olurdu
Hem abim olmazsa göz yaşlarımı silicek , bana destek olucak ve beni koruyup kollayacak kimsem kalmazdı ki .
Annem ve babamı ilk kaybettigim zaman psikolajik sorunlar yaşamıştim ama abim sayesinde bunları atlatmıştım .Dış görünüşüm olarak hala aynı Hande'ydim ama iceride işler pekte yolunda degildi .
Normalde herkes beni mutlu ,neşeli ,hayat dolu zannederken her gülüşümde acı cekiyordum her akşam aglamam bende saklıyken yaralarımı saran Berk abim oldugu icin daha şansliydim hep kendime küfürler yagdırırdim bu kadar güclü kızın arkasında yatan suclu kücük bir kız cocugu oldugu icin ailemin ölümünü kendimde suc biliyordum ki bu dogruydu eger evden kacmasaydım böyle olmazdı;

14 YIL ÖNCE

Evden kacmıstım beni birine vericeklerdi ya da cocukluk kafam öyle hayal kurmuştu koşar adımlarla evden ayrılarak nereye koştugumu bilmeden gidiyordum. Güclu bir akintiya sürükleniyordum sanki sonunda geldigimde ucurumun kıyısında oldugumu anlamıştim.Gözlerimi kapatsam sonsuzluga yelken acıcaktım niyetimde buydu zaten kollarımı yavaşca actıgimda arkadan annemle , babamin seslerini duydum hızlica arkama dönerek onların masum ve caresiz yüz ifadelerini görmem herşeyi unutturmuştu bana koşarak yanlarina gittigimde beni kocaman kollarinin arasına almişlardı güvende hissetmiştim onlar benim her şeyimdi ben onlarsız bir hictim boyunlarina kocaman öpücükler kondururken onlar gülüyorlardı sonrası ise tabanca sesleri o ses benim hayatımi darmadagan eden yapan şeydi o ses benim cehennemimin cıglık sesleriydi ellerimi yukari kaldirdigimda kanı farkkettim sonrasi ise kucagimdaki boslugu annem ve babam yerde kanlar icindeydiler
"Anne bırakma beni baba" annemin sözleri ise son sözleriydi "Hep güclü ol sakın aglama tamam mi?"
Yıkilmiştim gözlerimdeki yaşlar yüzlerindki kanları silmeme engel olmuyordu...

Belkide bu yüzden güclu olmaya calısıyorumdur mecburum annemin sözünü tutmam lazım hep güclu olmam lazımdı.

Burcu(Alev)

Günün ilk ışıkları pencereme vurmadan gene kalkmıştım 14 yılın her gecesi gibi gene kabuslarla kalkmıştim sürekli aynı kabusu görüyordum sürekli kafamdan şu lanet olası anı bir türlü cıkmiyordu mafolmuştum, yıkılmıştım ve her hatırladıkca kalbime tekrardan bıcak saplanıyordu intikam bedenimi kemirmeye başlamıştı bile ;

14 YIL ÖNCE

"Anne saat cok gec olmadı mı ? Niye eve gitmiyoruz ?"
Annem ise bana şevkatiyle bakarak "sabır kızım sabır hic büyümüyecek misin sen ?" tatlış kızışı onun belibe sarılmama sebeb olmuştu .Biz mutlu hikayenin sonu gibi birbirimize sarılırken megersem korku filminin icine düştügümüzü yeni anlamıştım .Karanlık ve ıssız caddede babamın hızlı ayak sesleri ve annemin korku dolu bakışlari neden korkmalıydim bilmiyorum "Anne ne oluyor"annem hızla ellerini yüzümde okşuyarak "korkma sen tamam mi?" "anne korkuyorum ama "
"Korkma!!!" beni arkasına almışti bir cephe gibi ben ise olayın hala ciddiyetinden haberim yoktu babam bize yaklaştiginda tabancası elindeydi cünkü benim babam bir polisti "Zeynep Burcu'yu saklamalıyiz" "Ekrem buldular mı bizi ?" "sanırım kurtulamadım denedim olmadı Burcu benim yaşadıgimi yaşamiyacak mimar olsun kurtarsin kendini belki ölümden milim uzaklaşır" annem beni sımsıkı tutarak "öyle birşey olmıycak benım benim kızım kimse öldüremiyecek "
Bana hızla dönerek "söz ver kimseye boyun egmeyecegine Burcu" " anne niye bagarıyorsun tamam " sonra ise etrafta bir eksiklik fark ettim "anne abim nerde " "Ahmet Tolga nerde? "

Karşımda o an siyah maskeli 5 adam fark ettik adaletide zaten bu yaşlarda ögrenmiştim 6 yaşinda bir cocuk ,bir kadın , bir adam ve 5 erkek işte hayatın adaleti .Babam o an kükremişti resmen "oglum nerde?"
Başlarındaki adam kahkahayla öne gelerek "oglunu mu almak istiyorsun ?" "Evet";tekrar adam kahkahayla öne gelerek " oglun şu duvarın arkasında hadi gitte al " ben bile cocuktum ama adamin yalan söyeldigini rahatlikla anliya biliyordum ama babam anlamamişti hızla babamın ayaklarına sarılarak " gitme baba nolur gitme yalan söylüyor " "Burcu bak kötü olucak " annem ise ayrı direniyordu ama bırakmiycaktim taki babamin haraketiyle " eger bırakmazsan tabancayı kafama dogrultarak vururum Cemre vururum !!" " baba"
" Burcu koş!!!" Hızla ailemi orads bırakarak bir duvarin arkasina saklandım ve dualar etmeye başladım annem buraya gelmeden önce koşucagimi bana demişti ama ihanet ediyormuş gibi hissediyordum "Anne ,baba sizi orda nasıl birakirim " ama durmalıydim taki tabanca sesleri duyana kadar
2 tane niye 2 tane niye ayaklarım zihnimden ayrılarak koşuyordu oraya gittigimde ise annemle babam yerde kanlar icinde siyah bir araca sürükleniyorlardı birden "ANNE, BABA"diye cıglik atmaya başlamiştim adamlardan 2 tanesi gelip agzımi tutup duvarın oraya getirdiler biri duvara yaslanmiş beni izlerken digeri öldüresiye dövüyordu en sonunda duvara yaslanan adam diklenip " yeter abi yeter siz gidin abisiyle kızı ben hallederim " adam kafa sallayip gittikten sonra anlimdaki baskiyala önüme döndügümde adamın başima tabanca dayadigini anlamiştim" abi yalvaririm yapma cok korkuyorum lütfen lutfen" adam kafasini yana cevirip gozlerini sıktı bitiyordu benim hikayem bu yaşta bitiyordu son kez şansimi denemek istedim" lutfen " kafasini yavaşca bana dondurdugunde sıktıgı gozleri artik aglamakliydi " bana bak seni ve abini birakiyorum sakin karşima cikamayin "

"Annem ya babam?" " onları unut onlar öldü "

Bu da 14 yılın her gecesi saat 5:30 'da beni hayallerimden, düslerimden, ailemle anılarımdan alıkoyan hafızama kazınmiş lanat olası anımdı.

Hayat bana bazen en acımasiz olurken bazende bir umut tanimişti annemi, babami benden alsada abim uyuz Tolga abimi bana bırakmişti ...

Annemsiz babamsız aile olur muydu? Olmazdi benim ailem annemle babamin ölümünden sonra aile oyunuda bitmişti abim os eartık abi diyemiyecek kadar uzakti bana ve bunun sebebi bendim .Ailemi akybetmemle cocuksu, neşeli , mutlu duygularım artık hayallerimi süsleyen bir perdeydi . Biliyordum cünkü eskisi gibi .Mutlu olamiyacaktım artık mutsuz , sinirli , vurdum duymaz biri haline gelmiştim ya da bütümlememle erkeksi favarü rengim ise siyah beyaz benim yaşamin gibi.

Lise 1'e başlamamla ne kadar eziklensemde dugu degişimlerimle lise 3'te okulun popilerleri arasına girmiştim ki bu ebnim hic umrumda degil di lakabım ise Alev 'di sacma gelse de bana dogruydu yanar döner biriydim fazlasiyla , helede erkeklerin kızlardan üstünlügü en büyük yanar dönerligimin zamanı olurdu
Okul etrafima toplanırdı herkes beni güclü zannetsede güclu degildim mutlu zannetselerde mutsuzdum herkes mimarlik okumak istedigimi düşünsede bu ölen babamin son istegiydi diye .
Polis olamk ose rüyamda görücegim düşümdü bunlari saklamam ise sadece cok iyi bir yalanci olmamdandi .hayatin tum zorluklarina karşi gelmem benim canimin yanmayacagi anlamina gelmezdi annem ve babamdan sonra benimde cok canimi yaktilar .Benide cok yaktilar ben bir akşam annem beraber olmanin hayalini kurarken döktügüm göz yaşlarini odamda sakladim cünkü eger beni böyle görürlerse her seferinde biraz daha üzerime basacaklardı işte bu yüzden dayanmayi ögren yanliz başima kaldigimda insanlari ögrendim ben sadece annemle yaşamayi ögrenemedim en cok da bu yakti canimi hayat bana en ulaşamiyacagim hayalleri sundu, bende vazgecmedim hep dmdik durdum taki sevdigim cocuk beni birakana kadar annemle babam gibi Mert' te beni bırakıp gitmişti hayattan yorulmuştum gecelerce sokaklarda dolanip duruyordum ki bu abi denen şahsin hic umrunda degildi bile karanlik caddeler sırların perde arkası gibiydi düşüncelerimi ise bir cıglık sesi bozmuştu

Uamrim begenirsiniz
1 senelik hikayemi belkide daha fazla yil gecen hikayemi burberk ve hantola cevirdim normalde bu kitabim finali bende hazir bitirdigim bu kitabi sadece buraya yazmak kaldi alev ve deniz lakaplari okulun taktigi bakalim cigiklarin getirdigi minik süpriz ve Deniz i bekleyen ummadik düşmeler ve aşka yelken acma yeni bölümde görüseme dek hoşcakalım👋