RESET

1. Bölüm

                  

Geçmiş/Yeni Yıl

"Amca bak korkutuyorsun beni" "Korkma bitanem.Benim,ben eşin Taner." İyi değildi.Hemde hiç.Bana gitgide yaklaşması beni daha çok korkutuyordu.Geriye doğru giderken,gözümden bir yaş aktığını fark etim.Korkuyordum.Bİ anda yanıma gelince kekeleyerek "Amca,amca i-iyi değilsin sen"  bağırarak "Senem niye böyle yapıyosun!Kaçma benden"  dedi.Ben Senem değilim.Beni doğumda ölen eşi sanıyordu.Elini yüzüme uzatıp saçlarıma dokununca titreyerek ağlamaya başladım."Bı-bırak beni !" dinlemiyordu.Kolumu sımsıkı tutuyordu.Burnuma gelen o iğrenç  içki kokusuyla bayılacak gibi oldum.Ben kendimi geri çekmeye çalıştıkça,o daha çok üstüme geliyodu."Yalvarırım bırak beni!" çığlıklarla birlikte ağlarken "Senem" diyip duruyordu.Bir an kapının açılması sesi gelince,bağırarak"Kurtarın beni!" diye bağırdım.Bana dokunup duruyor ve kendimi geri çekemiyordum.Babamın kapıda belirmesiyle bağırarak "Baba! Baba bişey yap,noluur!" dedim.Beni yerde bağırarak,görmesiyle şöminenin yanına gitti.Amcam denen pislik bunu umursamıyordu.Sanki başka bir dünyadaydı.Kendimi kurtarmaya çalışırken,babam bir anda gelip başına şöminenin demiriyle defalarca vurdu."Köpek!Ne yapıyorsun sen it herif!" diye bağrıyordu, karnına tekme atarken.Hızlıca yerden kalkıp kendimi  kapının oraya attım.Deli gibi titriyordum.Öylece kıpırdamadan duruyordum.Bacaklarım buna daha fazla dayanamayınca yere yığıldım.Geriye kalan tek şey yerde kanlar içinde yatan amcam ve beni kucağında odaya taşıyan babam oldu.Bazı insanlar vardı ama onları idrak edemiyordum.Hafızamı ne kadar da zorlasam olmuyordu.Amcam öldü,babam intihar etti ve ben bir daha eskisi gibi hayata tutunamadım.

2 SENE SONRA

Bu akşam yılbaşı gecesi.Benim için pek bir anlam ifade etmesede,delilerin ve hastaların da eylenmeye hakkı olduğu için hastanenin saçma bir kuralı.Burası Amerika'nın en güvenli,en büyük akıl sağlığı hastanesidir.Annecim sağolsun psikolojimin bozukluğundan ve ani sinir krizlerimden dolayı beni buraya yolladı.Bir insan babasının ölümünden sonra ne kadar iyi olabilir ki? Ve o yaşadığı  berbat andan sonra?Benim canım acıyor,nefes alamaz oluyorum bazen.Ayakta kalmamın tek sebebi var,o da varlığımdan haberi bile olmayan,yan odamdaki mavi gözlü çocuk.Bu gece suskunluğumun son gecesi olacak.Ona onu sevdiğimi söyleyeceğim.Hastalığının ne olduğu zerre kadar umrumda değil.Ben onun o  mavi gözlerini sevdim.Bir türlü benim olmayan.Heyecandan sabahın 7 sinde ayağa dikildim ve dikiliş o dikiliş.Kutlamaya tam tamına 11 saat var.Aynanın karşısına geçmiş nasıl söylesem diye deneme yapıyorum.Sanki kalbim yerinden çıkacak gibi.Saçlarımı düzeltip tam konuşmaya başlamıştım ki,içeriye giren doktorum buna engel oldu."Evet,ilaç saatiniz geldi.Nasılsınız bugün?" diye soruyordu.Nasıl olayım tatlım ya,bende şurada çifte telli oynuyordum gelsene diyesim geldi bir an.Düz bir şekilde"İyiyim" diyip uzattığı hapı ağzıma attım ve ardından suyu içtim.Ağzımı açıp gösterdiğimde,memnun bir şekilde gülümseyip odadan çıktı.Öksürerek boğazımda beklettiğim hapı çıkarıp bazanın altına sokuşturdum.Böyle bir yeteneğim olmasa,bu hapları içe içe delirirdim asıl ben.Ayrıca bide bunu başıma doktor diye koymuşlar.Aptalın teki,yıllardır anlamadı hiçbir şey.Galiba annemin gönderdiği kıyafetler ilk kez işime yarayacaktı.Ayağa kalkıp pencereye doğru yöneldim.Gözlerim uzaklara daldığı sıra çan sesi geldi ve odaya doktor girdi.Öğle arasıydı.Buda demek oluyor ki, maviyi göreceğim.Heyecanımı bastırmaya çalışarak derin derin nefes alıp veriyordum.Yemekhane katındayken doktor gülümseyerek "Afiyet olsun" dedi ve yerime geçtim.Oradaydı.Tam karşımda.Gerçi bu yeri sırf onu görebilmek için seçmiştim ya zaten.Yemek yemekten ziyade,onu seyretmeyi tercih ediyordum.Huzur bulduğum o gözlerine bakmayı.Tabi her ne kadar o bunu fark etmese de,bilmese de güzel.Öylece ona bakmaya dalmışken,bir anda başını kaldırdı ve göz göze geldik.Bildiğin dona kalmıştım.Nasıl tepki vereceğimi idrak edemiyordum.Hafif bir tebessüm ettiğimde,tepkisizce bakmaya devam ediyordu.Bu durumdan utandığım için, odağımı hemen yemeğe verdim.Sinirle ve hızlı bir şekilde yerken bir yandan da söylenip duruyordum."Rezil oldun,rezil"