Ya Sen Ya Hiç

"MERHABA"

Bir yaz akşamı, sahilde otururken arkamdan gelen ayak sesleriyle irkildim. Arkamı döndüğümde o duruyordu karşımda. Adı Cem. Okulun en popüler öğrencisi. Kızların en büyük hayranı. Bende o kızlardan birisiyim. Dağınık kumral saçları, ela gözleri, kaslı bir vücuda sahipti.

"Merhaba" dedi usulca yaklaşarak.
Bende şaşırmışcasına bakarak
"Merhaba" dedim hafif bir gülümsemeyle.

Onun burada ne işi vardı ? Benim burada olduğumu biliyor muydu ? Yok canım nereden bilecek sadece bir rastlantı. Kalbim hızla atmaya başlamıştı. O herkesin egoist olarak gördüğü, sert olarak bilinen o çocuk benimle konuşuyordu.

"Seni bir kaç kez okulda görmüştüm, fakat tanışmak için fırsat bulamamıştım, ben Cem" diyerek elini uzattı. Heyecandan ellerim titriyordu.

"Bende Bilge, tanıştığıma memnun oldum." dedim ve hafifçe gülümsedim.

"Bende" dedi. Gözlerinin içine bakmaktan kendimi alamıyordum. Sanki en güzel gözlere sahip olan tek erkek oydu. Kafami çevirdim.

"Benim gitmem gerek" diyerek arkami döndüm ve onun birşey demesine izin vermeden hızlı adımlarla yürümeye başladım. Yüzümde salakça bir gülümseme oluşuverdi. Heyecandan mı yoksa mutluluktan mı?

Eve gelmem yarım saati bulmadı. Saat on bir buçuğa geliyordu. Annem çoktan uyumuştu. Usulca odama geçtim. Üstümü değiştirip yatağa uzandım. Ben onbir yaşındayken babam vefat etmişti. O günden sonra annem evin hem erkeği hem kadını olmuştu. Beni okutmak için elinden geleni yapıyor. Ama bazen babami aramiyor değilim. Özellikle geceleri. Tek ve ilk aşık olduğum adam oydu. Ve bu zamana kadar hiç erkek arkadaşım olmadı. Peki ya bundan sonra ne olacaktı ? Hoşlandığım çocuk benim mi olacaktı yoksa başkasının mı ?