Sevgili Phil,
Zorlanıyorum.
Gerçekten zorlanıyorum.
Yardıma ihtiyacım var.
Ama yardım alamıyorum.
Sesler izin vermiyor.
Bana ölmeyi hak ettiğimi
söylüyorlar.
Bana kimsenin beni
sevmediğini söylüyorlar.
Senin bile.
Onlara inanmaya başlıyorum,
Phil.
Belki de ben ölüyken daha iyiyim.
Senin bana ihtiyacın yok.
Kimsenin bana ihtiyacı yok.
Niye olsun ki?
Ben sadece benim.
Özel değilim.
Neden bu kadar süre boyunca
benimle kaldın bilmiyorum.
Gerçekten.
Sesler bana benim yeterince iyi
olmadığımı söylüyorlar; asla
yeterince iyi olamayacağımı.
Bana çığlık çığlığa bağırıyorlar, Phil.
Onlardan kaçamıyorum.
Günlerdir uyumadım.
Uzaklara sürükleniyorum.
Ama bu iyi.
Bu sesleri mutlu ediyor.
Daha az çığlık atıyorlar.
Yine de tam isteklerini karşılamıyor.
Belki de onları mutlu etmeliyim.
Zaten herkes bir gün ölecek.Dan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
dear phil //phan (türkçe çeviri)
FanficSevgili Phil, Saat sabah 3. Uyuyamıyorum. O yüzden sana yazıyorum. thanks for permission @jetblackhowell!