KARDEŞİM İÇİN

1.Bölüm

Yağmurun beni islatmasina izin vererek başımı annemin mezarına koydum. Annemin kokusunu anımsatan toprak kokusunu içime çektim. Ne kadar çok kızsada çok severdi bizi. Onunla kavga etmeyi ozleyeceğim aklıma dahi gelmezdi.

Neden insanlar ölür? Daha güzel bir dünya ya gitmek için mi? Peki ya geride bıraktıkları? Onları hiç düşünmezler mi?

Eve gittiğimde kendimi annemin odasına attım. Evde yanlız olmak beni hee ne kadar huzursuz etsede, yanlız kalmanın bana iyi geleceğini düşünüyordum. Kardeşim esila bundan sonra kalacağımız evde yani teyzemin o göz kamaştıran villasindaydi. Para pul umrumda bile değildi. Ben annemi istiyordum.

Odasında ki dolapları açtım ve giysilerinin kokusunu içime çektim. Dolapların birinde annemin kutusunu buldum. Açtım ve karıştırmaya başladım. Lise anılarının yazdığı defterinden fotoğraflarına kadar buradaydi. Annem herzaman ki gibi lisede de çok sevilen bir insanmış. Böyle bir insan neden ölürdü ki? Ölmesi gereken başka insanlar varken bir melek ölemezdi.

Eşyalarımızı aldıktan sonra evi kilitleyip taksiye atladım ve teyzemin villasina geldim. Kardesimin hiçbir şeyden haberi yoktu. Oturmuş barbie bebekleriyle oynuyordu. Yanına gittim ve başına kocaman bir öpücük kondurdum. Oturup onunla oynamaya başladım. Onu çok seviyordum. Artık bu hayatta ondan başka varlığım yoktu. Onun kilina zarar veren olursa o kişiyi gözümü kırpmadan öldurebilirdim. Zaten 5 yaşındaki bir çocuğa kim neden zarar vermek isterdi ki? Isteseler bile buna asla izin vermeyecektim. O benim her seyimdi.

Teyzem yanıma gelip bana kocaman sarıldı. Bizi cok seviyordu. Bu sevgisi yeğeni oldugumuzdan çok çocuğunun olmamasindandı. Bizi öz çocukları olarak görüyordu. Çok iyi bir insandı ama enistemiz hakkında o kadar güzel şeyler soyleyemezdim. TeyzemI 2 kez aldatmisti. Teyzem ondan boşanmışti ve bütün mirası kendi eline geçirmişti. Ama o şerefsiz teyzemin peşini birakmiyordu. Teyzem güçlü kadındı. Ama öyle bildiginiz güçlü kadınlardn değil. Her yönden güçlü bir kadındi. Fiziksel yönden de. Eee kadın boksör sonuçta. Onun yanında kendimizi güvende hissediyorduk. Kim hissetmez ki?

- Ablacim eve ne zaman gideceğiz. Annemi özledim.

Teyzem hemen;

- bebgim artık burada kalacaksiniz. Annen bundan sonra yanımızda olamayacak. Üzgünüm tatlım ama böyle olması gerekiyor.

Esila nin ağlaması üzerine onu kucağıma alıp teyzemin onun için ayırdığı odaya götürdüm. Onu yatağına yatirdim vd bende yanına uzandim.

- bir tanem, canım kardeşim, her seyim. Biliyorum annemi istiyorsun bende istiyorum ama bazen insanlar bir daha geri dönmemek üzere gitmek zorunda kalırlar. Bundan sonra senin annende babanda ablanda benim. Senin her zama yanında olucm. Istedigin her syi yapıcaz seninle. Lunaparka gidicez denize giricez oyun oynayacağız Salincakta sağlanacaGiz. Her zaman mutlu olacağız çünkü annem eğer şu anda yanımızda olsaydi mutlu olmamızı isterdi. Ağladığını gorseydi ne kadar uzulurdu kim bilir. Onun üzülmesini istemeyiz değil mi bebegim ?

Ben böyle söyleyince gözündeki yaşları sildi. Evet belki üzüntüsü hiç geçmedi ama bazı şeylerin farkına varmis oldu.

Uyumasi ve dinlenmesi için ona annemin her gece söylediği ninniyi söylemeye başladim. Küçücük kollarıni Boynuma dolayip kendini bana daha çok yaklaştırdi. Günün yorgunluğuyla ikimizde kendimizi uykunun ellerine bıraktık.

Okuduğunuz için tessekkurler multide esila var...