KARDEŞİM İÇİN

2.Bölüm

Ilk gün. Annemin bizi bağırarak uyandırmadigi ilk gun. Annesi olmayan insanların bu aciya nasıl dayandiklarini her zaman merak etmiştim. Şimdi anladım ki dayanamıyorlarmış.
Uyandığimda hissettiğim hiçbir duygu yoktu. Üzüntü,hüzün hiçbirini hissetmiyordum. Duygusuzdum. Aynı ,aynı bir ölü gibi. Yaşamak sadece nefes almaktan ibaretti benim için. Ama sadece şimdilik. Kendim için olmasada kardeşim için mutlu gözükmek ve onu mutlu etmek zorundaydim. O bana annemin emanetiydi. Belkide su anda Babamız yanımızda olsa her şey daha kolay olurdu. Ama o bizi 4 sene önce kardeşim daha annemin karnında 8 aylık bir bebek iken terk etmişti. Diğer çocukların babaları çocuklarını Parkta ki salincaklarda sallarken kardeşimin böyle bir şeyi isteyecek babası dahi yoktu. Gerçi babam ben Küçükken de benimle hiç ilgilenmemisti. Eve sadece yemek yemek için gelirdi. Bazen öyle günler olurdu ki babam hiç eve gelmez, annem onunla telefonla konustuk tan sonra bütün gece aglardi. Adalet miydi şimdi bu? Diğer çocuklar aileleriyle mutlu yaşarken Esila nin hem Annesiz hemde babasız olması haksızlık değil miydi?

Aşağı indigimde teyzemin yardımcilari kahvaltı haziliyorlardi. Bende yanlarina gttim ve yardm etmeye basladim. Her ne kadar itiraz etselerde beni kirmadilar. Kahvaltidan sonra kardesimi opup okula gitmek icin teyzemin ozel soforunjn yanina gttim. Okula geldigimde aleyna beni gorur gormez yanima gelip bana sarildi. Aleynayla bebeklikten beri arkadastik. O da benim kadar cok severdi annemi. Aleynanin annesi aleyna daha 2 yasinda iken annesi bir trafik kazasinda hayatini kaybetmisti. Annem ona da annelik yapmisti. Aleynanin ardindan bir tane daha ayi sarilmasina maruz kaldim. Kimin sarildigini gormesemde tahmin etmek hic te zor olmamisti. Tabikide cemre ! Kendisiyle 2 sene once tanismistim.

Okul her zamanki gibi sıkıcı gecmisti. Kafa dagitmaya ihtiyacim oldugunu dusunerek eve yurumeyi tercih ettim. Ama bu sefer farkli bir yoldan gidecektim. Degisiklik yapma istegimle kendimi issiz ve korkutucu bir sokaga attim. Burasini daha once fark etmedigime ben bile sasirmistim. Cunku boyle issiz yerleri cok severdim. Kafa dagitmak icin birebirdirler.

5,10 ve 15 dakika oldu. Ben hala yuruyordum. Kotu olan da su ki bu sokaktan hicbir cikis yolu bulamiyordum. Kaybolmustum. Tam geri donecekken bir ses. Sanki sanki bir ciglik sesi. Ve bir tane daha;
-imdat! Yarim edin!
Bir kadin sesi. Sesin geldigi. Yone dogru yurudum. Yanmis bir apartmandan geliyordu. Hic dusunmeden apartmanin icine girdim. Sonucta birinin yardima ihtiyaci vardi. Yikik doduk olan merdivenlerden yukariya cikmaya basladim. Basamaklar bittiginde uzun bir koridor ile karsilastim. Koridorun sonunda ki odadan isik geliyordu. Isigin geldigi yone dogru yurudum. Gizlice odanin icinde dogru baktim. Bir kiz sandalyeye baglanmis basi yere egik duruyordu. Onunde ise elinde silah olan bir erkek.
Yaninda da takim elbiseli iki tane daha erkek. Yerden aldugim. Elimden biraz daha buyuk olan tasi silahlinin basina geciddim. Diger iki erkek saskin bir bicimde yerdeki kivranan gence bakrken bacak aralalarjna tekmeyi gecirdim. Simdj üçü birden yerde kivraniyordu. Zaman kaybetmeden kizin ellerini cozmeye yeltenmistim ki bir dakika kizin elleri bagli degildi ki.
-kestik!
Ne? Nasil yani? Ne oluyo lan burda?

Multide selin (ana karakter) var...