benim hikayem

işte başlıyor

yine üzgün yine kederli sabahlar ve hep olduğu gibi benim kalbim acı dolu herkes mutlu olurken ben acı çekiyorum genel olarak kızlar sevgilileri yüzünden üzülür bende bir kız için herkes için sıradan benim için çok önemli onu o kadar çok seviyorum ki bana ne yapsa gözüm görmüyor kimi zaman o kadar canım acıyor ki onu gördüğümde biri ile yakın olduğunda çok canım acıyor ve bazen de keşke doğmasaydım diyorum ben ne yaptım da bu kadar acı çektim diyorum düşünüyorum düşünüyorum manyaklık yaptığımı anlıyorum halbuki o kız beni benim onu sevdiğim kadar sevmiyor  belki hiç sevmiyor beni işine geldiği zaman hatırlıyor o zaman ben olduğumu anlıyor ve geliyor yanıma bende mutlu oluyorum salak gibi beni seviyor hesabı ama ne kadar da yanlış anlıyorum o beni kullanıyor gibi pekte emin olamıyorum o böyle bir şey yapmaz diyorum ben onu çok seviyorken neden böyle bişey yapsın ki diyorum ama sonra vazgeçesim geliyor ama vazgeçmek istemiyorum fakat zorundayım o selini seviyor ben ise onu he bu arada selin beni kıskandıran kişi ve kıskandığım kişi de dilara bir görseniz o kadar güzel bir kız ki insan görünce tekrar tekrar göresi geliyor bir aralar dilara bize geldiğinde seline yüz vermiyorum demişti yalanmış bugün onun yanına oturdu o kadar çok kalbim acıdı ki onlara doğru bakamadım bile baksam ani bir şey yapıcam çünkü artık hislerimi tutamıyorum ona sölüyorum o daha çok yapıyor sanki bugün benim yanımda otrudu onun yanına kıskandığımı bile bile canımın acıyacağını bildiği halde ama olsun nasıl olsa alıştım selinde nasıl bakıyor gözüme bir görsen nasıl kıskandığımı bildiği halde dilaraya da helal olsun beni bu kadar çok üzdüğü için ama ben onu sevmekten vazgeçemiyorum arkadaşlarıma anlatıyorum sevme artık şu dilarayı diyorlar ama sanki çok kolaydı