'BEN'DEKİ 'SEN'

İLK GÖZ AĞRIMDIN NE ÇOK AĞRIDIN

Aşk mı?
Kimileri yazar,Kimileri yaşar..
Ben yazdım.
Sen başkasıyla yaşama olur mu?

Sen anlamazsın birini unutmak zorunda olmanın verdiği acıyı belki. Benim canım her seferinde nasıl yandı bilemezsin. Ben o acıyı anlatmaya geldim.
Attığın her adımda bana gelmediğini ve attığım her adımda sana gelebilecek kadar yakın olduğumu ama asırlar boyu sana yürüsem yine yanında olamayacağımı fark ettim.
Gitmeler başka bahane olmadığı için son çareymiş bilemedim. Seni seninle beraber olabilecek kadar değil. Sensizde sen olabilecek kadar çok sevdim.
Fakat şimdi döktüğüm gözyaşları sana değil. Seni karşıma çıkarmayacağını bildiğim halde bir umutla yürüdüğüm sokaklara.
Ve en çok canımı yakan;
Kal dediğim halde gittin ya.
Biliyorum ben senin için özlem denilen ölüme sığındıkça; başkaları mutluluk diye sana beni unutturacak.
Gün gelecek fazlalıklarım aklına bile gelmezken, eksikliklerimle beni hatırlayacaksın. Eksilerek seni sevmeye devam ettiğimden habersiz.
Ben hayatta bile kalamıyorum be adam sende kaldığım kadar. Şimdi öyle bir karanlıktayım ki;
Gözlerimi kapattığım kadar yakın, gözlerini kapattığında başkalarını gördüğün kadar uzaksın bana. Yani bir adım kadar dünya var artık aramızda.
Boş bulunup sevdikleri değil, sevipte boş buldukları acı verirmiş insana. Ben böyle kurmamıştım olanların hayalini oysa.
Bu hayatın üzüntüsünüde sevincinide mükafatını da kahrınıda seninle paylaşmak istemiştim. Kirpiklerine har tanesi değse içim erirdi benim. Bütün bile hayatı bir ömrü seninle yaşamaktır aslında niyetim. Ömrümün kalan yarısı sen olursun diye düşünmüştüm.
Çok severdik birbirimizi. Mutlu bir yuvamız olurdu. Sabah ezanı ışıkları yanan bir evimiz. Ve ben her uyandığımda dua ederdim hep yanımda ol diye.
Gözlerine bakıp amin derdim. "Amin, bugünde görfüm seni." Ve hergün şükrederdim seni bana verene. Sonra bir kızımız olurdu mesela.Bir gün ellerimizin arasına bir el girecekse bu onun elleri olurdu. Oda benim gibi sana yürür, seni çok severdi. Benim belkide yıllarca hayalini kurduğum şeyi kolayca yapabilirdi o. Koşar kocaman sarılırdı sana. Bir senin yanında rahat ederdi.
Gözleri sana benzerdi. Gülüşü seni hatırlatırdı. Gülünce gözleri kaybolur, kocaman gamzeleri belirirdi. Sesi.. Sesi hep içimi rahatlatırdı.

Sonra zor yanları olsada bu hayatın, yaşamaya değer olduğunu söylerdik ona. Hayat hep günlük güneşlik olmasa da darda kaldığımızda beraber kalkardık ayağa. Benim öyle olmadı ama ilk aşkı babası olurdu onun. Büyürdü zamanla aşkı helal yoldan anlatırdık ona.
Sevmeye erken başlamazsa her karşısına çıkanı aşk sanmazsa, kısmet diyip bekler haram sevdaların kurbanı olmazsa; Allah'ın ona bir ömür elini bırakmayacak insanı nasip edeceğini öğretirdik. Hep gülerek huzuru, küçük şeylerle mutlu olarak şükrü gösterirdik.
E

n güzel sekilde büyütürdük onu. Gurur duyulacak bir insan olurdu. Birgün çıkar giderdi yine biz kalırdık birbirimize. Birlikte yaşlanırdık en basiti. Takma dişlerimiz bile olurdu belki. Ama gülüşlerimiz hep gerçek kalırdı. El ele vererek yaşardık bu hayatı. Hep şükrederdik bizi karşılaştırana. Bu hayatın bir sonu mutlaka var. Ve ben ellerini tutarak veda ederdim bu hayata. Ama hepsi hayal işte. Yanımda olmanı geçtim, yarınımda olmayacaksın ya en çok bu acıtıyor canımı. Ya sen bunları başkasıyla yaşarsan, ya da ben senle kurduğum hayalleri başkasıyla yaşamak zorunda kalırsam diye korkuyorum. Sonra o güzel yüzünü ben hariç herkes görüyor ya iste bunun sızısını hiç anlatamıyorum. Bak işte matematiğim o kadar kötü ki benim. Ne canimi yakanları çıkarabiliyorum aklımdan ne de hayal kırıklıklarımı toplayabiliyorum.
Gidememekmiş aşk sende bunu öğreniyorum. Sevmediğini bildiğim halde gidemiyorum. Cünkü gitmek kolay olandır biliyorum.
Ve tek anladığımsa okuduğum kitaplardaki gibi değilmiş aşk sende bunu öğreniyorum. Sevmediğini bildiğim halde gidemiyorum. Cünkü gitmek kolay olandır biliyorum.
Ve tek anladığımsa okuduğum kitaplardaki gibi değilmiş aşk. Başka bir yanı varmış ve ben sanırım o yanına denk geldim. Biliyorum, ilk göz ağrın ben değildim. lakin benim gözümdeki ilk ağrı sendin.
Üç harfi eksik bir cümleydi alfabe dediğin. Eksik olan ne 'sen'sin ne de 'ben'dim. Bu cümlede eksik olan aşktı biz bahane.
Korkma, senin degil seni sevmenin kötü birşey olduğunu hatırlıyorum aklıma her geldiğinde. Hatırlıyorum ama seni seviyorum yinede.
Yani kısacası şöyle; Birinin ölüm haberini alıyorsanız hala yaşıyorsunuz demektir. Ben o haberde senin ismini duymamak için yaşamamayı tercih ederim. Ellerimi tutacaksan bu yaşamı bırakabilirim. Kendimden, senin düşündüğünden daha çabuk vazgeçebilirim. Ve unutma. Seni en çok ben severim.
Bilmem belkide ben suçluyumdur, sen kalbinde hiç yer ayırnazken bana ben seni kendimden bile çok sevdim.
Birgün birisiyle degil sevgili olduğunu, evlendiğini duyduğum vakit gelse yine canım yanar benim.
Çünkü ben seni senin sandığın kadar basit sevmiyorum. Yüzümdeki tebessümün sebebi; Tek, hep, sadece, her zaman sonuna kadar sen ol istiyorum.
Ama birşey gelmiyor elimden. Cünkü yolu benden geçmeyen bir adama "nereye gidiyorsun" diye sormanın bir önemi yoktur biliyorum.
Anla işte sen benim bu hayattaki son perdemsin. Kapanırsan oyun biter sen beni öldürürsen aşk kaybeder. Ve sen yüreğinin sesini bu kadar kısarsan gözlerimi okutanazsın. Ve ben ne kadar cümleyi yan yana koyarsam koyayım sana duyduğum aşkı anlayamazsın.
Ama ben gidişinden anladım. Seni tanıyamamışım. Ve ben tanımadığım birini özleyecek kadar çok seviyorum. Şimdi bu aşk denen uçuruma neden düştüğümü bilmesemde; tekrar ayaga kalkmak için ellerine ihtiyacım olduğunu biliyorum. En iyi gitne şeklidir susmak!Hani kalacaktın sen, neden konuşmuyorsun?

Herşeyden çok beni sev diyemem. Bu annene haksızlık olur. O yüzden annenden sonra en çok beni sev istiyorum. Çünkü benim için babamdan sonraki adam sensin. Değer ver istiyorum. Çunkü üzmeye kıyamadıklarımdansın. Sahiplen istiyorum. Çünkü ait olmak istediğim tek insansın..

⭐Ben çok gözüm kapalı sevmişim, farkında olmadan çok benimsemişim.
BENİM SANMIŞIM...