Απαγορευμένος Έρωτας!! {BW2019}

Part 28

#_Μεριά_Ανθής_

Έτρεξα στο δωμάτιο μου και την είδα στην γωνία του κρεβατιού να κλαίει ακατάπαυστα. Πήγα κοντά της και την έκλεισα στην αγκαλιά μου. 

"Τι έγινε Μαριλούκο μου?" την ρώτησα σιγανά.

"Δε μ'αγαπάει Ανθή.. Δε μ'αγαπάει." μου είπε και άρχισε να κλαίει ακόμα πιο πολύ..

"Ηρέμησε κοριτσάκι μου, σε παρακαλώ.. Σ'αγαπάει.. απλά τώρα είναι θυμωμένος. Θα του περάσει, ξέρει ότι δεν το 'θελες.." της έλεγα πράγματα που ούτε εγώ ήμουν σίγουρη αν ίσχυαν, απλά και μόνο για να ηρεμήσει και να της δώσω ελπίδα.

"Όχι, μου το ξεκαθάρισε.. Να μην τον ξανά φωνάξω Στέλιο μου.. Δεν θέλει να με ακούει, έτσι μου είπε. Μου είπε πως αν ξανά χαρακωθώ θα με σκοτώσει εκείνος.. Να ορίστε, μου τράβηξε μια με την λεπίδα.. Κοίτα!" έλεγε μέσα απ' το κλάμα της και μου έδειξε μια λεπτή γραμμή στο χέρι της.

"Μαριλού μου σ'αγαπάει.. Γι αυτό κι η γρατζουνιά.. για να σε φοβερίσει.. Πως να αντέξει να πάθεις κάτι, που σ'αγαπάει?" 

"Όχι, δεν μ'αγαπάει.. Δεν είδες το βλέμμα του. Μίσος! Μόνο αυτό υπήρχε.. Μίσος!" είπε και άρχισε να κλαίει πάλι.

"Να μου το 'λεγαν χτες, δεν θα το πίστευα. Η κολλητή μου! Η δική μου κολλητή! Να κλαίει και να χτυπιέται για έναν γκόμενο.. επειδή πέρασε μια νύχτα με ένα μανάρι.. Και να 'χει μετανιώσει κιόλας!" είπα ενώ σκεφτόμουν την Μαριλού πριν από λίγους μήνες.

Χαμογέλασε λίγο στην σκέψη αυτή και σκούπισε τα μάτια της απ'τα δάκρυα. Είχε περάσει μια ώρα περίπου και σηκώθηκε όρθια. Αφού άλλαξε ρούχα και έβαλε μαγιό.. μου έκανε νόημα να σηκωθώ κι εγώ.

"Βάλε μαγιό! Πάω στην πισίνα να παραγγείλω mojito και σε περιμένω."

"Μαριλού μου είσαι καλά??" την ρώτησα στραβοκοιτάζοντας την.

"Ναιπ. Δεν με θέλει μία? Δεν τον θέλω 1.000!" μου είπε και πήγε προς την πόρτα.

Αφού βγήκε έξω έκανα έναν παραξενεμένο μορφασμό και σηκώθηκα να βάλω το μαγιό μου. Κατέβηκα στην πισίνα μόλις ήμουν έτοιμη και έριξα μια ματιά για να την βρω. Αλλά βρήκα άλλη.. Μια συμμαθήτρια μου να μιλάει με έναν. Κι όχι οποιονδήποτε έναν.. Τον δικό μου τον ένα! 

Πήγα προς το μπαρ που καθόντουσαν και αγκάλιασα τον Παναγιώτη από πίσω κλείνοντας του τα μάτια του με τα χέρια μου. Εκείνος τινάχτηκε επειδή τρόμαξε και μόλις με κατάλαβε με έφερε στην αγκαλιά του, μπροστά του.