De trap omhoog

9

De volgende morgen heb ik mijn zusje naar school gebracht, ze was bijna te laat en smeekte me om haar te brengen. Daarna ben ik naar de sportschool geweest, lekker rustig in de ochtend. Niemand die naar je kijkt gewoon je ding doen.

Ik werd gebeld, Oumaima. Ik nam op en hoorde gekreun en mannenstemmen.

'NIET HIER VOOR HET PLEINTJE!' Schreeuwde ze. Ik rende de sportschool uit en reed als een speer richting het pleintje voor haar huis.

Ze vertelde me over het pleintje toen ze over haar thuissituatie vertelde. Daar zat ze vroeger altijd met Salim. Slim van haar dat ze dat schreeuwde over de telefoon.

In de auto belde ik snel Mimoun, Mourad, Nabil en Bilal dat ze snel moesten komen. Ze sprongen al in de auto toen ik nog niet eens opgehangen had.

Ik parkeerde mijn auto en was binnen 3 minuten bij het pleintje en ik zag Oumaima op de grond liggen met de drie musketiers om zich heen. Mimoun kwam al via de andere kant aanlopen.

Salim trapte haar, ik trok hem weg en gaf hem een stoot op z'n kaak. Hij greep meteen naar zijn kaak die begon te bloeden.

De andere twee vielen mij aan maar Mourad was inmiddels ook gearriveerd en handelde de anderen af. Ik zag Nabil en Bilal aan komen rennen en hielden Youssef, Salim en de stille in de houdgreep. Ik liep naar Oumaima, haar hele gezicht lag open.

Ik keerde mijn rug naar haar toe en keek naar de drie jongens.

'Als ik wil kan ik nu de politie bellen.' Zei ik terwijl ik mijn telefoon uit mijn zak haalde en het noodnummer intikte. Ik liet het aan ze zien en hun ogen werden groot.

'Zal ik op het knopje klikken of niet?'
Ze schudden nee.

Een van mijn vrienden was 'over' en hielp Oumaima mijn auto in, ik gooide de sleutels naar Nabil.

'Als ik jullie nog één keer in de buurt van Oumaima zie, dan zwaait er wat. Ik zorg ervoor dat jullie 24/7 in de gaten gehouden worden.'

Ik zag dat Oumaima haar telefoon op de grond lag en pakte het op. Een iPhone 5s, met nu, een gebroken beeldscherm.

'Deze hier gaan jullie vergoeden, maak er maar meteen een iPhone 6 van. En jullie halveren het te betalen bedrag dat Oumaima jullie moet betalen. 10 ruggen is te veel, en jullie weten zelf ook zeker goed dat dat bedrag nergens op slaat.' Zei ik.

Ik voelde me net een gigantische maffiabaas.

Salim knikte, hij kon niks doen. Ik pakte het mes uit zijn hand en hielt het langs zijn wang.

'Zo voelt het.' Zei ik, om hem het gevoel te geven, wat hij Oumaima heeft aangedaan.

'Dus beter gaan jullie je gedragen, één blik gericht naar Oumaima en jullie weten wat er gaat gebeuren.' Ik wees naar het mes.

Ik keek ze alle drie stuk voor stuk met een boze blik aan. Salim had een bloedlip, Youssef een bloedneus en de stille had een schaafwond.

'Jullie moeten respect hebben voor vrouwen, hoe je haar nu behandelt, daar ga je gestraft voor worden.'

Ik gaf de boys een teken dat ze ze los konden laten en ze vielen op de grond, ze waren er niet op voorbereid om al los gelaten te worden.

Ik knielde langs Salim en Youssef. 'Jullie weten wat je te doen staat?' Ik gaf ze de kapotte iPhone 5s en gaf ze allebei een klapje op hun wangen. Salim z'n mes had ik nog steeds.

We verlieten het pleintje en liepen met z'n vieren richting mijn auto naar Oumaima.

Nabil zat op de bestuurdersplek en Oumaima op de bijrijdersstoel. Ze was aan het huilen, Nabil wist dat ik altijd doekjes in mijn dashboard had, daarmee had ze haar bloed afgeveegd. Ze had een wondje boven haar wenkbrauw en nog wat opgedroogd bloed onder haar neus. Eerlijkgezegd zag ze er echt slecht uit.

Ik bedankte de boys en zei dat ik ze morgenavond zou trakteren op een broodje kip.

Ik ging naast haar zitten en ze begon te huilen.

'Ik heb heel wat voor je gefixt.' Zei ik met een glimlach tegen haar.'

Tussen haar krullen en tranen door keek ze me aan.

'Het bedrag is gehalveerd en je krijgt een iPhone 6 van ze.' Zei ik met een brede glimlach.

Ze veegde haar tranen uit en haalde haar krullen uit haar gezicht. Ze keek me hoopvol aan.

'Ik stel voor dat ik je 5000 euro voorschiet waar je me maar de helft van hoeft te betalen. Dan zal je voorgoed van die jongens af zijn.' Ik heb het toch makkelijk weer terugverdiend.

Ze keek me aan en begon weer te huilen. Had ik iets verkeerds gezegd?

Ze keek op en knuffelde me. Ik weet niet waarom maar ik nam haar op mijn schoot, welke reflex deed dat nou weer?

'Dankjewel' zei ze moeilijk vanuit haar tranen.

'Beloof je me dat je niet zo wordt als Salim, als ik je over een maand nog niet terugbetaald heb? Ik zal je echt terugbetalen Achraf.' Zei ze, nog steeds huilend.

'Ken je me nu zo slecht dat je die vraag nog moet stellen?' Zei ik lachend.

Ik zette haar weer neer op de bijrijders stoel en reed haar naar huis. Ik wilde immers nog langs mijn oma gaan.

Ze bedankte me duizend maal en liep toen naar binnen, dit keer liep ik niet met haar mee aangezien het al laat was. Heftige avond was het geworden.