De trap omhoog

27

Die dag volgde ook nog een belletje van agent Dekker die mij verzocht naar het politiebureau te komen.

Mijn zusje ging mee en bij binnenkomst zag ik Kenza meteen zitten met een chagrijnige kop, wat is ze toch lelijk als ze boos is. Naast haar zat Youssef die me een hand gaf.

Ik volgde agent Dekker en hij nam mij en Kenza mee naar een kamertje. Ik verzocht mijn zusje te blijven wachten samen met Youssef.

'Nou, dame en heer, het onderzoek is afgerond en blijkt dat er een van jullie twee de waarheid niet heeft gesproken.' Begon de agent.

Ik knikte, ik wist natuurlijk dat ik de waarheid wel gesproken had. Terwijl Kenza zuchtte, lekker voor je bitch, dacht ik.

'Mevrouw Lalou, voor jou volgt een taakstraf van 30 uur wegens het uitlokken van geweld en liegen tegen de politie. Meneer El Khira, wij moeten u ongestraft laten in deze zaak. Het gebruikte openbare geweld wordt gezien als noodweer en zal ongestraft blijven.'

Diep van binnen ging ik los, van opluchting en zoete wraak op Kenza.

'Ik wens jullie allebei nog een fijne dag.' Zei de agent als laatste. Hij stond op en schudde ons allebei de hand.

'Hartelijk dank agent Dekker.' Zei ik en schudde zijn hand.

Ik liep naar buiten en zag Youssef al teleurgesteld zitten. Teleurgesteld in zijn ontspoorde zusje.

Hij kwam naar me toe lopen en zei: 'Sorry man, als ik dit had geweten had ik haar nooit 'je id-kaart' laten brengen.'

'Geen probleem broer, alsof jij wist wat er zou gebeuren.' Zei ik. Ik gaf hem een vriendschappelijke knuffel.

Mijn zusje zat verveeld op haar telefoon te spelen. Toen ze me zag staan liep ze naar me toe met een vragende blik. Ik had thuis natuurlijk niks verteld over deze chaos met Kenza. Ze wisten niet eens dat ik überhaupt naar het politiebureau ben geweest.

We stapten in de auto en haalden Oumaima op om naar Amsterdam te gaan en te shoppen. Toen Oumaima ook in de auto zat, vertelde ik alles aan mijn zusje zodat ik niet wat er vandaag gebeurde twee keer hoefde te vertellen.

De dag eindigde met een groot aantal tassen van winkels en bij de HFC waar we ons buikje rond hebben gegeten.

In de avond hebben we de laatste dingen aan ons huis veranderd. Het was nu zo goed als klaar. En volgende maand gaan we dan eindelijk trouwen, alles was tot in de puntjes geregeld.

Dat moment waarop je hele leven op orde is. Over een maand trouw ik, ik ben aangenomen, de chaos rondom Kenza is opgelost. Ik ben de trap omhoog opgelopen, en ben nu inmiddels op de goede weg maar ik ben er nog lang niet.

Er zijn zat punten in mijn leven die ik kan verbeteren, de trap omhoog bewandel ik op mijn eigen tempo.

Back to reality.

Ik bracht Oumaima naar huis en ging met mijn zusje naar huis.

Het werd weer eens tijd dat ik mijn oma bezocht. Het hele gezin ging mee en mijn tantes en ooms waren er ook allemaal. Je kent het wel, al het gezeik van: oh Achraf wat ben je groot geworden.

Hoevaak ik die zin deze avond wel niet gehoord heb, al mijn neven die niet bij de verloving waren vroegen meteen of ik een foto kon laten zien enzo. Als ze maar geen ogen gaan gooien... Je weet hoe Marokkanen zijn toch?

Kortom een gezellige avond bij mijn oma, heerlijke ne3ne3 thee gedronken en heel veel gepraat, vooral over Oumaima.

De avond eindigde in mijn bed met Netflix en ik viel na een druk dagje in slaap.