Book 2 : Forget The Cold Prince

Chapter 8 . A message.

"A single message with a thousand meanings.."

*Ryle POV*

Hindi ko alam kung bakit nung pagkasabi ko nun. Nakakita ako ng sobrang lungkot sa mata niya pero hindi naman ako pwede sumama sakanya because I don't even know him. Maybe I forgot him but still in reality whether I forgot him or not the fact is still the same.. I don't remember him.

Nung sinabi ko sakanya 'yon. Ako mismo nasaktan. Ramdam ko ang pagguhit ng sakit sa puso ko. Kung kakalimutan ko ang lahat ay kayang kaya kong tumakbo papunta sakanya pero wala..

I'm confused on what is real. Para akong nabubuhay sa katawan ng isang tao na hindi ako. Amnesia? they say that it just a small thing and sometimes they will say that you are lucky because you will forgot all the problems and pain but no.. It is not easy and that is what I feel. I admit there is something with that man that I remember, it's just not clear ang I am afraid..

afraid to get wrong..

afraid to take a risk.

"Bakit wala si nico? Hindi ba siya nag aalala sakin?" malungkot na sabi ni sab. Napangiti ako.

"Maybe he trust you.." sabi ni tin na halatang disappointed.

"Sobrang trust naman yun.. I mean paano kung mawala ako.. he trust me? 'Di hindi niya ko hahanapin" sabi ni sab. Hindi ko alam kung matatawa ba ako o maaawa sakanya kasi hindi kasama si nico sa pumunta.

"Kay'sa naman katulad ni Charles. Anong akala niya sakin? Lumalandi dito? He doesn't trust me even just a little" Gusto kong magsalita at ipagtanggol si Charles pero hindi ko na ginawa dahil baka mali ako. 

Alam ko.. kaya niya lang nagawa 'yon ay dahil sa pagmamahal niya kay Tin. We're at fault here too.. tumakas kami, sila.. dapat ay makapagusap ang dalawang sides.

"Guys.. masyado nang malaki ang perwisyo na nadulot namin sa inyo.. ayoko man na umalis sa lugar na to pero kailangan na nating bumalik sa manila." sabi ni ailee kay renzo. Halatang malungkot siya.. mahalaga pala sakanya tong lugar na to.

"Tomorrow morning.. aalis tayo" dagdag ni ailee at umakyat nalang sa kwarto niya. Ganon na rin ang ginawa naming lahat.

Pagka akyat ko ng kwarto I checked my phone. May isang voice message ako na natanggap. I sat down and listened to it.

'Hi princess..'  nagulat ako. Narinig kong bumuntong hininga ang taong nagsasalita. His voice.. I remember it but who is this? Napakagat ako sa ilalim ng labi ko.

'I know that you don't remember me..'  tumigil siya.. I heard him sobbed quietly. I gripped the sheets of my bed.

' I know that I don't have a reason to be angry because it's not your fault..' narinig kong pinipigilan niyang umiyak. I know this person.. His voice is exactly similar with the person I hear.. the person that I forgot. Napatakip ako sa bibig ko dahil pinipigilan kong mapahikbi.

Ang sakit sakit ng puso ko.

' I just want you to know that I love you.' napaluha ako.. he loves me? How can that happen? I am so confused.

Damn this.

'Don't be confused..but I am not lying, maybe you forgot me but I know that your heart can remember me.'  I hope that my heart can remember you.. so this will not be hard for me. So this will not be hard for you.