Bölüm 4

236 8 7
                                    

Rojin, annesi ve abisi geldiğinde sesini çıkarmadı.O gün öğle yemeğinden sonra , Urfa dan, ablasının evinden ayrılarak, Mardin e kendi evlerine gitmek için yola çıktılar.Hiç konuşmuyor, sessizce oturuyordu.Kızının bu halleri dikkatini çekse de Zelal ana, oğlunun yanında tek kelime etmedi.

****

Mizgin' lerde telaş vardı.Akşama misafir gelecekti.Annesi tüm hazırlıkları tamamlamıştı ki, kapı çalındı.Kapıyı açan Mizgin, karşısında Ferman  ve ailesini görünce şaşırdı:

_"Hoş geldiniz..." dedikten sonra, kenara çekilerek , misafirlerin içeri girmeleri için yol verdi.Ferman da Mizgin kadar şaşkındı.Ailesi , sadece akşama misafirliğe gideceklerini söylemişti, Mizgin'lere geleceğinden haberi yoktu.

Avluya geçtiklerinden, Bedir ağa ile Hanımı Piroz hanımı hemen misafirleri karşılayıp, rahat oturacakları yerleri göstererek hep beraber oturup, sohbete başladılar.Ferman ile Mizgin ise şaşkın ve sessizce oturuyorlardı.Birden Bedir ağa, Mizgin e dönerek :

_"Mizgin , kızım sen bize şöyle okkalı bir kahve yap da içelim.Ferman oğluma da yap.. " dedi.

Mizgin , şaşkın şekilde babasına bakınca annesi Piroz hanım , hemen eliyle dürttü:

_"Haydi gızım...Ağa babanı duydun, kahveleri yap da getir." 

Mizgin, mecburen şaşkın şekilde ayağa kalkarak, mutfaga yönlendi.Mutfakta yardımcıları Ayşe kadın vardı.Ayşe kadın , Mizgin in çocukluğundan beri, Bedir ağaların yanında, konağında kalıyor,onlara hizmet ediyordu.Toplu, neşeli bir bayan olmasına rağmen yaşının vermiş olduğu bir olgunlukla;

_"Mizgin, kahvemi yapacaksın? Dur ben sana yardım edeyim.Kahveyi yapayım.Sen götür gızım."

Mizgin :

_"Tamam, Ayşe teyze..." dedikten sonra , durdu birden döndü :

_"Ayşe teyze...Ferman lar neden bize geldi?Ağa babam neden kahveyi benim yapmamı istedi?"

Ayşe kadın, önce konuşmak istedi.Sonra söyleyeceklerine Bedir ağa kızar diye sustu, sadece :

_"Bedir ağa , bilir kızım..Bize sormak düşmez.Ağalar ne derse , doğru odur .kızım.Neyse...Ben kahveleri yaptım.Bak bu da Ferman ın kahvesi..Onun kahvesine tuz attım.şeker dokunuyormuş"

Mizgin güldü:

_"Aaa..Ayşe teyze, tuzlu kahve mi olur? Ferman nasıl içer bunu? "

Ayşe kadın, bu saf temiz yüzlü kıza baktı.O da güldü.İçinden :

_"Allahim...bunlar daha çocuklar..Neden büyümelerine izin vermezler?" diye geçirdi.

Sonra , Mizgin e bakarak :

_"Amannn kızım...ben ne bileyim..işte adet mi neymiş...sen boş ver..haydi kahveler soğumadan götür.unutma bu Ferman ın fincanı.."

_"Tamam, Ayşe teyze..."

tepsiyi alan Mizgin, avlu da oturan misafirlere kahve ikram etmek için mutfaktan çıktı.Avluda ağalar arasında hararetli bir sohbet vardı.Mizgin gelince ara verdiler.Ferman ın babası Zülfikar ağa, fincanı alırken :

_"Bedir ağa, hep istemişimdir, Mizgin kızımızın elinden kahve içip, gelinim demeyi.."

Zülfikar ağanın sözleri üzerine aynı anda Mizgin ile Ferman ın şaşkın bakışları birbirini buldu.Ama tek kelime edemediler.Onların yerine Bedir ağa;

_"Kısmet Zülfikar ağa...Bak çocuklar büyüdü..Kahvelerimizi içiyoruz."

-"Haklısın Bedir ağa, biz o zaman sebebi ziyaretimize gelelim."

BİZİM ÇOCUKLARIMIZ  (ÇOCUK GELİNLER) ARTIK RAFLARDA...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin