Lucy
Toen ik twee jaar was vond ik al dat ik een vreemd leven leidde. Mijn 'mama' was helemaal niet lief voor me en ik had geen papa. Alleen maar een gemeen 'zusje' van anderhalve maand. Ja ze was al een kreng toen ze nog een baby was, net alsof 'mama' haar tegen me op zette. Ze ging toen ze twee jaar was naar me schreeuwen en deed altijd alsof ik haar pijn deed. 'Mama' kwam dan op dat moment de kamer ingelopen en ging mij dan helemaal slaan. En ook al zag ze dat ik niks deed ging ze me alsnog slaan. Sanne, zo heet mijn 'zusje'. En ook nu, nu ze alweer zeven jaar is, is ze een kreng. Ze word elk jaar erger. Nu maakt ze haar eigen poppen kapot en geeft mij de schuld. En 'mama' geloofd haar natuurlijk weer. Met krassen in mijn gezicht vlucht ik naar een kamer, maar daar komt ze al aan met een vaas, en die gooit ze naar me. Ik ontwijk het nog net optijd en de scherven vliegen alle kanten op. AUW! Een scherf heeft mij toch geraakt. Voorzichtig haal ik hem uit mijn nek en ik voel het bloed langs mijn nek omlaag stromen. Snel vlucht ik naar een kamertje met een slot en doe de deur op slot. Ik laat me tegen de muur omlaag glijden en begraaf snikkend mijn hoofd in mijn handen. Ik ben nog maar negen jaar en leid nu al dit leven. Is dat wel normaal?
Ik kijk om me heen en zie een juttezak liggen. Daar slaap ik op. Ik ben in paniek gewoon naar mijn eigen kamer gevlucht. Gelukkig heb ik er nog een slot op zitten, anders had ik het helemaal niet overleefd! Want soms komt 'mama' helemaal doorgedraaid achter me aan en ze wil me dan helemaal kapot slaan, zo erg kan het zijn. Maar gelukkig heb ik dat slot, en daardoor kan ze niet bij me komen. Ik heb de sleutel namelijk gepikt van haar en heb hem heel goed verstopt. Buiten, onder een paar stenen. Die sleutel is heel belangrijk voor haar omdat ik met die sleutel ook andere deuren kan openen. Daar liggen ook documenten. Ik word er nog steeds verdrietig van als ik lees waarom ik ten vondeling gelegd werd. Mijn ouders lagen allebei op sterven, want ze hadden geelzucht opgelopen. Dat kwam omdat ze mee waren gegaan op een schip. Ik weet alleen niet meer welk schip. Als ik toch eens wist wat voor schip dat was, dan zou ik me daar zo vrijwillig aan gaan melden, wat voor mensen het ook mogen wezen! Er staat in dat de bemanning erg aardig waren, en dat de kapitein een grappige en dappere man was die veel problemen veroorzaakte, maar zich er op de een of andere manier altijd weer uit wist te redden. Ik zou allang weg zijn gelopen, maar ik weet dat 'mama' nog een medaillon van mij heeft. En die wil ik terug hebben, want die hebben mijn ouders aan mij gegeven, dat stond ook in dat document. Er stond zelfs in dat als ik het medaillon liet zien aan de juiste mensen, dat ik dan mijn 'familie' zou vinden. Nou dat wil ik wel! Ik heb altijd al geweten dat er iets niet in de haak was, ik wist alleen nooit wat, totdat ik op een dag mensen hoorden praten, en dat ging over mij. 'Mama' wou mij gaan verkopen! Aan handelaren. Maar ik was nog geen 14 dus het kon nog niet. Ik bedenk me wat er erger is. Hier blijven, of verkocht worden. Ik luisterde toen het hele gesprek af en ineens hoorde ik het hele verhaal. 'Mama' vertelde toen ook dat ze documenten had van mij en die had ze in haar nachtkastje gelegd. Ik bedacht me geen moment en ik pakte ze stiekem de volgende dag en ging erin lezen, en zo kwam ik er dus achter dat ik geen familie van haar was. Ik kreeg wel heel veel klappen toen ze merkte dat die documenten weg waren maar dat boeide mij niet. Gelukkig ben ik wel een paar jaar naar school geweest, maar een jaar geleden waren en piraten geweest en die hadden ons hele dorp platgebrand. Jammer genoeg dus ook de school en nu is er geen school meer. En mama wil me ook niet meer laten gaan omdat ze vind dat ik veel beter haar kan helpen met allemaal klusjes. Of te wel, ik mag lekker alles gaan doen zoals schoonmaken, boodschappen doen, voor Sanne zorgen en eten koken en zij hoeft lekker niks te doen. Zo oneerlijk!
5 jaar later
Op blote voeten loop ik naar huis. Nouja, ik voel me er niet thuis, maar laten we het een huis noemen, want het is een gebouw dat een huis heet. Denk ik. Ja toch?
