When does it ends? [5sos Fanfic] {Deel drie van Twins!!} SLOW UPDATES!!

H.35

P.o.v Nikki

We zitten nog steeds in de woonkamer en ik kan niet geloven wat er net is gebeurd. De beelden flitsen door mijn hoofd. Die arme Fee, misschien is ze wel dood... Ik schud de gedachten snel weer uit mijn hoofd, ik moet er niet aan denken wat ze die kleine allemaal aan zullen doen. Ik sta op, we zullen toch ooit een keer moeten eten.
"Dus..wie wil er een tosti?" Zeg ik zacht ik terwijl ik naar de keuken loop. Ik hoor zacht wat gemompel en ga er van uit dat dat een 'ja' betekend. Ik tref een lijkbleke Sabine in de keuken. "Sabine, gaat het wel?" Ze schrikt op uit haar gedachten en kijkt me aan. "Eh, ja." Glimlacht ze. Ik ken die glimlach,
Die is niet echt. Er is wat gebeurd in het bos.

P.o.v Fee

"D-dank je," zeg ik nadat Brian een liedje heeft gezongen.
De deur vliegt open en er loopt een man naar binnen. Ik kruip achter Brian, die man ken ik maar al te goed, dat is de man die mij pijn deed. "Zo kleine, kom jij maar even mee." Zeg hij. Ik schud mijn hoofd en kruip nog dichter tegen Brian aan. "Nou niet moeilijk gaan doen he?" Hij rukt Brian weg en sleept me de kamer uit.

Ik wordt op een stoel gezet en de man houd me stevig vast. Er staan een man en een vrouw met een koffertje voor ons. "Dus, €500,- zei u toch?"

P.o.v Nikki

Zwijgend eten we onze tosti's op. Esmee wilt niet meer eten en blijft naar haar telefoon staren, en Sabine zit in een hoekje een beetje aan haar tosti te pulken.
Ik kan het gewoon niet meer aanzien, ik loop naar boven.
Ik lig op bed naar het plafond te staren, en na een paar seconden hoor ik de voetstappen van Calum de trap al opkomen. De deur gaat langzaam open, ik loop naar Calum en barst in tranen uit. Hij streelt mijn hoofd. "F-Fee, is misschien wel dood!" Snik ik. Hij kijkt me strak aan. "Nikki, ik beloof je dat dit goed komt, en Fee blijft ongedeerd." Zegt Hij terwijl hij mijn tranen wegveegt. "Ja maar," Snotter ik. "Ik beloof het."
Ik knik en hij sluit me in zijn armen. Ik ben zo ontzettend blij met hem. "Calum," zeg ik.
"Ja?" Zegt hij. "I love you." Fluister ik. "I love you too babe," fluistert hij terug, en we lopen weer naar beneden.

P.o.v Fee

"Nee," zeg de man met het koffertje. "400."
"Wat?! Nee, we hadden €500,- afgesproken, kijk dan, een prachtig meisje, ongedeerd en wel, schattig en lief, de dochter die u nog nooit gehad heeft." Zegt de man die nog altijd mijn handen vasthoud en op de stoel drukt.
"Ongedeerd?! Kijk dan naar haar gezicht! Dat noem je ongedeerd?!" Schreeuwt de man met het koffertje. "Ik hou er niet van als mensen mij zo bedriegen begrijp je dat!?" Schreeuwt hij verder. "Bedrieger?! Ik een bedrieger? Zeg luister eens even, €500,- was de deal, dus 500 of niets!" Het is even stil. Ik kijk naar de vrouw die naast de man met het koffertje staat, ze kijkt naar de man en fluistert wat in zijn oor. "Goed," zegt Hij dan na een poosje. "Dan zijn we nu klaar." Hij knikt naar ons en loopt terug naar buiten. 
"SHANE! KOM!" Roept de man die naast me staat en hij sleept me weer terug richting de kamer van Brian.
"En gelukt?" Vraagt 'Shane'. "Nee, die man wilde 400 geven, omdat haar oog er een beetje blauw uitziet." Mompelt de man die blijkbaar Leo heet. "Ugh, dan hebben we voorlopig niks meer aan dit mormel, gooi haar maar gewoon terug ofzo, vroeg of laat zal Esmee hier wel zijn, dat kan niet anders." Zegt Shane, en ik wordt weer terug de kamer in gegooid.