Het elfenboek

Hoofdstuk 3

Amyra werd wakker in haar ziekenhuiskamer. Vandaag ging ze winkelen, wat dat ook mocht zijn. Ze vond het wel eng, want wat doe je als je winkelt ? Vliegen waarschijnlijk niet, grote kans dat mensen geen elfendans doen en al de allergrootste kans dat ze haar moeder niet zou kunnen knuffelen, maar het meeste miste ze haar vader. Omdat ze met ruzie was weggegaan, ze kon het waarschijnlijk nooit meer goed maken, in de elfenwereld zag ze er ook heel anders uit. Daar was ze een elf van 12 hier is ze een jong volwassene van 17. In deze wereld zou ze eigenlijk nog niet eens geboren moeten zijn, want er zit 50 jaar verschil tussen, dus waarom ze nu 17 is, heeft ze ook geen idee van. Ze snapte ook niet waar haar mooie lange bruine elfenhaar naartoe was, ze had nu halflang bruin haar, wat ze toch wel wennen vond, en haar mooie elfenjurk, die mooie jurk die ze van haar vader had gehad voor haar 12e verjaardag. Zo blij was ze er mee, hij was zo dromerig, maar nu was hij weg. Ze had een t-shirt aan met een elfje erop, hoe toepasselijk dacht ze. Het elfje leek op haar moeder, sterker nog, het was haar moeder. Ze bad een vriendelijke glimlach, Amyra had nu al medelijden naar huis, ze moest die poort vinden en er op zijn minst een brief doorheen gooien. Ze keek nog eens goed rond in haar kamer. Er hing een kaart van de stad ! Trovel, zo heette de stad. Ze klom uit haar bed en liep naar de kaart, opzoek naar een poort. "Yes, gevonden!" Fluisterde ze, ze zocht waar het ziekenhuis was en keek hoever het was, het zou drie uur lopen zijn, maar met de auto (wat dat ook is) zou je er maar anderhalf uur over doen. Aloë kwam de kamer ingelopen. "Zin om te winkelen?" Zei ze vrolijk, maar Amyra bleef naar naar de kaart kijken. "Gelooft u in elfjes?" Vroeg Amyra. "Oh, iedereen in deze stad is bezeten door elfjes, maar ik geloof er zo niet in, er staat ze.fs een poort in het bos, hier." En ze wees de poort aan "iedereen gelooft dat die poort een soort portaal naar de elfenwereld is. Belachelijk toch?" "Ik geloof ook in elfjes" fluisterde Amyra. "We kunnen ook naar die poort gaan als je dat liever doet?" "Ik wil een brief schrijven naar de elfen, en als ze hem lezen kan ik weer naar huis." Zei Amyra hoopvol. "Naar huis?" Vroeg Aloë lachend. "Je bent toch geen elf?!" Vroeg Aloë spottend, maar Amyra keek haar serieus aan. "Een brief naar mijn zusje, broertje, vader en moeder, wil je me helpen?" Vroeg Amyra. "Als jij je daar beter door voelt graag!" Zei Aloë vriendelijk en ze gingen op het bed zitten
Lieve allemaal,
het spijt me dat ik ben weggegaan, maar die trollenaanval was mijn schuld.
Ik heb Furius kwaad gemaakt, ik raakte helemaal in paniek en ben naar de mensen gevlucht.
Ik verblijf nu in een stadje dat Trovel heet.
Als je door de poort gaat kom je daar als het goed is meteen. Kom me alsjeblieft halen. Ik mis jullie verschrikkelijk. Lieve groeten, Amyra.

"Dat is een hele mooie brief, gaan we nu naar de poort? Het is wel een erg lange rit." Waarschuwde Aloë. "Ik heb het er voor over" zei Amyra vastbesloten.