Het elfenboek

Hoofstuk 4

Amyra en Aloë zaten in de auto. Aloë had een mini cooper,  Amyra vond de auto zo schattig! " Hello from the other side" Amyra voelde zich net als die vrouw die dat zong, terwijl Aloë lekker mee zat te brullen, zat Amyra diep in haar gedachten. Ze zou de eerste stap naar huis maken, de eerste stap om haar ouders weer te zien, want man wat miste ze haar ouders, maar vooral haar vader, omdat ze met ruzie was weggegaan. Ze wouw het weer goed maken, maar ze wist niet hoe. Maar er word vandaag een grote stap gezet. Als iemand van de elfen het las, en het naar haar familie bracht, hoefde er alleen nog maar een vuurvliegelfje haar te komen halen. Ze had een foto van zichzelf erbij gedaan, omdat ze er nu zo anders uitzag. "Zin om de mythische wereld van de elfen te ontdekken?" Zei Amyra enthousiast. Want na een lang gesprek over elfen, had Amyra haar ook warm gekregen voor de elfenwereld. "Tuurlijk! Ik hoop echt dat ze mijn brief ontvangen !" Amyra hoopte vurig dat ze haar brief zouden lezen. "Hoop daar nu maar niet te veel op, want elfen bestaan niet." "Stop nu met dat te zeggen!" Amyra werd kwaad. "Elke keer als je dat zegt sterft er een deel van het elfenrijk, en het gaat er al zo slecht." Amyra voelde weer schuldgevoelens, zou haar verdwijning het nog erger gemaakt hebben? Ze wist het niet. Ze hoopte gewoon van niet. "Het eh. Het spijt me " zei Aloë. Die eigenlijk niets snapte van wat Amyra zei. "We zijn er !" Riep Amyra. "Yes eindelijk !"  Aloë zette de auto aan de kant en Amyra sprong uit de auto. "Ho rustig meisje" maar Amyra was niet meer te houden. En rende op de poort af. Waar eerst gewoon een grasveld te zien was, was nu een soort wazige doorzichtige gelei te zien. Amyra probeerde er door heen de gaan, maar ze kwam er niet door. "Zie je wel dat het echt is." Fluisterende ze tegen Aloë. "Dit kan toch niet? Wat is dit?" Aloë snapte nog niet wat er nu precies aan de hand was. "ik ga m'n brief er doorheen gooien!"fluisterde ze. "doe je wel voorzichtig? je weet maar nooit en.." Aloë werd ruw onderbroken door een harde bons vanaf de andere kan van het portaal. de grond trilde zo erg, dat de mini van Aloë bijna omver viel. de brief had de andere kant van het portaal bereikt. "het is gelukt"zei Amyra vol ongeloof. "het is gelukt!"ze begon nu pas te beseffen dat het daadwerkelijk gelukt was, en dat de eerste stap richting huis gezet was! ze was nu al een aantal maanden in de mensenwereld en ze had er schoon genoeg van. iedereen is hier veel te realistisch. het is allemaal te echt hier. mensen hier geloven in elfjes, maar daar blijft het bij. ze fantaseren niet verder over elfen, ze zoeken geen bewijs en ze  dromen ook niet over elfjes.  ze hoorde ook niemand over elfjes praten en ze had nog nooit zoveel mensen gezien, zoveel mensen, die wel geloven in iets, maar het daar bij laten. als mensen zo doorgingen zou het geloof in elfjes snel verdwijnen, net zoals de elfjes. maar daar wou ze liever niet aan denken. ze had de eerste stap naar huis gezet. een hele moedige stap vond ze zelf. want ze had haar grootste geheim in die brief gezet. dar de trollenaanval haar schuld was