Aşk Kırıntıları

18

Bugün çok zor bir güne uyandım. Allah kimseye böylesini yaşatmasın. İnsan birini hem sevip hemde

ölümüne nefrret eder mi, ben ediyorum. O kadar çok canım yanıyor ki ne bıçak yarası ne kurşun

yarası bu acıyla eş değer değil..

Çünkü Aşk;

İnsanın vücudunu değil, içini parçalıyor. İnsanın ciğeri parçalanır mı ya!! Benimkisi yok oldu

sanırım. Uyumak istiyorum sadece. Üç gün, beş gün, on gün..

Uzaklaşmak istiyorum. Her şey den herkes den. En çok korktuğum şey sinirliyken kalp kırmak ve bu da

sürekli başıma geliyor.

Bazen yaşadıklarımı sözlere dökmek çok zor oluyor. Kelimeler kifayetsiz kalabiliyormuş demek ki.

İnsanı en çok çok parçalayan şey, Aşkı tanıdığı kişinin onu bu duygudan mahrum etmesi sanırım. Bu

çok koyuyor adama. Hani şu an deseler " Bir dilek şansın var, ne istersin" ben sanırım seni hiç

tanımamış olmayı isterdim. Allah insana çekemeyeceği dert vermezmiş derler.

Ben inanmıyorum buna.

Ben acıyı çekmiyorum, Tamamen hapsolmuşum..