Even If It's Hard

Chapter#2

Brie's pov

Dumating kami sa bahay nitong unggoy na kasama ko ay este si kian pala at hindi nga sya nagsisinungaling dahil nandon sila tita at tito and also my mom and dad was there too... So ibig sabihin alam pala nila pero di nila sinasabi kasi ang alam ko dati si kian lang yung pinauwi nila dito sa pilipinas pero alam din naman namin na susunod sila tito at tita kasi kailangan pa daw muna nila na ayusin yung kompanya nila, but i'm not expecting that it was too early na dadating sila agad dito ...

" oh shocks hi tita and tito i miss you two so much it's been years ... How are you ??? " --->>>ako

" were fine hija ... We miss you too... You know what hija marami akong ikwekwento sayo at here i have a lot's of gifts for you .... And i think magugustohan mo tong mga pasalubong ko sayo..."--->>>Tita brendaline

Oo nga pala si tita ay mama ni kian her name is Brendaline Mae D.Santos,46 years old at ang pangalan naman ng kanyang tatay ay Jonathan Dexter C. Santos,48 years old... Simula bata palang ako lagi na silang magkakasama ng magulang ko so ibig sabihin lagi ko ring nakakasama si kian were both only child... Ayaw na daw kasing magdagdag ng mga magulang namin ng sakit ng ulo tama na daw yung isa lang haha masyado daw silang tumatanda...

" wow tita andaming chocolates thank you, thank you talagang alam nyo pa rin kung ano yung paborito ko ..."--->>>ako

" syempre ako pa ba ... Alam kong magugustuhan mo yan kaya naman napadaan kami ng tito mo sa hongkong para bumili nyan ..."
Wow grabe sila tita napadaan lang talaga para sa chocolate ko alam ko namang mayaman sila and also marami din silang kompanya sa iba't ibang bansa pero too much naman ata yung salitang napadaan lang sa hongkong eh yung iba nga di makapunta ng hongkong ... Aiisssh bahala na nga ano ba yung pinoproblema ko eh may chocolates naman na ako and thanks to them ... Out of nowhere biglang nagsalita yung mokong ...

" andami mo namang reklamo ... Sa ngayon alam mo ang dapat mo na lang pinoproblema ay kung pano mo kakainin yan and syempre pano mo babalatan ... And hindi na kami magtataka nila tito and tita kung tataba ka na one of this days..."--->>>kian

" aba ano bang problema mo hindi naman ikaw yung kakain ako naman tsaka isa pa hindi naman sayo binigay ah bat andami mong reklamo ... Ano naman kung tumaba ako wala akong pake hindi ako katulad mo na nagpapasikat sa school tss..."--->>>ako

" hay nako kayo talagang dalawa magsitigil na nga kayo at baka mamaya magkapikunan na naman kayo ... Hanggang ngayon di pa rin kayo nagbabagong dalawa,mga isip bata pa din kayong dalawa ..." --->>>mom

" eh kasi po si kian eh inaaway nanaman ako ... Tapos nangengealam pa ng may buhay ng may buhay ..."--->>>ako

" bakit ano bang masama sa sinabi ko totoo nanaman lahat yun ah at isa pa hindi naman kita inaaway ah, ang bait bait ko nga sayo eh ..."--->>>kian

"Alam nyo tumigil na kayo ok nakahain na yung mga pagkain sa lamesa tama na muna yang away nyo... Kahit minsan lang try being nice with each other ok ???"--->>>tita brendaline

"Ok po tita,tito im sorry sa inasal ko ... "--->>>ako

" im sorry din mo tita and tito for my attitude..."
Wow ha ako nga tagalog lang sya naman english edi shing ... Hay nako gumagawa nanaman ako ng away tama na nga nangako ako kila tita na magiging mabait ako tapos naguumpisa nanaman ako ng away ...

" tita can i ask ??? Bakit napaaga yung uwi nyo ni tito ... "--->>>ako

" kasi meron kaming kailangan ayusin dito sa pilipinas and actually your mom and dad decide that your going to london kasama mo silang lilipat sa london ..."--->>> tito dexter

" why ???" --->>>ako

" it's a long story anak, we will going to tell you if it's the right time ok ..."--->>> mom

" ok ... By the way let's eat ... Sobrang gutom na gutom na po ako kakatakbo papunta dito sa bahay ..."--->>>ako

Habang kumakain kami napansin ko si kian na tingin ng tingin sa cellphone nya tapos yung mga parents naman namin eh kumakain din habang nagkwekwentuhan ng kung ano ano about sa mga negosyo nila ... Habang ako tinitignan sya, nakikita ko sa muka nya yung saya na hindi ko nakita nung kasama ko sya ... Actually i'm a bit jealous because i love kian since were kids but i hide it from him because i dont want to be rejected at my young age ... Kaya nung naghiwalay kami at lumipat kaming dalawa sa ibang bansa nagkaroon ako ng pagkakataon na kalimutan sya and there tinuon ko yung isip ko sa ibat ibang bagay na makakapagpalimot sakin about sakanya ... Akala ko ganon lang kadali pero hindi pala kasi nung bumalik kami sa pilipinas bumalik sakin lahat ng alala kahit anong pilit kong limot wala padin and there he came back pati ang pagmamahal ko bumalik ... Pero sa tingin ko huli na ako, mas lalo ko na atang hindi sya kayang kunin dahil may nagpapasaya na sakanyang iba at masakit dahil hindi na ako yon... Sa sobrang sakit di ko na kinaya at tumayo ako at nagpaalam sa kanila na magpapahangin lang ...

" excuse me ... Lalabas lang po ako saglit gusto ko lang pong magpahangin ..."
Hindi ko na hinintay yung mga sagot nila at lumabas na ako ... Kasi kung hindi pa ako lalabas baka di ko na kayanin at biglang tumulo lahat ng luha ko ...

Paglabas na paglabas ko di ko na kinaya nagpunta ako sa garden nila kian at dun ako naupo i remember this place, eto yung lugar na lagi kong pinupuntahan pag malunkot ako, eto yung nakakapagpakalma sakin ... Etong lugar na to ang nakakaalam lahat ng hinanakit ko sa kanya sa kanila at sa lahat ng tao ... Masakit parin pala, akala ko kasi nakalimot na ako, akala ko kasi nakalimutan na kita hindi pa pala, akala ko lang pala yon, sobrang sakit pa rin pala ...

" bakit ba kasi bumalik ka pa??? Bakit hindi mo na lang ako hinayaang kalimutan ka??? Kasi alam mo ba na hanggang ngayon sobrang sakit pa rin para sakin ... Sobrang sakit pa rin na sya pa rin yung mahal mo at hindi ako ... Sana ganon kadali na kalimutan ka ...
Hinihiling ko na sana makalimutan na kita kasi kahit ako nahihirapan na kaya sana tulungan mo din ako na kalimutan ka ...para naman matapos na yung paghihirap ko sayo ... Simula sa araw na to ibabalik ko na yung tuon ko sa ibang bagay ... Na kahit nandyan ka iisipin ko na isa ka lang gamit na pwedeng mawala na dapat hindi pinapahalagahan ... Kung ako kaya mong ipagpalit oara sakanya ako kay kitang kalimutan dahil hindi ka kawalan para sakin ... Wala akong sasayangin oras para hindi na kita maisip kahit kailan at pwedeng pwede na kayong magsamang dalawa ... Ngayong araw na to kakalimutan na kita and this is the right choice aalis na amuna ako at magpapakalayo layo tatayo ako sa sarili kong paa ...