Gizemli Yolculuk.

Bölüm-11

Victoria'nın Ağzından:

Ertesi gün kalkar kalkmaz kafamı dağıtmak için çeşit çeşit yemekler yaptım. Masayı donattım, ama yok yüreğim sızlıyor, geçmiyor içimdeki bu sızı. Rose... Hep onu düşünüyorum. Sonra kahvaltımızı yaptık. Sonra aklıma dank etti. 4. görev ağacın oraya ya geldiyse? Hemen bizimkilere söyledim. Hazırlandık ve bilinmeyen kişi yazılı ağacın oraya gittik. Ağacın altına sıkıştırılmış bir kağıt gördük. Hemen açtık ve ben mektupta yazılanları sesli bir şekilde arkadaşlarıma okudum:

Çok üzüldüm, vah vah ne yapsak! 1 kişiniz gitti. Hahahahaha! Size yeni görevi açıklayacağım, bir kişinin daha gitmesini istemiyorsanız bu görevi yapmak zorundasınız. Ormanın derinliklerinde bir nehir var ama sanmayın ki çok küçük bir şey. Hiçte öyle değil. Burası çok çok çok büyük bir nehir. Boğulma tehlikesi yaşayabilirsiniz. Gerçi boğulmanız benim için iyi bir şey ama neyse... O nehri bulduktan sonra derininde altın ama nokta kadar küçük bir anahtar var. Sizin için çok zor bir görev olacak. İnşallah başaramazsınız. Ben sizi izlerken çok eğleneceğim. Yine hep eğlenen ben olacağım. Eee bir düşünün sizinki aynı samanlıkta iğne aramak gibi... Birinizin daha ölmesi dileğiyle.

Hemen eve gidip bu yolculuk için gerekli eşyaları aldık. Yola çıktık. Makikaneyi bulurken daha az zorlanmışızdır eminim. Çok yorucu of. O da ne Selena bir çığlık attı. Olamaz neler oluyor, onu da kaybedemeyiz ki... Çığlığın geldiği tarafa doğru koşmaya başladık. Selena bataklığa düşmüş. Erkekler kalın ve uzun bir dal parçası bulmaya gittiler. Bende Selena'yı sakinleştirmeye çalışıyordum. Eğer çırpınmaya devam ederse bizim çocuklar gelmeden bataklığa batabilirdi. Ah neden bizim başımıza geliyor tüm bunlar. O sırada kendi kendime mırıldanıyordum; Sakin ol Selena kurtaracağız seni, Bu lanet yerden kurtulacağız, Katili sürüm sürüm süründüreceğiz, Sen korkma sakin ol. Sonunda başarmıştım Selena'yı sakinleştirmeyi. Bizim erkekler de gelmişlerdi işte. Dalı uzattık. Selena dala tutundu ama gerekenden fazla batmıştı. 3 kişi birden çekerek Selena'yı anca o zaman kurtarabildik. Ancak bir sorun var bataklık tam da bizim gideceğimiz yerin önünde. Bizi engelliyor. Ne yani şimdi ne yapacağız? Austin çılgın fikriyle sarmaşıklardan geçelim dedi. Ne yani bir de Tarzan mı olacağız şimdi? Bir bu eksikti. Önce kızlar geçeceklerdi, çünkü erkekler eğer düşen olursa kızları kurtaracaktı. Önce Selena ve Helena tırmandılar. Bu kızlarda da ne tarzanlık varmış. Şimdi de Ashley ile biz tırmanacağız. Tırmanmaya başladık. Ellerim titriyor, çok korkuyorum. Dikenler batıyor her yerimize. Sonra birden ayağım kaydı ve çok geç kalmadan Austin yani kahramanım beni tuttu. Tırmanmayı başardık. Erkekler de arkamızdan geldi. Ne rahat geçtiler be. Yaklaşık 15 km ötede su şırıltısı geliyordu. Burası katilimizin dediği kadar varmış. Yüzme bilmeyen birisi burada kesin boğulur. Şansı bile yok. Neyse bu görevimizi Helena üstlenmek istedi. Asi arkadaşım be. Nehire atladı. Aramaya başladı anahtarı. Çok küçükmüş nasıl bulacak? Şimşek çaktı birden. Ben parıldayan yerlere bak diye bağırdım. İleride bir şey parıldıyordu. Helena o tarafa doğru yüzmeye başladı. Ve onu buldu. Ama... Bu nehrin sonu bir şelaleyle bitiyordu. Helena'yı akıntı oraya doğru sürüklüyordu. Çok korkuyorum. Şelale çok uzundu. Helena'ya inşallah bir şey olmaz. O da ölürse biz ne yaparız?Bir kişiyi daha kaybetme gibi bir şansımız yok. Hemen bataklığın kıyısında bıraktığım dalı aldım ve hemen geldim. Helena az kalsın düşecekti. Tüm çocukları çağırdım ve dalı uzattık. Hepimiz bir çektik var gücümüzle. Helena... Seni kaybediyorduk az kalsın. Bügün 2 kişi ölüm tehlikesi atlattı. Ama Helena ne olursa olsun anahtarı bırakmamış. Canım arkadaşım yaaa. Geldiğimiz yollardan geri döndük. Anahtarı bilinmeyen kişi yazan ağacın yanına bıraktık. Bugün çok zor ve ölüm riski olan bir görev atlattık. Ama beraber olduk pes etmedik ve başardık. İnşallah diğer görevlerde de başarı oluruz. Eve gittiğimizde biraz atıştırıp hemen yorgun bir şekilde uykuya daldık...