Pumasok na ako sa loob ng bahay nang tawagin ako ni Kulas. He keeps on blabbing and talking about that guy. This side of him is annoying.
"Did he tell you what his name?" Kulas said.
"James." maikli kong sagot. Umupo ako sa sofa dito sa sala. Nasa kwarto na si Ara, malamang ay natutulog na iyon. Ang bahay na ito ay bungalow style. Malaki ito at may apat na kwarto. Magkasama kami ni Ara sa isang kwarto, sa isa naman ay si Vin at si Kulas.
Hindi ko maiwasan na hindi tumingin sa palibot ng bahay. Hindi ko maiwasan hanapin ang kanina pa bumabagabag sa akin. Where is he?
"He's not here, Zea." binigyan ako ng mapanuring tingin ni Kulas. Saglit na lumambot ang kanyang mga mata. Natigilan ako sa sinabi niya, hindi ko inaasahan iyon.
"Who's not what? Sinong tinutukoy mo?" maangmaangan kong tanong sa kaniya. I can't even look at him right now.
"Are you sure you are not looking for him?" may sumilay na pagasa sa kanyang mga mata. Why is he like this?
"Bakit ko naman siya hahanapin? Hindi ko naman siya kilala." It's true. Bakit ko naman siya hinahanap. I didn't even know his name. Why do I care? Arghh! Stop yourself, Zerina! Stop this thing!
"He is Rage Vladimirr Kill. Kakambal ni Wayne Vaughnn Kill." sagot nito sa tanong ko sa aking utak. How does he do that. How can he read my mind? Kanina pa siya. Kumunot ang noo ko.
"I can't read your mind. If that what's bothering you."
Lalong nagdikit ang aking kilay. Natawa naman siya sa ginawa ko.
"Wayne? As in si Wayne?"
"Yep."
"Pero bakit hindi sila mag kamukha gayong kambal pala sila?"
"They are fraternal twins." Ok. That explains it.
Tumango ako kay Kulas. Hindi pa ko dalawin ng antok. Napatingin ako sa may pinto ng may pumasok dito.
"Please Vecca, let's talk. I'm begging you." sabi ng lalaki sa likod niya.
"We have nothing to talk about, Vin." mariin na sabi nito kay Vin. Nagulat sila ng makita kami ni Kulas dito sa sala. Huminto si Veronica at si Vin sa harap namin.
"Oh hi! Nandito na pala kayo. Hindi pa ba kayo matutulog?" tanong niya sa amin. Maya maya pa ay may lalaking sumulpot sa pintuan. Bago niya pa ako makita ay nagbawi na agad ako ng tingin. Hindi ko matagalan ang mga titig niya sa akin.
Napabalikwas ako ng tayo at inayos ang damit ko. "Matutulog na ko. Una na ko sa inyo." walang tingin at agad na akong nagtungo sa kwarto na nakalaan sa amin ni Ara.
Isinara ko ang pinto at dumiretso sa kama. Malaki ang kama kaya't walang problema kung magkatabi kami ni Ara. Humiga ako at tumingin sa kisame. Kahit hindi pa ako inaantok ay nagpasya na akong umalis doon.
I can't stand the fact of being with him in there. Parang sumisikip ang buong sala kahit napakalaki nito.
Ilang oras ang nakalipas ngunit hindi pa rin ako nakatulog. Hanggang sa inabot na ako ng sikat ng araw ay dilat na dilat pa rin ang aking mga mata. Nagpasya na akong mag'ayos at lumabas ng kwarto.
"Good morning, beautiful. Breakfast is ready!" Sigaw ni Wayne sa akin na may hawak pang pot holder galing sa dining area. He really loves cooking. Ngumiti ako sa kanya at sumenyas.
"Tulog pa si Ara. I'll just wake her up."
"Ok." nakangiting sabi nito.
Pagbalik ko sa kwarto ay gising na siya. Mabilis siyang nag'ayos at sumama na sa akin palabas.
"Oh, what do we have here?" nakataas ang kilay na sabi ni Ara ng makarating kami sa dining area. Same Ara back then, when we first met. Mataray. Maldita.
"Hi Tamara, nice seeing you again." sumilay ang ngisi ng lalaki na abot hanggang mata. Those chinky eyes. It's James.
Tinignan niya lamang ito at umupo na. Umupo naman ako sa tabi niya. And at the right corner, two seats away from me. Is the man that all I think about last night. Kaya hindi rin ako nakatulog kagabi, dahil sa kaiisip kung bakit ako nagkaka ganito.
Nagpapasalamat ako at may kausap siya ngayon. He is busy talking to the girl beside her... and they're laughing. May konting kirot akong naramdaman sa dibdib ko. Is it you, heart? Why are you hurt? Why are you being so sensitive nowadays?
It's so sad... You know now how to care, to feel. Did you even know now how to love? Please... don't be. It's not a good idea.
Nagsisisi ako ng tumingin ako sa kanya. Dahil nang makaramdam ako ng sakit ay agad siyang lumingon sa direksiyon ko na parang nag'aalala. There is something in his eyes... I can't figure it out.
Ano bang nangyayari sa akin? Nasisiraan na ba ako ng ulo?
"Kumpleto na ba tayo?" lumibot ang tingin ni Veronica sa hapag. Nang makuntento na ay kumain na kami. "Let's eat."
Katabi ko si Kulas, tumabi naman sa kanya si Wayne na ngayon ay walang humpay na nagpapapansin kay Ara. Si Ara naman ay hindi siya pinapansin. Patuloy lang ito sa pagkain at kung minsan ay nakikipag'usap kay James na lalong ipinagwala ni Wayne.
Hindi ko mapigilan ang matawa sa kanila. Ang kulit kulit nila. Puro tawanan at asaran ang buong umaga na iyon. Kung minsan ay kapag kasali si Ara sa usapan ay nagtataray lamang ito. At iniirapan ang kisame.
Kawawa naman ang kisame. Hindi niya maintindihan kung bakit siya lagi ang pinagbubuntungan ng inis ni Ara.
Halata naman na inis siya sa babaeng katabi ni Rage. Or it was me? Was it really me? Jeez. I don't know where I am coming. Umiling ako para maialis sa akin ang bagay na ito.
---
"Thank you for the delicious breakfast, Wayne." sabi ni Iris na katabi na ngayon si James malapit sa pintuan.
"Anytime, beautiful." sagot ni Wayne. Tumingin ako sa direksiyon ni Ara. Hindi nakaligtas sa akin ang pag'ismid niya sa sinabi nito.
"It's my pleasure to meet you again, Zerina." iniabot nito ang kanyang kamay, nang tatanggapin ko na ito ay biglang may humarang sa gitna naming dalawa. Isang likod ng matangkad na lalaki ang bumalandra sa harapan ko at mabilis na hinila siya palabas.
How rude of him. Sino ba siya? Tinignan kong mabuti ang lalaking kasama ni James palabas. Nang makabalik ito ay laking gulat ko ng makilala kung sino ito.
Rage?
---
Short Update :)
Please do share your thoughts guys! I really want to know what is in your minds! :D
Thank you & God Bless!
Vote/Comment :)
