You're My Destiny

Bölüm 4- Yeni Komşu

''Neden ki senin için özel miydi?''

''Alerjim var ahmak. Yani şu an senin...'' Chanyeol gözlerini büyüterek ''Alerji mi?!'' diye bağırdıktan sonra öksürmeye başladı. Elini yumruk yapıp iki göğüs arasını birkaç kez yumruklayıp öksürmeye devam etti. Baek hemen Chanyeol'ün koluna girdi ve yatak odasına kadar taşıdı. Yatağa yatmasına yardımcı olduktan sonra çekmecesinde bulundurduğu alerji haplarını çıkartıp masasına koydu ve mutfağa koşup bardağa su doldurdu. Kendi kendine sinirle söylenirken yatak odasına geri döndü ve Chanyeol'e göz ucuyla bakış attı. Chanyeol onu umursamıyordu ve yattığı yerde öksürerek kıvranıyordu. Baekhyun kaşlarını çatarak masaya bıraktığı ilaçları alıp yatağın ucuna oturdu.

''Bunları iç.'' 

Alması için uzattığında Chanyeol kaşlarını çatarak ona baktı ve ''Çok narin bir vücudun var... Kendi vücuduma döndüğüm zaman seni koruması için bir koruma tutturacağım.'' diye söylendi. Baek bu cümlelere sinir olmuştu. Sinirle elindeki ilacın birisini çıkartıp Chanyeol'ün ağzına soktu ve suyu onun dudaklarına dayadı. 

''Ben narin değilim Park Chanyeol. Sadece kaslarım yok.''

Chanyeol ilacı hızlıca içip diğeri de içmek için Baek'in elindeki ilacı alıp ağzına attı ve ardından suyu içti. 

''Merak etme yakında geçer. Bir daha ki sefere yemek yerken bana sor.'' 

''Nasıl bir insanın salatalığa alerjisi olur? Başka bir şey var mı söylemediğin? Ha?'' 

Baek çatık kaşarını biraz daha çattı ve ''Yok.'' dedi kısaca. Uzatmak istemiyordu. 

---3 saat sonra---

Chanyeol hala yatakta yatıyordu. Baek onun başında -yani kendisine hasta bakıcılık yapıyordu- oturuyordu. 

''Ateşin çıkmadığı için mutluyum. Ben çok mızmız olurum seni bilmem ama...'' 

Baek Chanyeol'den bir karşılık bekliyordu. Mızmızlanırsa Jongin'i çağırmayı planlıyordu. Ama neredeyse 1  saattir sesi çıkmaması onun kendisi gibi mızmız olmadığını gösterirdi değil mi? Chanyeol çoktan uyumuştu ama Baek onun sadece gözlerini kapattığını sanıyordu. 

''Chanyeol? Gözlerin kapalı... Uyuyor musun?'' 

''Chanyeol?..''

Baekhyun parmaklarını Chanyeol'ün yanaklarına bastırdı ve ''Chanyeol?'' demeye devam etti.

''Yatağımda uyumana kim izin verdi ki... Ben nerede uyuyacağım?.. Kendimle uyumak çok değişik hissettirir...'' Baek alt dudağını ısırarak yatağına yerleşti ve yanında yatan bedeni incelemeye başladı. Sırt üstü yatıp derin nefes çekti. 

''Bu durumdan nasıl kurtulacağız?'' diye mırıldandı ve gözlerini kapattı. 

Ertesi gün Chanyeol Baek'ten önce gözlerini açtı. Güneş ışıkları yüzüne vuruyordu. Huysuzlanarak gözlerini açıp eliyle gözlerini kaşıdıktan sonra Baek'in beline ahtapot misali sarmış olduğu kollarını üzerinden çekti. 

''Kendime sarılmak gibi bir şey...'' diye söylenmeden edemedi. Hala bu duruma alışamamıştı. Baek'ten kurtulunca rahat bir nefes alıp yatakta doğruldu. 

''Baek uyan.'' 

Baek Chanyeol'ün sesini duyunca derin bir nefes alıp arkasına döndü. 

''Uyan Baek.'' 

''Hayır...Şimdi uyanmak istemiyorum... Beş dakika daha ver Yeol tüm gece seni bekledim...'' diye mırıldandı Baek. Chanyeol kendisini bir an suçlu hissetmişti. Tüm gece uyanık kalması ve yorgun düşmesi kendisinin suçuydu şimdi Baek'e bir şey demeye hakkı yoktu. Ona uyuması için biraz daha zaman vermeye karar verdi. Yataktan kalkıp tuvaleti aradı. Oda oda gezip tuvaleti bulduğunda kapıyı kapatıp kilitledi ve işlerini halletti. Tuvaletten çıktıktan sonra mutfağa gidip buzdolabını açtı. Dünkü gibi yine hiçbir şey ilgisini çekmedi ve kapağı yavaşça kapattı. O anda aklına bir fikir gelmişti. Baek'in uyanmasını beklemek için oturma odasına gidip dün oturduğu koltuğa yerleşti ve uslu çocuk gibi onu beklemeye başladı.