You're My Destiny

Bölüm 1-Kader?

Her zaman olduğu gibi değildi Baek. Sınavının sonuçlarının açıklanmasını ilk defa bu kadar heyecanla bekliyordu. Elleri, ayakları birbirleriyle senkronlu şekilde hareket ediyordu. O kadar çok heyecanlanmıştı ki karnına yumruk yemiş gibi hissediyordu. Bu sefer sabahlara kadar çalışmıştı çünkü. Sınavının iyi geçeceğinden emindi. Öğretmenin içeri girmesiyle gözlerini ve kulaklarını iyice açıp, oturduğu sandalyede sırtını dikleştirdi. Öğretmen sınıfa göz gezdirip selamladıktan sonra elindeki kağıtları derin nefes aldıktan sonra masaya koydu. 

''Sonuçları nasıl bekliyorsunuz?'' diye sordu sınıfa. Sınıfta ki homurtu sesleri yükselince ''Sanırım iyi değil ha?'' diye döndü sınıfa. Baek yutkunup 

''Benim iyi geçti.'' dedi. Sınıftaki gülüşmeler yüzünden yüzünü saklamak istedi bir an. Ama kendinden emindi. Sonuçların iyi geleceğinden emindi.. 

Öğretmen notları tek tek okuyup sahiplerine dağıtıyordu. 

''Byun Baekhyun.'' 

Bu sesi duyunca kalbi çıkacak gibi hissetti Baek. Öğretmenin her santim yaklaşmasında kalbindeki hızlanma daha da artıyordu. Yine yutkundu ve gözlerini kapattı. Öğretmen, masasının üzerine koyduktan sonra gülüp diğer kağıtları dağıtmaya devam etti. Yavaşça gözlerini açtı Baek. Notu gördükten sonra tekrar açıp kapattı. Tekrar ve tekrar... Bunu beklemiyordu küçük. Bunu gerçekten beklemiyordu. Onca çalışması boşuna gitmişti? Notu eski notundan beş puan daha fazlaydı. Baek kafasını sıraya vurarak patlatmak istiyordu. Böyle bir şeyi hiç beklemiyordu. 'Nasıl olur?' diye geçirdi içinden. Şaşkınca sırasının üzerinde duran kağıda bakıyordu. 

''Ne o? Notunu beğenmedin mi yoksa?'' 

Bunu diyen arkasındaki serseri bir çocuğun tekiydi. Baek bu duruma düşmekten bıkmıştı. Sınıftaki en düşük notu almaktan...Alay konusu olmaktan bıkmıştı... Gözlerinin yine dolduğunu hissetti küçük. 'Hayır. Şimdi ağlarsan rezil olursun. Yine mi alay konusu olmak istiyorsun?' Baek kendini teselli etmek istiyordu. Bu kadar düşük alması imkansızdı...

Dersten sonra direk eve gidip kendini odasına kapatıp ağlamaya başladı. Bunu hak etmiyordu. Günlerce bu sınava çalışmıştı. Bunu alması imkansızdı. Belki bir,iki hata yapmış olabilirdi ama bu not... 

''Keşke akıllı olsam! O zaman alay konu olmazdım. Keşke zengin bir babam olsa! O zaman bu kadar çalışmak zorunda olmazdım! Senden nefret ediyorum evren akıl ya da para verseydin ne olurdu?!'' diye bağırdı Baek. Hiç bu kadar öfkeli olmamıştı. Bunun adaletsizlik olduğunu düşünüyordu. Şu an tek istediği şey akıllı ya da zengin olmaktı. 

''Bu nasıl hayat? Adil ol! Sahip olduğum hiçbir şey yok!!''

''Nefret ediyorum adaletinizden!!''

''Zengin ve akıllı olmak istiyorum. İtibar sahibi olmak istiyorum!!'' 

-------------------

O gün Chanyeol babasının evde olmayışından faydalanıp, gitarı kapmıştı. Babası bunu görseydi öleceğini biliyordu. Babasının her zaman bu konuda abarttığını düşünürdü Chanyeol. Her zaman ne istediğini biliyordu oysa ki. Babasının tek isteği şirketinin başına geçmesiydi. Ama Chanyeol ise müzik yapmak istiyordu. Hep bunu istemişti. Küçüklüğünden beri hep müzik yapmak istemişti. Babası bunu anlamak istemiyordu ya da anlamamazlıktan geliyordu. Bu durumdan hep mutsuz ayrılıyordu Chanyeol. Bir gün evden bile kaçıp gitmeyi istemişti. Şu an özgürce davranabiliyordu. Dilediğince şarkı söyleyip gitarını çalıyordu. Bu özgürlük onun kalbini hızlandırıp mutlu ediyordu. Fakat mutluluğu ve özgürlüğü bu kadar uzun sürmedi. Karşısında babasını gören Chanyeol gitarı nereye koyacağını bilemedi. Ne yapacağını şaşırmıştı. Yutkunup babasının tepkisini izliyordu. Babası sadece susuyordu. Susuyordu... Yavaşça Chanyeol babasına yaklaştı. Niyetinin kötü olmadığını ve özür dilemek istediğini söyleyecekti babasına. Korkuyla yaklaştı biraz daha. Şimdi kalbi özgürlükten değil korkudan bu kadar hızlı atıyordu. Sanki başından aşağı kaynar sular döküyorlardı. Biraz daha yaklaştı Chanyeol... Babasının kaşları çatılmıştı ve sadece bakıyordu. Chanyeol yutkunup söze gireceği sırada yanağına yediği tokat yüzünden diyecekleri boğazında kaldı. Kafasını yavaşça kaldırıp şaşkınca babasına baktı. Hiçbir zaman böyle bir tepki vermemişti. Hiçbir zaman babası ona vurmamıştı. Bu ilkti. Ve Chanyeol ona nasıl bakacağını bile bilmiyordu.