แสงแดดรอดผ่านบานหน้าต่างเข้ามากระทบกับใบหน้าหวานที่หลับอยู่บ่งบอกเวลาเช้าตรู่
ดวงตากลมโตค่อยๆเปิดออกอย่างช้าๆ กระพริบตาเพื่อปรับแสง พลิกตัวหันมาอีกทางหนึ่งก็พบอีกคนที่ยังคงนอนหลับไม่รู้เรื่อง ก่อนจะยิ้มบางๆออกมา
จองกุกลุกจากเตียงนอนพาร่างที่เพิ่งตื่นนอนเดินตรงไปยังตู้เสื้อ เลือกอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อได้ชุดที่ต้องการจองกุกก็เดินตรงเข้าห้องน้ำไปในทันทีโดยไม่ลืมที่จะหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่ติดมือเข้าไปด้วย
ร่างเล็กเดินออกมาจากห้องน้ำ เอาชุดนอนไปใส่ตะกร้าแล้วเดินกลับมาที่เตียงเพื่อปลุกคนที่ยังคงหลับอยู่
จองกุกขึ้นไปบนเตียงก่อนจะโถมตัวทิ้งน้ำหนักลงไปทับโฮซอกที่นอนอยู่
"ตื่นได้แล้ว!" จองกุกมองหน้าของโฮซอกที่ยังคงหลับและดูเหมือนว่าจะไม่ตื่นง่ายๆ
ได้เลยจองโฮซอก ไม่ตื่นใช่มั้ย!
ร่างเล็กที่ทับตัวของโฮซอกอยู่เริ่มดิ้นหวังให้คนที่อยู่ใต้ร่างตื่น แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ โฮซอกเพียงสะลืมสะลือขึ้นมาเล็กน้อยแล้วหลับต่อ
จองกุกได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ จองโฮซอกเป็นคนที่ปลุกยาก ไม่ใช่ยากธรรมดาแต่ต้องใช้คำว่า ยากมากถึงมากที่สุด ถ้าเป็นคนอื่น แค่เรียกเฉยๆก็ตื่นแล้ว แต่สำหรับจองโฮซอก นี่เขาทั้งเรียก ทั้งนอนทับแถมยังดิ้นด้วย โฮซอกยังไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลย
"ตื่นสิตื่นๆๆ!!" จองกุกเขย่าตัวของโฮซอกไปมาพร้อมกับเรียกให้ดังขึ้น
ปกติโฮซอกจะไม่ตื่นถ้ายังนอนไม่เต็มอิ่ม ถ้าเกิดได้นอนเต็มที่แล้วจะตื่นเอง นี่ถ้าเกิดว่ามีงานตอนเช้าแล้วไม่มีคนปลุกบอกเลยว่าจองโฮซอก ตายสถานเดียว
ในเมื่อปลุกอยู่ตั้งนานแล้วยังไม่ตื่น จองกุกก็นึกสนุก ถ้าโดนแกล้งเขาเชื่อว่าคนขี้เซาต้องตื่นขึ้นมาแน่ๆ
