"เห้ยไอ้เหี้ย ค่อยๆแดก กระดกเป็นน้ำเปล่าเลยมึงเนี่ย" จองโฮซอกบอกเพื่อนสนิทที่กำลังกระดกเหล้าเข้าปากอย่างไม่หยุดหย่อนตั้งแต่เข้าร้านมา มือเรียวดึงแก้วออกจากมือของจองกุกที่ไม่คิดจะฟังเขาเลยสักนิด
"เออน่า ไม่ต้องมาขัดกู" ว่าแล้วก็ฉวยแก้วคืนมาจากโฮซอก สติของจอนจองกุกเริ่มจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัวหลังจากที่ดื่มไปไม่กี่แก้ว เด็กหนุ่มไม่ใช่คนคอแข็ง และปกติก็ไม่ได้เดินเข้าร้านเหล้าบ่อยๆเหมือนกับเพื่อนคนอื่นๆ
"มึงก็อย่าไปขัดมันดิวะ ปล่อยให้มันแดกๆไปนั่นแหละ" หัวของแทฮยองแทบจะคว่ำลงกับโต๊ะตรงหน้าเพราะมือของโฮซอกที่ตบลงมาอย่างไม่คิดออมแรง
"ปล่อยบ้านมึงสิ มันแดกเยอะได้ที่ไหน" ยังไม่ทันที่โฮซอกจะได้พูดอะไรต่อ เพื่อนสนิทที่กำลังเมาได้ที่ก็ลุกขึ้นยืน สติที่มีเหลืออยู่เพียงน้อยนิดทำให้จองกุกเซจนเกือบล้มแต่โฮซอกก็รีบเข้ามาประคองเอาไว้ได้ทัน และจับให้เด็กหนุ่มนั่งลงที่เดิมอีกครั้ง
"พวกมึง..รู้ป่ะ กูแม่ง เบื่อตัวเองชิบหายเลย" น้ำเสียงเมาๆเอ่ยออกมา มือข้างที่ถือแก้วเหล้าอยู่ถูกยกขึ้นมาชี้หน้าเพื่อนๆให้ตั้งใจฟังที่ตัวเองพูด
นั่นไง มันเริ่มแล้ว
จอนจองกุกน่ะ เป็นประเภทที่ถ้าเมาจะพูดทุกอย่างที่กำลังคิดออกมา
"กูแม่งชอบพี่เขาชิบหาย แต่ก็ไม่กล้าพูด จนพี่เขาแม่งมีแฟนไปละ" อยู่ๆตากลมก็มีน้ำใสๆไหลออกมาให้ได้เห็น แต่โฮซอกกับแทฮยองก็ได้แต่นั่งฟังต่อไปว่าเพื่อนของเขาจะระบายอะไรออกมาอีก "แล้วพอพี่เขาเลิกกับแฟนไปแล้ว กูแม่งก็ยังไม่กล้าพูดเลย"
จองกุกหัวเราะในลำคอกับตัวเองก่อนจะกระดกแก้วเหล้าในมือเข้าไปอีกระลอก
"เห้ยไอ้เหี้ย มึงไหวป่ะวะ" โฮซอกที่เห็นท่าไม่ค่อยดีจึงถามเพื่อนสนิทขึ้น หันไปมองแทฮยองที่นั่งอยู่ข้างๆถึงได้รู้ว่าอีกคนชิงสลบไปก่อนแล้ว ชิบหายของโฮซอกแล้วไหมละ แล้วทีนี้จะหิ้วกลับยังไงไหวทั้งสองคนวะ
