Ruhumun Canavarları

bölüm .1.

- 'Çocuklara gökkuşaganın yedi renkten oluştuğunu öğretmeden evvel , siyahı bir renk kuşağı olarak görmeyi ögretselerdi, karanlıktan korkan küçük çocuklar; acılara karşı aciz insanlar olmazdık.
Hayallere dalar ; acılara koca bir gülümsemeyle karşılık verirdik

Bir umut ,daha güzel ' insan 'lar olabilirdik;
İNSAN olabilirdik.

....Alıntı ...

.xxxxxxxx.

Gözlerim yatağımın karşısındaki duvara yazdığım yazıları defalarca yokladı. Tekrar tekrar tekrar..
Bu kaçıncı okuyuşum hiç bilmiyorum.
Bu kaçıncı odamın karanlığını içime çekişim.
Bu kaçıncı Dünyayı sineye çekişimdi.
Bilmiyorum.
Çünkü benim için zaman durmuştu.
Gözlerimi kapadım ve duran saatinin yelkovanının bir kaç saniye gidişini hayal ettim.
Sonra birden vücuduma inceden sızılar dolmaya başladı. Vücudumun gerildigini fark ettim . Oysa Sadece bir kaç saniye yaşamak istemiştim.
Fark etmeden yumruk yaptığım sol elimi ağzıma götürüp kanatırcasına ısırdım. Gözlerimden yaşlar boşalmaya başlayınca içimden çığlık attım.
Ben ben aglamak istemiyorum.
İstemiyorum işte
O tuzlu şeylerin yagmur damlası gibi bedenimden akıp gitmesini istemiyorum.

Dogruldum yatağımda enlemesine oturup sırtımı duvara yaslayıp ayaklarımı da yataktan aşagıya sarkıttım.
Kafamdaki kelebek tokayı alıp oynamaya başladım. Parmaklarımı içine geçirip iki defa açıp kapatırken elime sinsice batışını izledim .
Sessizce hiç nefes almadan tokanın dişlerinin arasında kalan parmaklarımı kıpırdatmaya çalıştım.
Böylelikle daha çok tatlı bir acı yayılmıştı parmaklarımdan bedenime.
Odamın sessizliği ne kadar çok hoşuma gitsede bugün böyle sessizce kayboluşuma yardımcı olamazdım. Bir den aklıma muzurluk geldi. Yani yatağımdan da kalkacak halim olmadığına görede. Oturduğum yerde dikleşip .
Sonra derin bir nefes alıp elimdeki tokayı masanın üzerindeki müzik çalara dogru fırlattım. Ve tam isabet.
Müzik çalar açıldı bende tuttuğum nefesimi tek bir solukta geri verdim.
Sonra herşey sustu.
Yaşamaya umut eden ruhum bile kaçtı benden.
Korktuk.
Korktum.
Acı çekmekten degil.
Tam tersi yaşamaktan.
Yaşayamamaktan.
Aydınlıktan.
Oysa ne çok hayalim vardı.
Ne çok şey yaşamak istemiştim.
İstemiştik.
Oysa şimdi hapsolmuştum kendi bedenime.
Acılarıma tutunmuştum.
Eger yaşıyorsam daha çok acı çekmekten.
Eğer yaşıyorsam annem için.
Biliyordum ben ne kadar çok özgürlüğüme kavuşmak istiyorsam oda gidişimden sonra o kadar çok acı çekecekti.
Buna yaşamak denirse yaşıyordum.
Lakin umud etmeden , hissetmeden , çabalamadan , savaşmadan , tutunamadan.
Yaşıyordum .
Sadece nefes alarak.
Oysa ki sadece bir kaç saniye yaşamak istemiştim.
Yapamadım. Dayanamadım.
Ben ki ölüme 3 geçe hayata tutunmuş bir salak olarak onu bile beceremedim.
Beceremedim işte.
Tekrardan gözlerimi sımsıkı kapatıp. Şarkıya teslim ettim kendimi.

Kafamı duvara yaslayıp. Sessizliğimi kirleten kuzgunları dinledim.

.xxxxxxxx.

Durur mu dünya
Ne dua et Ne inan
Ne ihanet Ne yalan
Biz kanatları olmayan
Uçmak için çırpınan
İki zavallı kuştuk
Özgürüz şimdi
Agla agla..

.xxxxxxxx.

Gözlerimden yaşlar dökülürken bende eşlik ettim şarkıya.

Biz iki zavallı kuştuk
Özgürsün şimdi.