Scar of the Force

Μια ευκαιρία

Μισώ αυτό το μερός!!!!!!

Κάθε μέρα αυτο σκέφτομαι ..η ζώη εδώ πέρα στα κάτω στάδια του πλανήτη Corascant είναι για τους φτωχούς κατοίκους αυτου του πλανήτη σαν και μένα.
Ζω μαζί με τον μεγάλο αδερφό μου.
Ναι εμείς οι δύο μόνοι μας ανάμεσα σε ένα κόσμο γεμάτο κλέφτες και απατεώνες...

<<Αλίσια έλα λίγο>>

<<Έρχομαι....>>
Ο αδερφός μου συνηθίζει να με φωνάζει όταν έχει χαλάσει κάτι αφού αυτός δεν είναι τόσο καλός σε αυτά από τότε που πέθανε ο πατέρας μας σε ενα ατύχημα στον ναό των Jedi μαζί με την μητέρα μας

<<τι θες ?>>

<<Κάτι έπαθε αυτό το ηλίθιο ρομπότ>>

<<Απλα θέλει φόρτισμα..>>
Του απαντώ

<<Α ναι ...>>

Ποτέ δεν θα τον καταλάβω αυτον τον αδερφό μου ..
Ανέβηκα αμέσως στο δωμάτιο μου και έκατσα στο κρεβάτι και άνοιξα το μπλοκ μου με τις ζωγραφιές και άρχισα να ζωγραφίζω παλι όπως εκανα κάθε μέρα . Δεν είχα και κάτι άλλο εκτός απο την προπόνηση που αγαπούσα πολύυυ .Ηταν υποχρεωτικό όλοι εδώ να προπονούνται σε περίοδο που πλησιάζει πόλεμος . Προσωπικά εγώ το λάτρευα.

<<Ααααααα>>
Έπεσε το μολύβι απο τα χέρια μου και ενας πόνος ακολούθησε κάπου δίπλα στο μάτι μου . Σηκώθηκα πάτησα ένα κουμπί και εμφανίστηκε ένας καθρέφτης κοιτάχτηκα λίγο και έπειτα εκανα μεγέθυνση στο σημείο που ένιωσα τον πόνο δίπλα στο αριστερό μου μάτι μια μαύρη γραμμή σαν τατουάζ είχε σχηματιστεί.
Τι άραγε να ηταν αυτό ??
Παράξενο αλλά δεν είχα χρονο γι αυτό λογικά δεν θα ηταν κάτι ιδιαίτερο .Φυσικά και δεν θα το πω στον αδερφό μου γιατί είναι υπερβολικά υπέρ προστατευτικός.
Ετοίμασα την μικρή τσάντα μου έβαλα κάποια άνετα ρούχα για την προπόνηση και έφτιαξα τα πορτοκάλι μαλλια μου έτσι ώστε να μην φένεται το περίεργο μαυρο σημάδι . Κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες και κατευθύνθηκα προς την πόρτα.

<<Καλη προπόνηση μικρή μην ξεχάσεις σήμερα είναι η μέρα της επίδοσης >>
Είπε ο αδερφός μου ο Έλβις

<<Ναι το ξέρω ,γεια>>
Η ημερα της επίδοσης είναι η σημαντικότερη μέρα της προπόνησης γίνεται αξιολόγηση της επίδοσης μας και το πιο τέλειο είναι οτι έρχονται Jedi και αντιπρόσωποι του στρατου της δημοκρατίας για να δουν την διαδικασία της εκπαίδευσης των νέων και για τους καλύτερους και τους πιο χρήσιμους για τον στρατό τους .

Βγήκα απο το μικρό διαμέρισμα έτρεξα γρήγορα σε διάφορους διαδρόμους μέχρι που έφτασα στο κεντρικό δημόσιο ανελκυστήρα μπήκα μέσα οπου συνάντησα τον Γκέρεφ εναν νεαρό απο τον πλανήτη Ναμπού αφού πάτησα το κουμπί που έλεγε τρίτο στάδιο αυτός με αναγνώρισε και με ρώτησε

<<Εχεις άγχος για σήμερα Αλίσια>>
Με ρώτησε

Γέλασα για λίγο
<<όχι όσο εσύ>>
Παρατήρησα ότι έτρεμε
<<δεν χρειάζεται να τρέμεις δεν είναι τίποτα σπουδαίο απλα να τσεκάρουν την επίδοση μας θέλουν>>
Απάντησα

<<Όμως για πρωτη φορά θα υπάρχουν Jedi οι καλύτεροι πολεμιστές του γαλαξία . Μακάρι να ήμουν σαν αυτούς>>

Σκέφτηκα λίγο και απάντησα..
<<Όντως είναι απίθανοι αλλά μην σε τρομάζουν δεν είναι τόσο ανώτεροι από εμάς και εμείς μπορούμε να τα καταφέρουμε σαν αυτούς αν το θέλουμε πραγματικά>>
Ήταν όντως αλήθεια αυτό που έλεγα ?

<<δεν ξέρω ίσως>>
Απάντησε

Τοτε άνοιξε η πόρτα του ανελκυστήρα και βγήκαμε εξω
Τρέχοντας φτάσαμε εξω απο ενα κτήριο

<<Είσαι έτοιμος ?>>

<<Εσύ ?>>

<<Πιο έτοιμη απο κάθε φορά!!>>
Είπα με μεγάλη συγουριά