De wolven huilen vanacht

De weg naar de heks

Ik maakte me klaar voor naar de heks te gaan. Ik wou de spreuk hebben. Ik stapte met het plan opweg naar de heks. Ik had het al vertekd tegen mama dat ik weg ging voor mijn werkstuk anders zou niemand weten waar ik was. Ik stapte maar door maar na een uur wandelen was ik moe. Het was echt heel ver. Ik kwam aan het bos. Het was echt heel eng. Spijtig dat lieselotte er niet bij was. Maar dan zou ze van de spreuk weten en dat zou ik niet willen. Ik stapte door het bos. Opeens zag ik een huisje staan. Ik liep er naar toe. Dit moest het zijn. Ik stond voor de deur en ik had bang. Ik klopte op de deur. De deur ging open. Er stond een oude vrouw met grijs lang haar en een zwart lang kleed. Ze was de heks ik wist het zeker het kon gewoon niet anders. Ze had een rare stem.' Kom binnen,'zei ze. Ik ging binnen in haar klein huisje.'Wat brengt je hier ?' Vroeg ze.'ik kom voor de spreuk,'zei ik.Ze knikte. Ze ging even weg en kwam wat later terug met een boek.'Hier staat de spreuk in,'zei ze.Ze bladerde door het boek tot ze de spreuk vond.Ze draaide het boek om naar mij.Ik las de spreuk.Wolven wolven doe toch raar huil deze nacht maar.Dat was de spreuk.Ik ging weg.Nu wist ik de spreuk en ging ik weg.Ik pakte mijn plan weer bij mij en liep naar huis.

Ik kwam thuis aan.Ik ging naar boven en werkte verder aan mijn verslag.Ik at een koekje.Het werd donker.Het was volle maan.Ik keek snel in het boek of de spreuk gebruikt kon worden bij volle maan. In het boek stond dat je bij volle maan de spreuk kon gebruiken.Ik ging naar mijn bed. Opeens hoorde ik een geluid. Dat zouden de weerwolven kunnen zijn. Ik liep naar mijn raam en deed het open. Ik zei de spreuk luid op. Maar er gebeurde niets.

Tot de vloer persies begon te bewegen. Alles begon te draaien dus besloot ik even op mijn bed te gaan liggen het was dan ook al laat. Ik viel in slaap.

De volgende ochtend werkt ik wakker het was nog altijd weekend. De zon stond al hoog en ik hoorde kinderen lachen op straat. Vandaag was het zo anders zo speciaal. Zou er dan iets gebeuren ? Ik wist het niet. Ik stapte uit mijn bed en deed een kleedje aan en ging meteen naar beneden. ' goedemorgen mama en papa,'zei ik. ' goedemorgend.' Zei mama terug. Ik nam uit de schuif een boterham en ging bij mijn ouders aan de tafel zitten. Ik was persies nog nooit zo blij geweest. Er was dan niets gebeurd maar toch was ik blij. Opeens dacht ik aan het boek.Het lag gewoon op mijn kamer. Iedereen zou het kunnen lezen. Snel liep ik terug naar mijn kamer.Ik stak het boek in een kistje en deed het op slot. Nu moest ik nog een plaats zoeken voor de sleutel. Ik keek naar de kamer en mijn blik viel op het schuifje van mijn kast. Ik deed het open en stak de sleutel erin.Nu dat ik het boek gelezen had wou ik nog iets anders weten over weerwolven. Ik pakte mijn laptop erbij en begon informatie op te zoeken over weerwolven. Ik las opeens dat als je een spreuk zou hebben en het zou zeggen tijdens volle maan je zelf een weerwolf werd. Dan zou je de volgende nacht ook een weerwolf worden. Maar je moest zorgen dat het boek op een plaats zou liggen waar niemand keek. Was het boek dan zo speciaal ? Ik belde meteen de bibliotheek op. ' Goededag met mevrouw van de bibliotheek.''Hallo mevrouw ik heb het boek gehuurd van weerwolven huilen deze nacht maar ik moest het maandag komen inleveren maar zou ik het boek niet kunnen kopen.''Ja dat gaat je mag hem kopen voor 10 euro.''oke daag.''daag.'

Nu had ik het boek en kon niemand anders het lezen.

Ik nam geld en ging naar de bibliotheek voor het boek te kopen. Na 10 minuten was ik aan de bibliotheek en betaalde het boek en ging daarnaa weer naar huis. Opeens merkte ik dat mijn haar langer was. Gisteren was het nog niet zo lang en vandaag was het heel lang. Het moest iets beteken. Het had iets te maken met de weerwolven.