Intihar seçim değil,bir sonuçtur. Kimse durduk yere ölmek,kurtulmak istemez bu yaşanılamayacak dünyadan. Ve herkes bir umut arar bu dünyaya tutunmak için. Bazıları o umudu başkalarında bulur,bazıları hayatın ta kendisinde... Bazıları ise o umudu arayamayacak kadar yorgundur. Çünkü hayat zaten onları fazlasıyla yormuş,yapacağı hamleleri acımasızca kullanmıştır o insanların üstünde. Karşındakine hiçbir seçim şansı bırakmadan..
Bu dünyada tutunamayanların sığınacağı tek liman intihardır. Acı çekerek yaşamak yerine ölmeyi seçerler. Bedenin sadece bir kez öldüğünü,ruhun ise binlerce kez olebilecegini tecrübeleri ile anlamışlardir.
İntihar sadece bir yalandan ibarettir. Lakin o yalanlar utana utana gerçeğe dönüşür,gerçekler ise yalana döner ve insan neyin doğru neyin yanlış olduğunun bir önemi kalmaz. O an,sadece o an insan yok olmayı,ölmeyi ister. Oysaki her bitiş yeni bir başlangıcın habercisi,ve her başlangıçta bir bitişin habercisidir. Bu kısır döngüde kimin ne yaptığıda pek önemli değildir. İnsan ya yaşayarak ölür,ya da yaşanılarak.
B
u durumdan kurtulmanın tek yolu bir insanın gelip seni o intihar çukurundan çıkarmasıdır. Öyle biri olmalı ki bu dünya da sana mutluluğu hissettirip sevinci yaşatabilecek. Bütün acılarına çarşaf çekip,kanında zerre acı kalmayacak şekilde hepsini alacak biri. Bir nevi doğru insan. Lakin bu dünyada ki doğru insanımız çoktan ölmüş olmalı ki kimse seni kurtaramiyor. Senin için yardıma gelenleri kendine çekiyorsun. Aslında hepimiz ölüm askeriyiz. Çevremizi ve kendimizi ölüme sürüklüyoruz. Belki de yalnızlığın sebebi budur. İnsanlar senin içine bakmadılar,cesaret edemediler ki... Hepsi kaçtı senden. Yavaş yavaş, öldüre öldüre uzaklaştılar senden. Hepsi korktu onların. Senin gibi olmaktan,senin gibi yaşamaktan korktular. Lakin sen korkmuyordun çünkü bu yaşamın bir sonu değil yeni bir hayatın başlangıcı olduğunu biliyordun.
Ve sonunda anladım ki beni kurtarabilecek tek kişi sen gibi duruyordun. Bunun olmadığını bile bile kendimi buna inandırdım. Sen beni intiharlara sürüklüyordun,ve intihar sana giden yolun bir başlangıcı gibi duruyordu.
